देवाच्या सान्निध्यासह ओळखीत होणे

येशूच्या कुटुंबाने जेव्हा ऐकलेकी काय घडत आहे, ते त्याला तेथून घेऊन जाण्याचा प्रयत्न करीत होते, हे म्हणत, "त्याचे मन भानावर नाही" (मार्क ३:२१). केवळ याची कल्पना करा, जे त्याच्या इतके जवळचे होते त्यांनी विचार केला की त्याला वेड लागले आहे.

हे ते लोक होते जे त्याच्याबरोबर जगले होते, त्याची जोपासना करणारा पिता योसेफ बरोबर त्याच्या लहानपणी त्यांच्या सुताराच्या दुकानात त्यास काम करताना पाहिले होते. त्यांनी येशू ची अधिक प्रशंसाकरणारेव त्याच्या सेवाकार्याविषयी अधिक साहाय्य करणारे असले पाहिजे होते. शेवटी! त्यांच्या ओळखीने तो प्रत्यक्षात कोण आहे ही अद्भुतता गमाविली होती.

पुढील वचन वाचा: योहान ७:५

"कारण त्याचे भाऊही त्याच्यावर विश्वास किंवा त्याशी सहमत किंवा त्यावर भरवंसा, किंवा त्याच्यावर निर्भर सुद्धा राहत नव्हते." (ऐम्पलीफाईड)

ही एक समस्या होती, केवळ येशूच्या दिवसांत नाही, परंतु तीच समस्या आज सुद्धा अस्तित्वात आहे. लोक हे इतके औपचारिक झाले आहेत जेव्हा ते त्याच्या समक्षतेमध्ये प्रवेश करतात.

आठवण करा जेव्हा प्रथम त्याच्या उपस्थितीने तुम्हीवाचविले गेला किंवा स्पर्श झाला? तुम्ही देवाच्या घरी आला, अपेक्षेचे गहन विचार ठेवून. तुम्ही याची खात्री केली की तुम्ही देवाच्या घरी वेळेवर जावे.

तुमच्या आत्म्यामध्ये आज सुद्धा त्याचअपेक्षेचा विचार अजूनही आहे काय? उपासनेला तुम्ही अजूनही वेळेवर येता काय? (अर्थातच,उशिरा येण्यासाठी येथे लाखो बहाणे असतील)

परमेश्वराच्याउपस्थितीच्या ओळखी संबंधी दु:खद परिणाम हा जुन्या करारात एक मनुष्य उज्जा याच्या जीवनाद्वारे चित्रित केला गेला आहे.

जुन्या करारातून पुढील उताऱ्यात, आपण पाहतो की दावीद व त्याचे लोक बेथलेहम येथून देवाच्या कराराचा कोश आणीत आहेत:

"नाखोनाच्या खळ्यापाशी ते आले तेव्हा बैलाने ठोकर खाल्ली म्हणून उज्जाने कोश हात लांब करून धरिला. तेव्हा परमेश्वराचा कोप उज्जावर भडकला; त्याच्या ह्या चुकीमुळे परमेश्वराने त्यास ताडन केले व तो तेथल्या तेथे देवाच्या कोशापाशी गतप्राण झाला." (२ शमुवेल ६:६-७)

तुम्ही पाहा देवाच्या कराराचा कोश (हा देवाच्या प्रत्यक्ष प्रगटउपस्थितीला प्रतिनिधित करतो) हा अबीनादाबच्या (उज्जा चा पिता) घरात २० वर्षे होता.

२० वर्षे हा मोठा कालावधी आहे आणि उज्जा ने देवाच्या कराराच्या कोशाला कदाचितदररोज पाहिले असेन आणि शक्यतो त्याच्याजवळून दररोज तो गेला असेन. देवाच्या कराराच्या कोशा शी त्याची इतकी ओळख असल्यामुळे, त्याने त्यासाठी आदर हा गमाविला होता.

म्हणून जेव्हा बैलाने ठोकर खाल्ली,देवाच्या कराराचा कोश खाली पडू नये म्हणून साहाय्य करण्यास उज्जाने औपचारिकपणे आपला हात पुढे केला. परमेश्वराच्याउपस्थिती विषयी त्याच्या ओळखीने उज्जाला असा विचार करावयास लावला की परमेश्वर सुद्धा इतर मूर्ति प्रमाणे आहे ज्यास पडण्यापासून मदतीची गरज आहे. उज्जाने हे ओळखले नाही की आपण देवाला घेऊन चालत नाही; तोआपल्याला घेऊन चालतो.तो अडखळत नाही, परंतु तोच आहे जो आपल्याला अडखळण्यापासून राखतो. उज्जाच्या ह्या औपचारिक आचरणाच्या कारणामुळे, परमेश्वराने त्यास ताडन केले व तो त्याच क्षणी मरण पावला.

एके दिवशी येशू त्याच्या स्वतःच्या गावी गेला आणि त्यास आश्चर्य वाटले की त्याचे योग्य स्वागत केले गेले नाही कारणअसे दिसते कीते त्यास त्याच्या बाळपणापासून ओळखत होते. ते अगदी जवळचे लोक होते आणि त्यांना त्याच्याकडून प्राप्त करण्याची ही एक महान संधी होती परंतु ते त्यांच्या ओळखीने व औपचारिकपणाच्या कारणामुळे चुकले होते. ओळखीचे असणे हे तुमच्या जीवनात देवाच्या सामर्थ्यास मर्यादित करते.

तेव्हा येशू त्यांना म्हणाला, संदेष्ट्याचा सन्मान (आदर व पूज्य)होत नाही असे नाही; मात्र त्याच्या (स्वतःच्या) देशांत, त्याच्या(स्वतःच्या)आप्तेष्टात अथवा त्याच्या (स्वतःच्या)घरच्या मंडळीत त्याचा सन्मान होत नसतो. थोड्याशाच रोग्यांवर हात ठेवून त्याने त्यांस बरे केले, ह्याशिवाय दुसरे कोणतेही महत्कृत्ये त्याला तेथे करता आले नाही.

त्यांच्या अविश्वासामुळे त्याला आश्चर्य वाटले.(मार्क ६:४-६)

असे म्हटले जाते की"ओळख असणे हे अवमानास वाढविते".

पवित्र परमेश्वराबरोबर आपल्या चालण्यात, असे होवो की आपण असे कधीही इतके ओळखी मध्ये येऊ नये की आपण त्यास किंवा त्याच्या उपस्थितीला औपचारिकअसे पाहावे परंतु त्याच्या बरोबर दररोज गहन आदरात चालावे.

देवाच्या सान्निध्यासह ओळखीत होणे

Most Read