ओरडण्यापेक्षा दयेसाठी रडणे

जीवनाच्या गजबजलेल्या रस्त्यावर, आपली दृष्टी अनेकदा तात्कालिक, मूर्त आणि मोठ्या आवाजाने ढगाळ होऊ शकते. तरीही, यरीहो जवळच्या एका निश्चित आंधळ्या माणसाची कथा, जसे ती लूक १८:३५-४३ मध्ये पुन्हा नोंदवली आहे, ती आपल्याला विश्वासाच्या सामर्थ्यावर विचार करण्यास आमंत्रित करते- अजूनही अदृश्य तरीही सामर्थ्यवान शक्ती जी जीवनात बदल घडवून आणू शकते आणि शंका आणि निराशेच्या गर्दीतून प्रतिध्वनी करू शकते.

एक आंधळा माणूस (ज्यास बार्तीमय म्हटले आहे) ज्याचे जग अंधारात गुरफटलेले होते, त्याची ऐकण्याची क्षमता वाढली होती. याच भावनेने त्याच्यामध्ये विश्वास निर्माण केला कारण त्याला नासरेथच्या येशूची उपस्थिती गोंगाटाच्या गर्दीत दिसून आली होती. “ह्याप्रमाणे विश्वास वार्तेने व वार्ता ख्रिस्ताच्या वचनाच्या द्वारे होते” (रोम. १०:१७), आणि त्याच्या ऐकण्याने त्याला गहन विश्वासाकडे नेले की त्याच्यासमोर असलेला माणूस त्याचे जीवन बदलू शकतो.

जेव्हा लोकसमुदयाने त्यास शांत करण्याचा प्रयत्न केला, तेव्हा आंधळ्या माणसाचा आवाज डगमगला नाही, तर अधिकच मोठा झाला. त्याचा आत्मा नाउमेद न झालेला होता, इब्री ११:१ मध्ये वर्णन केलेल्या विश्वासाच्या सारांशचा दाखला, “विश्वास हा आशा धरलेल्या गोष्टींविषयीचा भरवसा आणि न दिसणाऱ्या गोष्टींबद्दलची खातरी आहे.” त्याचे वारंवार रडणे हे केवळ आवाज नव्हते तर येशूच्या बरे करण्याच्या आणि सुटका करण्याच्या क्षमतेवर अतूट आशा आणि विश्वासाला प्रतिसाद होता.

आंधळ्या माणसाने येशूला, ‘दाविदाच्या पुत्रा’ अशी हाक मारली, पिढ्यांच्या आशेने चालना देणारे शीर्षक होते, अपेक्षेने भरलेली मसीहाविषयी एक ओळख होती. याद्वारे, त्याने केवळ येशूच्या राजेशाही वंशाला ओळखले नाही, परंतु इस्राएलची सुटका करण्यासाठी येणाऱ्या तारणकर्त्याबद्दल सांगितलेल्या भविष्यवाण्यांवरही विश्वास ठेवला.

प्रभू येशू, जो व्यक्तींच्या गरजा आणि विश्वासाकडे सदैव लक्ष देणारा होता, त्याने त्याला विचारले, “मी तुझ्यासाठी काय करावे म्हणून तुझी इच्छा आहे?” माणसाची साधी तरीही गहन विनंती, “प्रभो, मला पुन्हा दृष्टी यावी” ही जीवन-बदलणाऱ्या घोषणेसह पूर्ण झाली: “तुला दृष्टी येवो. तुझ्या विश्वासाने तुला बरे केले आहे.” मार्क ९:२३ चे सत्य ह्या शब्दांमध्ये मांडले आहे, “विश्वास बाळगणाऱ्याला सर्वकाही शक्य आहे.”

आंधळ्या माणसाची शारीरिक दृष्टी पुनर्स्थापित केली गेली, परंतु चमत्कार तेथेच संपत नाही. त्याच्या आध्यात्मिक दृष्टीने एक आदर्श ठेवला, कारण त्याने येशूचे अनुसरण केले आणि देवाच्या गौरवाने लोकसमुदायाला देवाची स्तुती करण्यास प्रेरित केले. प्रभूच्या वैयक्तिक स्पर्शाने येशूचे अनुसरण करणाऱ्या हजारो लोकांवर परिणाम केला, ते आपल्या साक्ष्यांमुळे इतरांना विश्वासात घेऊन जाऊ शकतात हे सत्य प्रतिध्वनित केले (मत्तय ५:१६).

यरीहो येथील माणसाचे अंधत्व ते दृष्टीपर्यंतचा प्रवास येशूवरील विश्वासाने वचन दिलेल्या आध्यात्मिक प्रबोधनाचे प्रतिबिंब आहे. २ करिंथ. ५:७ आपल्याला स्मरण देते, “आम्ही विश्वासाने चालतो, डोळ्यांनी दिसते त्याप्रमाणे चालत नाही.” येशूने दिलेली खरी दृष्टी भौतिकतेच्याही पलीकडील आहे; ही एक दृष्टी आहे जी देवाच्या राज्याची वास्तविकता, त्याचे प्रेम आणि त्याचे सत्य जाणते.

आंधळ्या माणसाची येशूसोबतची भेट आपल्या सर्वांसाठी आशेचा किरण आहे जे खरे परिवर्तन शोधत आहेत. ते आपल्याला सांगते की, विश्वासाची वाणी, जरी ती कुजबुज अशी सुरु झाली तरी, तारणाऱ्याला त्याच्या मार्गात थांबवण्याची, ऐकण्यासाठी त्यास भाग पाडणे, आणि कार्य करण्यासाठी त्यास चालना देण्याची त्याच्याकडे शक्ती आहे. तशा प्रकारचा विश्वास निर्माण करण्याचे पाचारण आहे जे स्वाभाविकतेच्याही पलीकडे पाहते, जे गोंधळाच्या मध्ये दैवी व्यक्तीच्या पावलांचा आवाज ऐकते आणि स्वामीच्या हातून स्पर्श मिळावा म्हणून रडण्यासाठी देखील घाबरत नाही.

ओरडण्यापेक्षा दयेसाठी रडणे

Most Read