ஆவிக்குரிய பெருமையை மேற்கொள்ள நான்கு வழிகள்

“அன்றியும், தங்களை நீதிமான்களென்று நம்பி, மற்றவர்களை அற்பமாயெண்ணின சிலரைக்குறித்து, அவர் ஒரு உவமையைச் சொன்னார். இரண்டு மனுஷர் ஜெபம்பண்ணும்படி தேவாலயத்துக்குப் போனார்கள்; ஒருவன் பரிசேயன், மற்றவன் ஆயக்காரன். பரிசேயன் நின்று: தேவனே! நான் பறிகாரர், அநியாயக்காரர், விபசாரக்காரர் ஆகிய மற்ற மனுஷரைப்போலவும், இந்த ஆயக்காரனைப்போலவும் இராததனால் உம்மை ஸ்தோத்திரிக்கிறேன். வாரத்தில் இரண்டுதரம் உபவாசிக்கிறேன்; என் சம்பாத்தியத்திலெல்லாம் தசமபாகம் செலுத்தி வருகிறேன் என்று, தனக்குள்ளே ஜெபம்பண்ணினான். ஆயக்காரன் தூரத்திலே நின்று, தன் கண்களையும் வானத்துக்கு ஏறெடுக்கத் துணியாமல், தன் மார்பிலே அடித்துக்கொண்டு: தேவனே! பாவியாகிய என்மேல் கிருபையாயிரும் என்றான். அவனல்ல, இவனே நீதிமானாக்கப்பட்டவனாய்த் தன் வீட்டுக்குத் திரும்பிப்போனான் என்று உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்; ஏனெனில் தன்னை உயர்த்துகிறவனெவனும் தாழ்த்தப்படுவான், தன்னைத்தாழ்த்துகிறவன் உயர்த்தப்படுவான் என்றார்.”

‭‭லூக்கா‬ ‭18‬:‭9‬-‭14‬ ‭

ஆவிக்குரிய வாழ்க்கை ஒரு ஆபத்தான பயணமாகும், இது நாம் எதிர்கொள்ளும் வெளிப்புற சவால்களால் மட்டுமல்ல, நம் குணாதிசயங்களை சோதிக்கும் உள் போராட்டங்களாலும் கூட. இவற்றில் மிகவும் நயவஞ்சகமான ஒன்று ஆவிக்குரிய பெருமை. பரிசேயர் மற்றும் வரி வசூலிப்பவரின் உதாரணத்துடன் ஆயுதம் ஏந்தி, இந்த ஆன்மீக பொறியை எதிர்த்துப் போராடுவதற்கான வழிகளை ஆராய்வோம்.

1. உங்கள் மீது நீங்கள் செலுத்தும் கவனத்தை தேவனின் மீது அதிக கவனம் செலுத்துங்கள்

நமது சொந்த நீதியில் மூழ்கிவிடுவது எளிது. ஆனால் கொலோசெயர் 3:2-3 நமக்கு நினைவூட்டுவது போல, “பூமியிலுள்ளவைகளையல்ல, மேலானவைகளையே நாடுங்கள். ஏனென்றால், நீங்கள் மரித்தீர்கள், உங்கள் ஜீவன் கிறிஸ்துவுடனே தேவனுக்குள் மறைந்திருக்கிறது.” தேவனின் மகத்துவம் மற்றும் நன்மையில் கவனம் செலுத்துவது நம் கவனத்தை நம்மிடமிருந்தும் அதற்கு உண்மையிலேயே தகுதியானவர் மீதும் திருப்புகிறது. இந்த கவனம் மாற்றமானது பெருமையைத் தூண்டும் சுய-உறிஞ்சுதலுக்கு ஒரு மருந்தாகிறது.

