நித்தியத்திற்காக ஏக்கங்கள், தற்காலிகமானது அல்ல

“லோத்தின் மனைவியை நினைத்துக் கொள்ளுங்கள்.” (‭‭லூக்கா‬ ‭17‬:‭32‬)

வேதம் வெறும் வரலாற்றுக் கதைகள் அல்ல, ஆனால் மனித அனுபவங்களின் போர்வையால் மூடப்பட்டிருக்கும் ஆழமான படிப்பினைகளால் நிரம்பியுள்ளது. அப்படிப்பட்ட ஒரு சோகமான கதை லோத்தின் மனைவியைப் பற்றியது—ஒரு தவறவிட்ட வாய்ப்பின் கதை, கடந்த காலத்திற்கான ஏக்கம் மற்றும் வாழ்க்கையை மாற்றும் முடிவு.

சோதோம் நகரம் அதன் துன்மார்க்கத்தின் காரணமாக அழிவுக்கு விதிக்கப்பட்டது, ஆனால் தேவன், அவரது இரக்கத்தில், லோத்தும் அவரது குடும்பத்தினரும் தப்பிக்க ஒரு வாய்ப்பை வழங்கினார். இந்த தெய்வீக மீட்பு நடவடிக்கையின் மத்தியில், ஒரு தெளிவான கட்டளை வழங்கப்பட்டது: "திரும்பிப் பார்க்காதே" (ஆதியாகமம் 19:17). ஆனாலும், நெருப்பு மழை பொழிந்தபோது, லோத்தின் மனைவி ஒரு தேர்வு செய்தாள், அது அவளுடைய தலைவிதியை முத்திரை குத்தியது: அவள் திரும்பிப் பார்த்தாள்.

இது வெறும் பார்வை அல்ல; அது, நாம் புரிந்து கொண்டபடி, ஏக்கத்தின் தோற்றம். ஒருவேளை அவள் பிரிந்து செல்லும் வாழ்க்கையையோ, தன் வீட்டின் வசதிகளையோ, அல்லது நகரத்தின் பரிச்சயத்தையோ நினைத்து வருந்தியிருக்கலாம். சோதோமின் தற்காலிக இன்பங்களுடனான அவளுடைய பற்றுதல் அவளுக்கு எதிர்காலத்தின் ஆசீர்வாதத்தை இழந்தது.

கர்த்தராகிய இயேசு மத்தேயு 5:13 -ல், “நீங்கள் பூமிக்கு உப்பாயிருக்கிறீர்கள்; மத்தேயு‬ ‭5‬:‭13‬ ‭உப்பு சுவையை மேம்படுத்துகிறது மற்றும் நீடித்த தரத்தைக் கொண்டுள்ளது. கிறிஸ்தவர்கள், உப்பைப் போலவே, நற்செய்தியைப் பகிர்ந்துகொள்வதன் மூலமும், அன்புடனும் மகிழ்ச்சியுடன் வாழ்வதன் மூலம் சுவையைச் சேர்ப்பதன் மூலமும், துன்பங்களுக்கு மத்தியில் விசுவாசத்தில் உறுதியாக நிற்பதன் மூலமும் உலகைப் பாதுகாக்க வேண்டும்.

ஆனால் லோத்தின் மனைவியிடத்தில் ஒரு தெளிவான முரண்பாடு உள்ளது. அவள் உப்பைப் போல ஒரு பாதுகாக்கும் செல்வாக்கு இருந்திருக்க வேண்டும், அதற்கு பதிலாக அவள் ஒரு அசையாத உப்பின் தூணாக மாறினாள்-நமக்குப் பின்னால் என்ன இருக்கிறது என்று ஏங்குவதால் ஏற்படும் ஆபத்துகளின் அப்பட்டமான நினைவூட்டல்.

அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் பிலிப்பியர் 3:13-14 ல் கூறுகிறார், “சகோதரரே, அதைப் பிடித்துக்கொண்டேனென்று நான் எண்ணுகிறதில்லை; ஒன்று செய்கிறேன், பின்னானவைகளை மறந்து, முன்னானவைகளை நாடி, கிறிஸ்து இயேசுவுக்குள் தேவன் அழைத்த பரம அழைப்பின் பந்தயப்பொருளுக்காக இலக்கை நோக்கித் தொடருகிறேன்.” நமது ஆவிக்குரிய பயணம், நமது கடந்த காலத்தின் சுகபோகங்களிலோ அல்லது கவர்ச்சியிலோ நாம் சிக்கிக் கொள்ளாமல், நித்திய ஈவின் மீது நம் கண்களை நிலைநிறுத்திக் கொண்டே செல்ல வேண்டும் என்று கோருகிறது.

கொலோசெயர் 3:2 இந்த உணர்வை எதிரொலிக்கிறது: “பூமியிலுள்ளவைகளையல்ல, மேலானவைகளையே நாடுங்கள்.” பூமியில் நம் வாழ்க்கை நிலையற்றது, நித்தியத்துடன் ஒப்பிடும்போது வெறும் கண் சிமிட்டல். தேவனின் நித்திய சத்தியங்களில் நம் இருதயங்களை நங்கூரமிட்டு, அவருடைய மகிமையைப் பிரதிபலிக்கும் வாழ்க்கைக்காக பாடுபடும்போது, நாம் உண்மையிலேயே உப்பாக மாறி, உலகில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்துகிறோம்.

லோத்தின் மனைவியை நினைவுகூருவது ஒரு சோகமான முடிவை நினைவில் கொள்வதை விட அதிகம்; இது சிந்திக்க வேண்டிய அவசர அழைப்பு. எங்கே நமது ஈர்ப்பு? நாம் எதற்காக ஏங்குகிறோம்? இந்த உலகத்தின் வசதிகளும் ஈர்ப்புகளும் மிகப்பெரியதாக இருக்கலாம், ஆனால் அவை கிறிஸ்துவில் நமக்குக் காத்திருக்கும் மகிமையுடன் ஒப்பிடுகையில் வெளிர்.

ஒவ்வொரு முறையும் நாம் உலகத்தின் கவர்ச்சியை எதிர்க்கிறோம், சோதனைகளுக்கு மத்தியில் விசுவாசத்தில் உறுதியாக நிற்கிறோம், அல்லது தேவனின் அன்பின் கலங்கரை விளக்கங்களாக பிரகாசிக்கிறோம், உண்மையான "பூமியின் உப்பு" என்ற நமது பங்கை மீண்டும் உறுதிப்படுத்துகிறோம். கிறிஸ்துவின் நித்திய அன்பை நோக்கி மற்றவர்களை வழிநடத்தும் நாம் வார்த்தைகளில் மட்டுமல்ல, செயல்களிலும் சாட்சிகளாக மாறுகிறோம்.

இன்று, நாம் எங்கு நிற்கிறோம் என்பதை மதிப்பிடுவதற்கு சிறிது நேரம் ஒதுக்குவோம். நம்மைப் பற்றிய தேவனுடைய நோக்கத்துடன் ஒத்துப்போகாத விஷயங்களுக்காக ஏங்கித் திரும்பிப் பார்க்கிறோமா? அல்லது நாம் கிறிஸ்துவில் உறுதியாக நங்கூரமிட்டு, ஒரு மாற்றத்தை ஏற்படுத்த ஆயத்தமாக உள்ளோமா, நித்தியத்திற்காக ஏங்குகிறோமா?

நித்தியத்திற்காக ஏக்கங்கள், தற்காலிகமானது அல்ல

Most Read