“தேவன், தம்முடைய ஒரேபேறான குமாரனை விசுவாசிக்கிறவன் எவனோ அவன் கெட்டுப்போகாமல் நித்தியஜீவனை அடையும்படிக்கு, அவரைத் தந்தருளி, இவ்வளவாய் உலகத்தில் அன்பு கூர்ந்தார்.”
யோவான் 3:16
தேவன் நேசித்ததால், வரிசையைக் கவனியுங்கள் அவர் கொடுத்தார். தேவன் அன்பாக இருப்பதால் (1 யோவான் 4:16), அவர் கொடுப்பவராகவும் இருக்கிறார். அவர், இயற்கையாகவே, எல்லாவற்றையும் கொடுப்பவர். அன்பினால் தூண்டப்பட்டு கொடுப்பதில் தேவன் முன்மாதிரி வைத்தார்.
அன்பின் மனப்பான்மையுடன் நாம் கொடுப்பதும் முக்கியமானது. வேதம் சொல்கிறது, “எனக்கு உண்டான யாவற்றையும் நான் அன்னதானம்பண்ணினாலும், என் சரீரத்தைச் சுட்டெரிக்கப்படுவதற்குக் கொடுத்தாலும், அன்பு எனக்கிராவிட்டால் எனக்குப் பிரயோஜனம் ஒன்றுமில்லை.”
(1 கொரிந்தியர் 13:3)
ஏழைகளுக்கும் தேவையுள்ளவர்களுக்கும் உணவளிக்க ஒருவர் பெரும் தியாகங்களைச் செய்தால் அது மிகவும் பாராட்டத்தக்கது. ஆனால், அன்பில்லாமல் இப்படிப்பட்ட காரியங்களைச் செய்தால், கொடுப்பவருக்கு எந்தப் பயனும் இல்லை என்று வேதம் தெளிவாகச் சொல்கிறது.
தேவனின் பொருளாட்சியில், சரியான மனப்பான்மையைக் கொண்டிருப்பது கொடுக்கப்பட்ட தொகையைவிட மிக முக்கியமானது. கர்த்தராகிய இயேசு இந்தக் கருத்தை வலியுறுத்தினார்:
“மாயக்காரராகிய வேதபாரகரே! பரிசேயரே! உங்களுக்கு ஐயோ, நீங்கள் ஒற்தலாமிலும் வெந்தயத்திலும் சீரகத்திலும் தசமபாகம் செலுத்தி, நியாயப்பிரமாணத்தில் கற்பித்திருக்கிற விசேஷித்தவைகளாகிய நீதியையும் இரக்கத்தையும் விசுவாசத்தையும் விட்டுவிட்டீர்கள், இவைகளையும் செய்யவேண்டும், அவைகளையும் விடாதிருக்கவேண்டுமே.”
மத்தேயு 23:23
இயேசுவின் நாளிலிருந்த மதத் தலைவர்கள் சரியான தொகையைக் கொடுப்பதில் கவனமாக இருந்தார்கள். ஆயினும்கூட, அவர்களின் மனப்பான்மையின் காரணமாக கிறிஸ்து அவர்களைக் கடிந்துகொண்டார். அவர்கள் நீதி, கருணை மற்றும் நம்பிக்கையை புறக்கணித்தனர். அவர்களின் அணுகுமுறை பாசாங்குத்தனமாக இருந்தது. கொடுப்பது மதிப்புக்குரியதாக இருக்க, அது அன்பின் இருதயத்திலிருந்து செய்யப்பட வேண்டும்.
அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் கூறினார், “கிறிஸ்துவினுடைய அன்பு எங்களை நெருக்கி ஏவுகிறது; ஏனென்றால், எல்லாருக்காகவும் ஒருவரே மரித்திருக்க, எல்லாரும் மரித்தார்கள் என்றும்; பிழைத்திருக்கிறவர்கள் இனித் தங்களுக்கென்று பிழைத்திராமல், தங்களுக்காக மரித்து எழுந்தவருக்கென்று பிழைத்திருக்கும்படி, அவர் எல்லாருக்காகவும் மரித்தாரென்றும் நிதானிக்கிறோம்.”
