மனிதனின் பாராட்டுக்கு மேல் தேவனின் பலனைத் தேடுதல்

"நீயோ தர்மஞ்செய்யும்போது, உன் தர்மம் அந்தரங்கமாயிருப்பதற்கு, உன் வலது கை செய்கிறதை உன் இடது கை அறியாதிருக்கக்கடவது; அப்பொழுது அந்தரங்கத்தில் பார்க்கிற உன் பிதா தாமே உனக்கு வெளியரங்கமாய்ப் பலனளிப்பார். ஆனால், நீங்கள் ஒரு தர்மத்தைச் செய்யும்போது, உங்கள் வலது கை என்ன செய்கிறது என்பதை உங்கள் இடது கைக்குத் தெரியப்படுத்தாதீர்கள், உங்கள் தர்மம் இரகசியமாக இருக்கும்; உங்கள் தர்மம் இரகசியமாக இருக்கும்; உங்கள் தந்தை உங்களுக்கு வெளிப்படையாக வெகுமதி அளிப்பார்." (மத்தேயு 6:3-4)

அங்கீகாரம் தேடும் வழி

நமது கிறிஸ்தவ உலகில், மற்றவர்களின் அங்கீகாரத்தையும் பாராட்டையும் தேடும் வலையில் விழுவது எளிது. நம்மைச் சுற்றியுள்ளவர்களிடமிருந்து அங்கீகாரம் அல்லது சிறப்பு பாராட்டைப் பெறுவதற்கான அடிப்படை உள்நோக்கத்துடன் தேவனின் பணிக்கு கொடுக்க நாம் ஆசைப்படலாம். இருப்பினும், கர்த்தராகிய இயேசு, மத்தேயு 6:1-ல் இந்த மனநிலைக்கு எதிராக நம்மை எச்சரிக்கிறார், "மனுஷர் காணவேண்டுமென்று அவர்களுக்கு முன்பாக உங்கள் தர்மத்தைச் செய்யாதபடிக்கு எச்சரிக்கையாயிருங்கள்; செய்தால், பரலோகத்திலிருக்கிற உங்கள் பிதாவினிடத்தில் உங்களுக்குப் பலனில்லை".

நம் கவனத்தை ஈர்க்கும் நோக்கத்துடன் நாம் கொடுக்கும்போது, நாம் ஒரு விரைவான, தற்காலிகமான ஒரு நித்திய வெகுமதியை வர்த்தகம் செய்கிறோம். மற்றவர்களின் பாராட்டுக்கள் மற்றும் நற்மதிப்பை இந்த நேரத்தில் நன்றாக உணரலாம், ஆனால் நம் பரலோகத் தகப்பனை மகிழ்வித்தோம் என்பதை அறியும் மகிழ்ச்சியுடன் ஒப்பிடுகையில் அவை ஒன்றுமில்லாமற்ப் போகின்றன.

ரகசியமாக கொடுப்பதன் அழகு

மத்தேயு 6:3-ல் "நீயோ தர்மஞ்செய்யும்போது, உன் தர்மம் அந்தரங்கமாயிருப்பதற்கு, உன் வலது கை செய்கிறதை உன் இடது கை அறியாதிருக்கக்கடவது"; என்று கர்த்தராகிய இயேசு அறிவுறுத்துகிறார். ஆரவாரமோ, சுயவிளம்பரமோ இல்லாமல் நாம் புத்திசாலித்தனமாக கொடுக்க வேண்டும் என்பதே இதன் பொருள். இந்த முறையில் நாம் கொடுக்கும்போது, நாம் தேவன் மீதுள்ள நம்பிக்கையையும், எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக அவரைக் கனப்படுத்த வேண்டும் என்ற விருப்பத்தையும் காட்டுகிறோம்.

அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் 2 கொரிந்தியர் 9:7- ல் இவ்வாறு கொடுக்க வேண்டும் என்று குறிப்பிடுகிறார், "அவனவன் விசனமாயுமல்ல, கட்டாயமாயுமல்ல, தன் மனதில் நியமித்தபடியே கொடுக்கக்கடவன்; உற்சாகமாய்க் கொடுக்கிறவனிடத்தில் தேவன் பிரியமாயிருக்கிறார்". ஆகவே, ஒவ்வொருவரும் மனமுவந்து அல்லது தேவைக்காக அல்ல, தங்கள் இதயத்தில் உள்ள நோக்கத்தின்படி கொடுக்கக்கடவர்கள்; தேவன் மகிழ்ச்சியுடன் கொடுப்பவரை நேசிக்கிறார்." நாம் கொடுப்பது தேவனுக்கான நன்றியுணர்வு மற்றும் அன்பினால் நிரம்பி வழியும் இதயத்திலிருந்து வர வேண்டும், நம்முடைய தனிப்பட்ட ஆதாயத்திற்காக அல்ல விருப்பத்துடன் கொடுக்க வேண்டும்.

பிதாவின் வெகுமதி

நாம் இரகசியமாக, தூய்மையான உள்நோக்கங்களுடனும், மகிழ்ச்சியான இ௫தயத்துடனும் கொடுக்கும்போது, நம்முடைய பரலோகத் தகப்பன் பார்க்கிறார், வெளிப்படையாக நமக்கு வெகுமதி அளிப்பார் என்று நம்பலாம் (மத்தேயு 6:4). இந்த வெகுமதி பூமிக்குரிய செல்வங்கள் அல்லது பாராட்டுகளின் வடிவத்தில் வரக்கூடாது, மாறாக தேவனுடனான நமது உறவை ஆழப்படுத்துவதிலும், பரலோகத்தில் பொக்கிஷங்களைச் சேமித்து வைக்கிறோம் என்பதை அறிந்து கொள்வதில் இருந்து வரும் மகிழ்ச்சியிலும் வரலாம் (மத்தேயு 6:20).

