देवाचा पुत्र येशू ख्रिस्त ह्याच्याविषयीच्या शुभवर्तमानाचा प्रारंभ. (मार्क १:१)
प्रभु येशू ख्रिस्ताचे शुभवर्तमान ही ना ही एक चर्चा ना वादविवाद असे आहे, ती एक घोषणा आहे. शब्दशुभवर्तमान याचा सरळ अर्थ हा "सुवार्ता" आहे.
अरण्यातघोषणा करणाऱ्याची वाणी (१:३)
योहान हा पडसाद नव्हता, परंतुअरण्यातघोषणा करणाऱ्याची वाणी होता.
"पडसाद" हेआवाज किंवा शब्दाचे पुन्हा पुन्हा होणे किंवा अर्धवट आवाज होणे आहे, जे कोणी किंवा कशाने तरी बोलले किंवा केलेले आहे. ते मूळ आवाज किंवा शब्दावर अवलंबून असते.
स्तोत्रसंहिता १०३: ७ मध्ये आपण वाचतो, "त्याने आपले मार्ग मोशेला आणि आपली कृत्ये इस्राएलाच्या वंशजांना विदित केली."
इस्राएल लोकांनी केवळ त्या गोष्टी पाहिल्या ज्या देवाने केल्या, परंतु मोशेने देवाचे मार्ग ओळखले. तो परिस्थितीच्या मागे देवाची योजना किंवा कारण पाहू शकत होता, कारण त्यास त्याच्याबरोबर घनिष्ठ ज्ञान व संबंध होते. इस्राएल लोकांचे देवाबरोबर घनिष्ठ संबंध नव्हते
त्यामुळे त्यांनी केवळ त्याचे परिणाम पाहिले-जे परमेश्वर भौतिक जगात करीत होता-आणि त्यास थोडी किंवा काहीही समज नव्हती. त्यांच्या चांगल्या संबंधाच्या वेळी-त्यांचे केवळ पडसाद सारखे संबंध होते.
योहानाचे प्रभु बरोबर घनिष्ठ संबंध होते आणि त्याच्या समयी त्याने देवाचे अंत:करण त्यांनाकळविले.
योहान उंटाच्या केसाचे वस्त्र पांघरीत असे, त्याच्या कमरेस कातड्याचा कमरबंद असे आणि तो टोळ व रानमध खात असे. (मार्क १:६)
योहानाचे वस्त्र घालणे हे त्याचा पूर्वाधिकारी एलीया प्रमाणे होते जो "केसाचा झगा घालीत असे व त्याच्या कमरेस कातड्याचा कमरबंद होता." (२ राजे १:८, तसेच जखऱ्या १३:४ पाहा)
वचन जे येशूने नंतर त्याच्या सेवाकार्यात म्हटले ते सत्य होते. योहान निश्चितच "खात व पीत आलानाही" (मत्तय ११:१८).
योहानाचे भोजन हे साधे होते. तो एक वाणी होता, अरण्यात ओरडणाऱ्याची वाणी, आणि जे तो खात असे ते त्याच्या कार्याशी सलग्न होते.
मग आत्म्याने त्याला लागलेच अरण्यात घालविले; आणि सैतान त्याची परीक्षा पाहत असता तो अरण्यात चाळीस दिवस राहिला; तो वनपशूंमध्ये होता, आणि देवदूत त्याची सेवा करीत होते. (मार्क १: १२-१३)
मार्क चे शुभवर्तमान हे इतके संक्षिप्त आहे. तर मग येशू त्याच्या चाळीस दिवसाच्या वेळेत वनपशूंमध्ये होता याचा उल्लेख का करावा?
त्याचा संबंध पुन्हा एकदा एदेन बागे कडे नेताना दिसतो जेथे आदाम हा पतना अगोदर वनपशूंमध्ये होता. आदामासाठी, ती रचना ही सिद्ध होतीं; एक सुंदर बगीचा त्यात माणसाळलेले प्राणी होते.
येशू हा शेवटचा आदाम आहे, एक नवीन अंतिमआदाम. एक सुंदर बागे ऐवजी, अंतिममनुष्यआदामाच्या पापामुळेनिर्माण केलेल्या वनांत परीक्षेला तोंड देत आहे. आणि माणसाळलेल्या प्राण्यांबरोबर दयाळूपणे राहण्याऐवजी, अंतिम आदाम वनपशुंद्वारे घेरलेला आहे. ह्या पापमय जगात जेथे येशू प्रवेश करीत आहे की त्याचे कार्य पूर्ण करावे हे प्रिस्टीन गार्डन कमीआणि जुरासिक पार्क जास्त आहे.