2 கொரிந்தியர் 5:14-15
நம்மில் கிறிஸ்துவின் அன்பு எல்லா உந்துதலிலும் மிகப்பெரியது. அவரைப் பின்பற்றும் நம்மை நமக்காக வாழாமல் அவருக்காக வாழ வைக்கிறது. தந்தையின் அன்பு நம்மில் இருந்தால் நாமும் கொடுப்பவர்களாக இருப்போம். நூற்றுக்கணக்கானோர் எங்கள் ஆராதனையில் கலந்துகொண்டு ஆசீர்வதிக்கப்படுகிறார்கள், ஆனால் மிகச் சிலரே கொடுக்கிறார்கள்.
இன்று உங்கள் இருதயத்தை ஆராயுங்கள். நீங்கள் அவருடைய பணியை அன்பின் மனப்பான்மையுடன் கொடுக்கிறீர்களா? நீங்கள் அன்பின் மனப்பான்மையுடன் தேவனுக்கு சேவை செய்கிறீர்களா? நீங்கள் அன்பின் மனப்பான்மையுடன் அல்லது கடமை உணர்வுடன் மற்றவர்களுக்காக ஜெபிக்கிறீர்களா?
யோவான் 3:16
தேவன் நேசித்ததால், வரிசையைக் கவனியுங்கள் அவர் கொடுத்தார். தேவன் அன்பாக இருப்பதால் (1 யோவான் 4:16), அவர் கொடுப்பவராகவும் இருக்கிறார். அவர், இயற்கையாகவே, எல்லாவற்றையும் கொடுப்பவர். அன்பினால் தூண்டப்பட்டு கொடுப்பதில் தேவன் முன்மாதிரி வைத்தார்.
அன்பின் மனப்பான்மையுடன் நாம் கொடுப்பதும் முக்கியமானது. வேதம் சொல்கிறது, “எனக்கு உண்டான யாவற்றையும் நான் அன்னதானம்பண்ணினாலும், என் சரீரத்தைச் சுட்டெரிக்கப்படுவதற்குக் கொடுத்தாலும், அன்பு எனக்கிராவிட்டால் எனக்குப் பிரயோஜனம் ஒன்றுமில்லை.”
(1 கொரிந்தியர் 13:3)
ஏழைகளுக்கும் தேவையுள்ளவர்களுக்கும் உணவளிக்க ஒருவர் பெரும் தியாகங்களைச் செய்தால் அது மிகவும் பாராட்டத்தக்கது. ஆனால், அன்பில்லாமல் இப்படிப்பட்ட காரியங்களைச் செய்தால், கொடுப்பவருக்கு எந்தப் பயனும் இல்லை என்று வேதம் தெளிவாகச் சொல்கிறது.
தேவனின் பொருளாட்சியில், சரியான மனப்பான்மையைக் கொண்டிருப்பது கொடுக்கப்பட்ட தொகையைவிட மிக முக்கியமானது. கர்த்தராகிய இயேசு இந்தக் கருத்தை வலியுறுத்தினார்:
“மாயக்காரராகிய வேதபாரகரே! பரிசேயரே! உங்களுக்கு ஐயோ, நீங்கள் ஒற்தலாமிலும் வெந்தயத்திலும் சீரகத்திலும் தசமபாகம் செலுத்தி, நியாயப்பிரமாணத்தில் கற்பித்திருக்கிற விசேஷித்தவைகளாகிய நீதியையும் இரக்கத்தையும் விசுவாசத்தையும் விட்டுவிட்டீர்கள், இவைகளையும் செய்யவேண்டும், அவைகளையும் விடாதிருக்கவேண்டுமே.”
