परमेश्वराचा दूत गिलगालाहून बोखीम येथे येऊन लोकांना म्हणाला, मी तुम्हांला मिसर देशातून काढून तुमच्या पूर्वजांना शपथेवर देऊ केलेल्या देशात आणिले; तुमच्याशी केलेला माझा करार मी कधी सोडणार नाही. (शास्ते २: १)
बायबल विज्ञानी म्हणतात कीपरमेश्वराचा दूत हा देहधारणे पूर्वीच्याप्रभु येशू ख्रिस्ताचे दर्शन असू शकते.
बोखीम हे अश्रुचे स्थान आहे
जरी यात काही चूक नाही की आपल्या भावना व्यक्त कराव्या किंवा परमेश्वराला आपले भावनात्मकप्रत्युत्तरदयावे, भावना ह्या इतक्या महत्वाच्या होत नाहीत जेव्हा तेथे काहीही बदल दिसत नाही. इस्राएली लोक कदाचित तासभर रडले असतील आणि मग सरळ माघारी गेले आणि त्यांना जसे पाहिजे होते तसे जगले.
ते आपल्याला काय सांगते की त्यांचे रडणे हे केवळ भावनात्मक प्रत्युत्तर होते आणि पश्चाताप नव्हता ही ती वास्तविकता होती की ते बदलले नाहीत.
तरुणांची सभा/लेकरांचे चर्च
ती सर्व पीढी पूर्वजांस मिळाल्यानंतर जी नवी पीढी उदयास आली तिला परमेश्वराची आणि त्याने इस्राएलासाठी केलेल्या कार्याची ओळख राहिली नव्हती. (शास्ते २: १०)
हे इतके महत्वाचे आहे की आपण पुढच्या पिढीवर प्रभु येशू साठी प्रभाव टाकावे नाहीतर ते परमेश्वराला ना ही त्याच्या महान कृत्यांना ओळखणार नाही.
अनुवाद ४: ९ मध्ये: "मात्र स्वतःविषयी सावधगिरी बाळग आणि स्वतःला फार जप, नाहीतर तूं ज्या गोष्टी डोळ्यांनी पाहिल्या आहेत त्या विसरून जाशील आणि जन्मभर त्या तुझ्या मनातून जातील; तूं आपल्या पुत्रपौत्रांना त्यांची माहिती दयावी."
हे वचन आजी-आजोबांसाठी सुद्धा आहे!
आणि पुन्हा अनुवाद ११: १८, १९ मध्ये: "तुम्हीमाझी ही वचने आपल्या ध्यानीमनी साठवून ठेवावी,............तुम्ही ती आपल्या मुलाबाळांना शिकवा."
ऐतिहासिक प्रकटीकरणाच्या जपण्यासाठी देवाची रचना ही कुटुंब आहे. ख्रिस्ती समाजाच्या मध्य एकमुख्य जोड की ही पीढी काय जाणते आणि पुढील पीढी काय जाणेल हे आईवडील आणि लेकरे यांच्यामधील जोड आहे.
योएल १: ३ यांस थोडक्या शब्दात सांगते: "तुम्ही हे आपल्या मुलाबाळांस कळवा, तुमच्या मुलांनी आपल्या मुलाबाळांस कळवावे व त्यांच्या मुलांनी आपल्या पुढच्या पिढीस कळवावे."
"पण त्याच्याकरवी मी इस्राएलाची परीक्षा करीन आणि त्यांचे पूर्वज माझ्या मार्गाने चालत होते त्याप्रमाणेच ते चालतात कीनाही हे पाहीन." (शास्ते २:२२)
तुम्ही कोणाला एकतर परीक्षा किंवा आशीर्वाद असाल.
Chapters