काही बायबल विज्ञानी सैतानी शक्तीला संदर्भ सांगतात ज्यास वनपशु असे संबोधले आहे.
त्याच वेळी त्यांच्या सभास्थानात अशुद्ध आत्मा लागलेला एक मनुष्य होता, तो ओरडून म्हणाला, हे येशू नासरेथकरा, तूं आमच्यामध्ये का पडतोस? आमचा नाश करावयास आलास काय? तूं कोण आहेस हे मला ठाऊक आहे, देवाचा पवित्र तो तूच. (मार्क १:२३-२४)
त्याने त्या भुताला आदेश दिला कीत्यास प्रगट करण्यापासून शांत राहावे, आणि त्यातून निघून जावे. तारणाऱ्याला हे नाही पाहिजे, ना ही त्याला ह्याची गरज आहे, सैतान व त्याच्या सैन्याचे साहाय्य की तो कोण आहे हे लोकांना सांगावे (प्रेषित १६: १६-२४ पाहा). भुताला प्रत्यक्षात माहीत होते की येशू कोण आहे.
संध्याकाळी म्हणजे सूर्यास्त झाल्यावर लोकांनी सर्व दुखणाइतांस व भूतग्रस्तांस त्याच्याकडे आणिले; आणि संबंध शहर दाराशी लोटले. (मार्क १: ३२-३३)
...दाराशी
हे दार शिमोन व अंद्रीया च्या घराचे दार होते.
ग्रीक क्रियापद हे दर्शविते की ते लोकांना"सततत्याच्याकडे आणत गेले", म्हणजेच तो खूप उशिरा झोप घेण्यास गेला असेन. उशिरा झोपल्यानंतर सुद्धा येशूला त्यामुळे त्याच्या पित्याबरोबर पहाटे भेट घेण्यासाठी अडथळा झाले नाही.
मग तो सकाळी मोठया पहाटेस उठून बाहेर गेला व रानांत जाऊन तेथे त्याने प्रार्थना केली. तेव्हा शिमोन व त्याचे सोबती त्याचा शोध करीत गेले. व तो सापडल्यावर ते त्याला म्हणाले, "सर्व लोक आपला शोध करीत आहेत." (मार्क १:३५-३७)
१. पहाटेस, दिवस सुरु होण्यापूर्वी खूप अगोदर
२. एक एकांत स्थळी गेला
३.शिमोन व त्याचे सोबती त्याचा शोध करीत गेले
येशूच्या प्रार्थनामय जीवनाचे एक भविष्यात्मक वर्णन
"शिणलेल्यांस बोलून धीर कसा दयावा ते समजावे म्हणून प्रभु परमेश्वराने मला सुशिक्षितांची जिव्हा दिली आहे; तो रोजरोज सकाळी मला जागे करितो; शिष्यांप्रमाणे ऐकावे म्हणून माझे कान उघडितो. (यशया ५०: ४)
यात काही आश्चर्य नाही की येशूकडे इतका अधिकार व सामर्थ्य होते जेव्हा त्याचे प्रार्थनेचे जीवन हे शिस्तबद्ध होते. (मार्क ९: २८-२९; ६:४६; १४:३२-३८ पाहा)
तेव्हा एक कुष्ठरोगी त्याच्याकडे आला व त्याच्यापुढे गुडघे टेकून त्याला विनंती करून म्हणाला, आपली इच्छा असली तर मला शुद्ध करावयास आपण समर्थ आहा. (मार्क १:४०)
बहुसंख्य लोकांना यात काही शंका नाही की देवाकडे सामर्थ्य आहे. त्यांची शंका केवळ एवढीच आहे की परमेश्वर त्यांच्या वतीने ते सामर्थ्य वापरेल काय. कुष्ठरोग्याने स्वस्थ करण्याच्या येशूच्या सामर्थ्यावर शंका घेतली नाही.
त्याने म्हटले जर तुझी इच्छा असली, मला ठाऊक आहे तूं समर्थ आहेस परंतु मला खात्री आहे की तंह माझ्या वतीने तुझे सामर्थ्य वापरेल.
तरी लोक चहूकडून त्याच्याकडे आले. (मार्क १:४५)
Chapters