இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்டதை வளர்ப்பது

நமது கிறிஸ்தவப் பயணத்தில், பரிசுத்த ஆவியின் வழிகாட்டுதலைச் சார்ந்து, தேவன் கொடுத்த திறமைகளைப் பயன்படுத்துவதற்கான சிக்கலான நிலப்பரப்பில் நாம் அடிக்கடி பயணிப்பதைக் காண்கிறோம். அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் 1 கொரிந்தியர் 12:4-6 ல் நமக்கு நினைவூட்டுவது போல், "வரங்களில் வித்தியாசங்கள் உண்டு, ஆவியானவர் ஒருவரே. ஊழியங்களிலேயும் வித்தியாசங்கள் உண்டு, கர்த்தர் ஒருவரே. கிரியைகளிலேயும் வித்தியாசங்கள் உண்டு, எல்லாருக்குள்ளும் எல்லாவற்றையும் நடப்பிக்கிற தேவன் ஒருவரே".

நம் சிருஷ்டிகரால் நமக்குக் கொடுக்கப்பட்ட திறன்களையும் வளர்த்துக் கொள்வதும், பயன்படுத்துவதும் இன்றியமையாததாக இருந்தாலும், இந்தப் பரிசுகளில் மட்டும் நம்பிக்கை வைக்காமல் விழிப்புடன் இருக்க வேண்டும். நீதிமொழிகள் 3:5-6 நமக்கு அறிவுறுத்துகிறது, "உன் சுயபுத்தியின்மேல் சாயாமல், உன் முழு இருதயத்தோடும் கர்த்தரில் நம்பிக்கையாயிருந்து, உன் வழிகளிலெல்லாம் அவரை நினைத்துக்கொள்; அப்பொழுது அவர் உன் பாதைகளைச் செவ்வைப்படுத்துவார்".

அந்தந்த துறைகளில் நாம் வளர்ந்து, சிறப்பான நிலைகளை அடையும் போது, நமது சாதனைகள் நமது சொந்த முயற்சியா அல்லது நமக்குள் இருக்கும் பரிசுத்த ஆவியின் செயலா என்பதை கண்டறிவது மிகவும் சவாலாகிறது. இங்குதான் நமது திறமைகளை தேவனிடம் ஒப்படைப்பதன் முக்கியத்துவமாகும். களிமண்ணை வடிவமைக்கும் தலைசிறந்த குயவரைப் போல, தேவனின் கரங்களால் நம்மை வடிவமைத்து வழிநடத்த அனுமதிக்க வேண்டும், நமது திறன்கள் அவருடைய தெய்வீகத் திட்டத்தில் வெறும் கருவிகள் என்பதை உணர்ந்துகொள்ள வேண்டும்.

நியாயாதிபதிகள் 7இல் உள்ள கிதியோனின் கதையானது, பெரிய சாதனைகளை நிறைவேற்றுவதற்கு அற்பமானதாகத் தோன்றும் ஆதாரங்களை தேவன் எவ்வாறு பயன்படுத்த முடியும் என்பதற்கான வல்லமை வாய்ந்த நினைவூட்டலாக செயல்படுகிறது. மீதியானியர்களைத் தோற்கடிக்கும் கடினமான பணியை எதிர்கொண்டபோது, கிதியோன் ஆரம்பத்தில் 32,000 பேர் கொண்ட படையைச் சேகரித்தார். இருப்பினும், தேவன் தனது படைகளை வெறும் 300 ஆகக் குறைக்கும்படி அவருக்கு அறிவுறுத்தினார், வெற்றி மனித பலத்தை விட தெய்வீக தலையீட்டிற்குக் காரணம் என்பதை உறுதிப்படுத்தினார்.

அதேபோல, நடவடிக்கை எடுப்பதற்கு முன் நாம் கர்த்தருக்குக் காத்திருக்கவும், அவருடைய சத்தத்தைக் கேட்கவும் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும். ஏசாயா 40:31 வசனத்தின்படி, "கர்த்தருக்குக் காத்திருக்கிறவர்களோ புதுப்பெலனடைந்து, கழுகுகளைப்போலச் செட்டைகளை அடித்து எழும்புவார்கள்; அவர்கள் ஓடினாலும் இளைப்படையார்கள், நடந்தாலும் சோர்ந்துபோகார்கள்".பொறுமை மற்றும் கவனிப்பு ஆகியவற்றின் தோரணையை வளர்ப்பதன் மூலம், தேவனின் வழிநடத்துதலைப் பெறுவதற்கும், நமது சொந்த புரிதலை மட்டுமே நம்பியிருக்கும் ஆபத்துக்களைத் தவிர்ப்பதற்கும் நம்மை நிலைநிறுத்துகிறோம்.

மேலும், நம்முடைய திறமைகள் மற்றும் பரிசுகள் தனிப்பட்ட ஆதாயத்திற்காகவோ அல்லது மகிமைக்காகவோ அல்ல, மாறாக கிறிஸ்துவின் சரீரத்தை மேம்படுத்துவதற்கும் தேவனுடைய ராஜ்யத்தின் முன்னேற்றத்திற்காகவும் என்பதை அங்கீகரிப்பது முக்கியம். 1 பேதுரு 4:10 நமக்கு நினைவூட்டுகிறது, "அவனவன் பெற்ற வரத்தின்படியே நீங்கள் தேவனுடைய பற்பல கிருபையுள்ள ஈவுகளைப் பகிர்ந்துகொடுக்கும் நல்ல உக்கிராணக்காரர்போல, ஒருவருக்கொருவர் உதவிசெய்யுங்கள்."

ஆகவே, தேவனுடைய ஆவியின் மீது நம்பிக்கை வைப்பதற்கும், நம்முடைய வரங்களைப் பயன்படுத்துவதற்கும் இடையே உள்ள நுட்பமான சமநிலையை வழிநடத்துவதற்கான திறவுகோல், ஒரு தாழ்மையான மற்றும் வளைந்த இதயத்தை பராமரிப்பதில் உள்ளது. கர்த்தருடைய வழிகாட்டுதலைத் தொடர்ந்து தேடுவதன் மூலமும், அவருடைய வழிகாட்டுதலுக்காகக் காத்திருப்பதன் மூலமும், அவருடைய மகிமைக்காக நம்முடைய திறமைகளைப் பயன்படுத்துவதன் மூலமும், தேவனின் இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட வல்லமையை நாம் அனுபவிக்க முடியும். அப்படிச் செய்யும்போது, "என்னைப் பலப்படுத்துகிற கிறிஸ்துவினாலே எல்லாவற்றையும் செய்ய முடியும்" என்று அறிவிக்கும் பிலிப்பியர் 4:13-ன் சத்தியத்தை நாம் சாட்சியாகக் காண்போம்.

இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்டதை வளர்ப்பது

Most Read