மத்தேயு 23:23
இயேசுவின் நாளிலிருந்த மதத் தலைவர்கள் சரியான தொகையைக் கொடுப்பதில் கவனமாக இருந்தார்கள். ஆயினும்கூட, அவர்களின் மனப்பான்மையின் காரணமாக கிறிஸ்து அவர்களைக் கடிந்துகொண்டார். அவர்கள் நீதி, கருணை மற்றும் நம்பிக்கையை புறக்கணித்தனர். அவர்களின் அணுகுமுறை பாசாங்குத்தனமாக இருந்தது. கொடுப்பது மதிப்புக்குரியதாக இருக்க, அது அன்பின் இருதயத்திலிருந்து செய்யப்பட வேண்டும்.
அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் கூறினார், “கிறிஸ்துவினுடைய அன்பு எங்களை நெருக்கி ஏவுகிறது; ஏனென்றால், எல்லாருக்காகவும் ஒருவரே மரித்திருக்க, எல்லாரும் மரித்தார்கள் என்றும்; பிழைத்திருக்கிறவர்கள் இனித் தங்களுக்கென்று பிழைத்திராமல், தங்களுக்காக மரித்து எழுந்தவருக்கென்று பிழைத்திருக்கும்படி, அவர் எல்லாருக்காகவும் மரித்தாரென்றும் நிதானிக்கிறோம்.”
2 கொரிந்தியர் 5:14-15
நம்மில் கிறிஸ்துவின் அன்பு எல்லா உந்துதலிலும் மிகப்பெரியது. அவரைப் பின்பற்றும் நம்மை நமக்காக வாழாமல் அவருக்காக வாழ வைக்கிறது. தந்தையின் அன்பு நம்மில் இருந்தால் நாமும் கொடுப்பவர்களாக இருப்போம். நூற்றுக்கணக்கானோர் எங்கள் ஆராதனையில் கலந்துகொண்டு ஆசீர்வதிக்கப்படுகிறார்கள், ஆனால் மிகச் சிலரே கொடுக்கிறார்கள்.
இன்று உங்கள் இருதயத்தை ஆராயுங்கள். நீங்கள் அவருடைய பணியை அன்பின் மனப்பான்மையுடன் கொடுக்கிறீர்களா? நீங்கள் அன்பின் மனப்பான்மையுடன் தேவனுக்கு சேவை செய்கிறீர்களா? நீங்கள் அன்பின் மனப்பான்மையுடன் அல்லது கடமை உணர்வுடன் மற்றவர்களுக்காக ஜெபிக்கிறீர்களா?
வாக்குமூலம்
தேவனின் அன்பு எனக்கு அருளப்பட்ட பரிசுத்த ஆவியானவரால் என் இருதயத்தில் ஊற்றப்பட்டது என்று நான் ஆணையிட்டு அறிவிக்கிறேன். இனிமேல், நான் செய்யும் அனைத்தும் அன்பினால் தூண்டப்படும்.
நான் கொடுப்பது, என் ஆராதனை, என் பரிந்துரைகள் ஆகியவை தேவனுக்கு மணம் வீசும்.
நான் கொடுப்பது, என் ஆராதனை, என் பரிந்துரைகள் ஆகியவை தேவனுக்கு மணம் வீசும்.
Join our WhatsApp Channel
Most Read
● பரிசுத்தப்படுத்துதல் தெளிவாக விளக்கப்பட்டுள்ளது● விதை பற்றிய திடுக்கிடும் உண்மை
● ஏன் தேவ மனிதர்கள் வீழ்கின்றனர் -2
● உங்கள் சவுகரிய மண்டலத்திலிருந்து வெளியேறவும்
● பரிந்து பேசுதல் பற்றிய தீர்க்கதரிசன பாடம்-1
● உங்கள் வழிகாட்டி யார் - II
● உணர்ச்சிகள் என்ற ரோலர் கோஸ்டர்ல்
கருத்துகள்