2. ஜெபம்

ஆவிக்குரிய பெருமையின் சாம்ராஜ்யத்தில், ஜெபம் மனத்தாழ்மையின் கோட்டையாகிறது. அப்போஸ்தலனாகிய யாக்கோபு நமக்கு நினைவூட்டுகிறார், “அப்படியானால், தேவனுக்குக் கீழ்ப்படிந்திருங்கள். பிசாசுக்கு எதிர்த்து நில்லுங்கள், அப்பொழுது அவன் உங்களைவிட்டு ஓடிப்போவான்” (யாக்கோபு 4:7). ஜெபம் என்பது தேவனிடம் நம்மையே ஒப்படைத்து, அவருடைய வழிகாட்டுதலைக் கேட்கும் இடம். சங்கீதம் 139:23-24 இல் தாவீது ஜெபித்ததைப் போல, நம் அகந்தையை விட்டுவிட்டு, நம் இருதயத்தை பரிசோதித்து அறிய தேவனை அழைக்கிறோம், “தேவனே, என்னை ஆராய்ந்து, என் இருதயத்தை அறிந்துகொள்ளும்; என்னைச் சோதித்து, என் சிந்தனைகளை அறிந்துகொள்ளும். வேதனை உண்டாக்கும் வழி என்னிடத்தில் உண்டோ என்று பார்த்து, நித்திய வழியிலே என்னை நடத்தும்.”

‭

3. கற்பிக்கக்கூடியவராக இருங்கள்

கற்றுக்கொள்ளவும் வளரவும் விருப்பம் தாழ்மையின் அடையாளம். நீதிமொழிகள் 9:9 கற்பிக்கும் மனப்பான்மையை பாராட்டுகிறது. “ஞானமுள்ளவனுக்குப் போதனை செய், அவன் இன்னும் ஞானமுள்ளவனாவான்; நீதியுள்ள மனிதனுக்குக் கற்பி, அவன் கற்றலில் பெருகுவான்.” மோசே தனது மாமனார் எத்திரோவிடமிருந்து ஞானத்தைத் திறந்தார் (யாத்திராகமம் 18:13-24). கற்பிக்கக்கூடியதாக இருப்பது என்பது ஏமாற்றக்கூடியதாக இல்லை; அறிவுரையை புத்திசாலித்தனமாக எடைபோடுவது மற்றும் மாற்ற தயாராக இருப்பது. நாம் நம் இருதயங்களைத் திறந்து வைத்திருக்கும்போது, நம்மில் உள்ள பரிசுத்த ஆவியின் செயலுக்கு நாம் அதிக வரவேற்பைப் பெறுகிறோம், இது பெருமையைத் தடுக்கிறது.

4. உபவாசம்

உபவாசம் என்பது ஆவிக்குரிய தாக்கங்களைக் கொண்ட ஒரு சரீர செயல்பாடு. இது நமது உடல் பசியை போக்கவும், நமது ஆவிக்குரிய பார்வையை மீண்டும் ஒருமுகப்படுத்தவும் உதவுகிறது. ஏசாயா 58:6-7 உபவாசத்தின் உண்மையான நோக்கத்தைப் பற்றி பேசுகிறது, இது உணவைத் தவிர்ப்பது மட்டுமல்ல, அநீதியின் சங்கிலிகளை இழப்பதும் ஒடுக்கப்பட்டவர்களை விடுவிப்பதும் ஆகும். நீங்கள் உபவாசம் இருக்கும்போது, உங்கள் பாதிப்புகள் மற்றும் வரம்புகள் உங்களுக்கு நினைவூட்டப்பட்டு, அதன் மூலம் தேவனின் கிருபை உங்கள் வழியாகப் பாயும் இடத்தை உருவாக்குகிறது.

உங்களை எச்சரிக்க என்னை அனுமதியுங்கள். இந்த கொள்கைகளை புறக்கணிப்பது பல சிக்கல்களுக்கு வழிவகுக்கும். நாம் உறுதியாக நிற்கிறோம் என்று நினைக்கலாம் ஆனால் வீழ்ச்சியின் விளிம்பில் இருக்கலாம். (1 கொரிந்தியர் 10:12). மற்றும் நாம் மறந்துவிடக் கூடாது, உவமையில் உள்ள பரிசேயன் தான் நியாயப்படுத்தப்பட்டதாக நினைத்தான், கிறிஸ்து என்ன நினைக்கிறார் என்பது அல்ல.

ஆவிக்குரிய பெருமையை மேற்கொள்ள நான்கு வழிகள்

Most Read