புளிப்பில்லாத இதயம்

"பஸ்கா என்னப்பட்ட புளிப்பில்லாத அப்பப்பண்டிகை சமீபமாயிற்று".

"அப்பொழுது பிரதான ஆசாரியரும் வேதபாரகரும் அவரைக் கொலைசெய்யும்படி யோசித்து, ஜனங்களுக்குப் பயப்பட்டபடியினால், எவ்விதமாய் அப்படிச்செய்யலாமென்று வகைதேடினார்கள்". *(லூக்கா 22:1,2)

வேதத்தின்படி, இஸ்ரவேலர்கள் ஒவ்வொரு ஆண்டும் பஸ்காவின் போது எகிப்திய அடிமைத்தனத்திலிருந்து வெளியேறியதன் நினைவாக புளிப்பில்லாத அப்பத்தை மட்டுமே சாப்பிட வேண்டும். இஸ்ரவேல் புத்திரர் அவசரமாக எகிப்தை விட்டு வெளியேறியதால், அப்பம் தயாரிப்பதற்கு அவர்களுக்கு நேரமில்லை.

வேதத்தில், புளிப்பு கிட்டத்தட்ட மாறாமல் பாவத்துடன் தொடர்புடையது. மாவின் முழுக் கட்டியிலும் ஊடுருவிச் செல்லும் புளிப்பைப் போல, பாவம் ஒரு நபரிலோ, ஒரு தேவாலயத்திலோ அல்லது ஒரு தேசத்திலோ பரவி, இறுதியில் அதன் பங்கேற்பாளர்களை அதன் அடிமைத்தனத்திற்கும் இறுதியில் மரணத்திற்கும் கொண்டு வரும். (கலாத்தியர் 5:9)

பஸ்காவின் போது, யூதர்கள் தங்கள் வீடுகளில் இருந்து அனைத்து புளிப்பையும் (ஈஸ்ட்) அகற்ற வேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்டது (யாத்திராகமம் 12:15), இது அவர்களின் வாழ்க்கையிலிருந்து பாவம் அகற்றப்படுவதைக் குறிக்கிறது. பிரதான ஆசாரியர்களும் வேதபாரகர்களும் தங்கள் வீடுகளைச் சுத்திகரித்தனர், ஆனால் அவர்களுடைய இருதயங்களைத் தூய்மைப்படுத்தவில்லை.

நீதிமொழிகள் 4:23 நமக்கு நினைவூட்டுகிறது, "எல்லாக் காவலோடும் உன் இருதயத்தைக் காத்துக்கொள், அதனிடத்தினின்று ஜீவஊற்று புறப்படும்". தலைமை ஆசாரியர்களும், வேதபாரகர்களும் சமயச் சடங்குகளை குறைபாடற்ற முறையில் செய்தாலும், தங்கள் இதயங்களைப் பாதுகாக்கும் முதன்மைப் பொறுப்பை அவர்கள் நிறைவேற்றத் தவறிவிட்டனர்.

அவர்கள் ஜனங்களுக்குப் பயந்தார்கள், தேவனுக்கு அல்ல. இந்த தவறான பயம் நீதிமொழிகள் 29:25 விளக்குகிறது, " மனுஷனுக்குப் பயப்படும் பயம் கண்ணியை வருவிக்கும்: கர்த்தரை நம்புகிறவனோ உயர்ந்த அடைக்கலத்திலே வைக்கப்படுவான்.

தேவனை விட மனிதர்களின் கருத்துக்கள் மற்றும் தீர்ப்புகளுக்கு நாம் முன்னுரிமை அளிக்கும்போது, நாம் ஆன்மீக வீழ்ச்சிக்கு நம்மை அமைத்துக் கொள்கிறோம்.

மத்தேயு 10:28 ல் இயேசு சொன்னார்,

"ஆத்துமாவைக் கொல்ல வல்லவர்களாயிராமல், சரீரத்தை மாத்திரம் கொல்லுகிறவர்களுக்கு நீங்கள் பயப்படவேண்டாம், ஆத்துமாவையும் சரீரத்தையும் நரகத்திலே அழிக்க வல்லவருக்கே பயப்படுங்கள்". பிரதான ஆசாரியர்களும் வேதபாரகர்களும் தேவனுக்குப் பயப்படுவதைக் காட்டிலும் ஜனங்கள் மீதான பயத்தின் அடிப்படையில் செயல்படத் தேர்ந்தெடுத்தனர். அவர்களின் மத வெளிப்பகுதி பாவம் செய்ய முடியாததாக இருந்தது, ஆனால் அவை இயேசு விவரித்தபடி, "மாயக்காரராகிய வேதபாரகரே! பரிசேயரே! உங்களுக்கு ஐயோ, வெள்ளையடிக்கப்பட்ட கல்லறைகளுக்கு ஒப்பாயிருக்கிறீர்கள், அவைகள் புறம்பே அலங்காரமாய்க் காணப்படும், உள்ளேயோ மரித்தவர்களின் எலும்புகளினாலும் சகல அசுத்தத்தினாலும் நிறைந்திருக்கும்".

(மத்தேயு 23:27)

அவர்களைக் குறை கூறுவது எளிது, ஆனால் நாமும் எத்தனை முறை தேவனின் கருத்துகளை விட ஜனங்களின் கருத்துக்களுக்கு முன்னுரிமை கொடுக்கிறோம்? ஏற்றுக்கொள்ளுதல், பாராட்டுகள் அல்லது முன்னேற்றத்திற்காக நமது நம்பிக்கைகளை சமரசம் செய்யும் தருணங்கள் உள்ளதா? பிரதான ஆசாரியர்கள் மற்றும் வேதபாரகர்களைப் போல, நாம் எப்போதாவது நம்முடைய வெளிப்புற தோற்றத்தில் அதிக கவனம் செலுத்தி, நம் இதயத்தின் நிலையைப் புறக்கணித்திருக்கிறோமா?

நம் இதயத்தின் நிலையைப் பற்றி சிந்திக்கையில், சடங்கு ரீதியான தூய்மைக்காக மட்டுமல்ல, உண்மையான மாற்றத்திற்காகவும் பாடுபடுவோம். இது மனிதனுக்கு பயப்படுவதோ அல்லது அவர்களின் ஒப்புதலைப் பெறுவதோ அல்ல. கர்த்தருக்கு பயபக்தியும், அவருக்குக் கீழ்ப்படிந்து வாழ வேண்டும் என்ற விருப்பமும் நம் இதயங்களைக் கவர வேண்டும். அவ்வாறு செய்வதன் மூலம், பாவத்தின் புளிப்பு நம் இதயத்தின் அறைகளுக்குள் ஊடுருவி, நம்மை வழிதவறச் செய்யாமல் பார்த்துக் கொள்கிறோம்.

புளிப்பில்லாத இதயம்

Most Read