லூக்கா 6:38 இல், கர்த்தராகிய இயேசு, "கொடுங்கள், அப்பொழுது உங்களுக்கும் கொடுக்கப்படும்; அமுக்கிக் குலுக்கிச் சரிந்து விழும்படி நன்றாய் அளந்து, உங்கள் மடியிலே போடுவார்கள்; நீங்கள் எந்த அளவினால் அளக்கிறீர்களோ அந்த அளவினால் உங்களுக்கும் அளக்கப்படும் என்றார்". நாம் தாராளமாகவும் இரகசியமாகவும் கொடுக்கும்போது, தேவன் நம்மை ஏராளமாக ஆசீர்வதிப்பார் என்று நம்பலாம், பொருள் செல்வத்தில் அவசியமில்லை, ஆனால் அவருடைய பிரசன்னத்தின் செழுமையிலும், அவர் நம்மிடம் ஒப்படைத்துள்ள எல்லாவற்றிலும் நாம் உண்மையுள்ள காரியதரிசிகளாக இருந்தோம் என்பதை அறிந்த திருப்தியிலும் ஆசீர்வதிப்பார்.

மனத்தாழ்மையுடன் கொடுக்கும் இ௫தயத்தை வளர்ப்பது

மனிதர்களின் பாராட்டைப் பெறாமல் கொடுக்க நம்மைப் பயிற்றுவிப்பதற்கு, நமது கண்ணோட்டத்தில் மாற்றம் மற்றும் நமது மனதைத் தொடர்ந்து புதுப்பித்தல் தேவைப்படுகிறது. இதை நாம் எப்படி செய்யலாம்? ரோமர் 12:2 நமக்குச் சொல்கிறது, "நீங்கள் இந்தப் பிரபஞ்சத்திற்கு ஒத்த வேஷந்தரியாமல், தேவனுடைய நன்மையும் பிரியமும் பரிபூரணமுமான சித்தம் இன்னதென்று பகுத்தறியத்தக்கதாக, உங்கள் மனம் புதிதாகிறதினாலே மறுரூபமாகுங்கள்". உங்களைச் சுற்றியிருக்கும் உங்கள் கலாச்சாரத்தை நீங்கள் நினைத்துக்கூடப் பார்க்காமல் அதற்கு ஏற்றவாறு நன்றாகப் பழகிவிடாதீர்கள். மாறாக, உங்கள் கவனத்தை தேவன் மீது செலுத்துங்கள். நீங்கள் உள்ளே இருந்து மாற்றப்படுவீர்கள்." நம்முடைய சொந்த நற்பெயரையும் அந்தஸ்தையும் உயர்த்துவது அல்ல, தேவனைப் பிரியப்படுத்துவதும் அவருடைய பெயரை மகிமைப்படுத்துவதும்தான் நமது இறுதி நோக்கம் என்பதை நாம் அடிக்கடி நினைவுபடுத்திக் கொள்ள வேண்டும்.

மனத்தாழ்மையுடன் கொடுக்கும் இதயத்தை வளர்த்துக்கொள்வதற்கான ஒரு நடைமுறை வழி, கொலோசெயர் 3:23-24-ன் வார்த்தைகளை ஜெபத்துடன் பரிசீலிப்பதாகும்: "நீங்கள் கர்த்தராகிய கிறிஸ்துவைச் சேவிக்கிறதினாலே, சுதந்தரமாகிய பலனைக் கர்த்தராலே பெறுவீர்களென்று அறிந்து, எதைச் செய்தாலும், அதை மனுஷர்களுக்கென்று செய்யாமல், கர்த்தருக்கென்றே மனப்பூர்வமாய்ச் செய்யுங்கள்."நீங்கள் எதைச் செய்தாலும், நீங்கள் எதைச் செய்தாலும், அதை மனிதருக்காக அல்ல, கர்த்தருக்காக இதயப்பூர்வமாகச் செய்யுங்கள்".

எனவே, தேவனின் பணிக்கு கொடுப்பதில் நமது நோக்கங்களை நாம் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். நம்முடைய பரலோகத் தகப்பனைப் பிரியப்படுத்த, தூய இருதயத்துடனும், ஆழ்ந்த விருப்பத்துடனும் இரகசியமாகக் கொடுக்க முயற்சிப்போமாக. அவ்வாறு செய்யும்போது, இவ்வுலகில் மட்டுமல்ல, மறுமையிலும் அவர் நமக்கு வெளிப்படையாக வெகுமதி அளிப்பார் என்று நம்பலாம். நம்முடைய விசுவாசத்தின் தகப்பன் தொடங்குபவர் மற்றும் முடிப்பவர் (எபிரேயர் 12:2) இயேசுவின் மீது நம் கண்களை நிலைநிறுத்துவோம். நமது உண்மையான வெகுமதி நித்தியத்தில் நமக்கு காத்திருக்கிறது என்பதை அறிந்து மகிழ்ச்சியுடனும் தாராளமாகவும் கொடுப்போம்.

மனிதனின் பாராட்டுக்கு மேல் தேவனின் பலனைத் தேடுதல்

Most Read