வலி - விளையாட்டை மாற்றும்

“நீதிமான்கள் கூப்பிடும்போது கர்த்தர் கேட்டு, அவர்களை அவர்களுடைய எல்லா உபத்திரவங்களுக்கும் நீங்கலாக்கிவிடுகிறார். நொறுங்குண்ட இருதயமுள்ளவர்களுக்குக் கர்த்தர் சமீபமாயிருந்து, நருங்குண்ட ஆவியுள்ளவர்களை இரட்சிக்கிறார். நீதிமானுக்கு வரும் துன்பங்கள் அநேகமாயிருக்கும், கர்த்தர் அவைகளெல்லாவற்றிலும் நின்று அவனை விடுவிப்பார்.”
‭‭சங்கீதம்‬ ‭34‬:‭17‬-‭19‬ ‭

இந்த பூமியில் பிறந்த ஒவ்வொருவரும் சரிர ரீதியாகவோ, உணர்ச்சி ரீதியாகவோ அல்லது மனரீதியாகவோ வலியின் நேரங்களை கடந்து செல்கிறார்கள். “ஸ்திரீயினிடத்தில் பிறந்த மனுஷன் வாழ்நாள் குறுகினவனும் சஞ்சலம் நிறைந்தவனுமாயிருக்கிறான்.”
‭‭(யோபு 14:1)

நேசிப்பவரின் இழப்பு, சிதைந்த உறவு, நெருங்கிய நண்பரின் துரோகம், முரட்டாடமான குழந்தை போன்றவற்றின் மூலம் வலி வரலாம். பிள்ளை, இதில் வலி எப்படி வந்தாலும், நாம் என்ன செய்யப் போகிறோம் என்பது பற்றி முடிவெடுக்க வேண்டும். வலியைக் கையாள்வதில் சரியான தேர்வு செய்வது மிக முக்கியமானது, ஏனெனில் வலி ஒரு நபரை உருவாக்கலாம் அல்லது உடைக்கலாம்.

துரதிர்ஷ்டவசமாக, உணவு, சாதனைகள், போதைப்பொருள், மது அல்லது சில தவறான உறவுகள் (உள்ளுக்குள் ஆழமாக இருப்பது சரியல்ல என்று அவர்களுக்குத் தெரியும்) போன்ற உணர்ச்சியற்ற சில முறைகளைப் பயன்படுத்தி வலியிலிருந்து தப்பிக்க பலர் தேர்வு செய்கிறார்கள்.

உங்கள் வலியை உணர்ச்சியடையச் செய்வது அதை ஒருபோதும் போக்காது; இது உதவிக்கான நமது அவநம்பிக்கையான அலறல்களை மட்டுமே அமைதிப்படுத்துகிறது. வலியை உணர்ச்சியடையச் செய்வது அதன் வழியாகச் செல்லும் நபரை மட்டுமே சிறைப்படுத்துகிறது.

அது நமக்குள் ஒரு வெறுமையை உருவாக்குகிறது. மீண்டும் ஒருவரை நம்பி மீண்டும் ஒருவரை நேசிப்பதற்கான திறனை இது மெதுவாக அழிக்கிறது. எதிர்கால வலியிலிருந்து நம்மைப் பாதுகாக்க நம்மைச் சுற்றி பாதுகாப்பு வழிமுறைகளை உருவாக்கியுள்ளதால், ஒருவருடன் உண்மையிலேயே இணைவதற்கான திறனை இது அழிக்கிறது.

நம் வலியை மருத்துபோகச் செய்வதன் மிக மோசமான பகுதி, அது தேவனுடைனான நமது உறவையும் கொன்றுவிடுகிறது. நாம் தேவனோடும் அவரது பிரசன்னமும் கூட கடினமாக மாறிவிடுகிறோம். வலி ஒரு நபர் தனது வாழ்நாளில் ஒருபோதும் கடக்க முடியாத எல்லைகளை உருவாக்குகிறது.

மறுபுறம், வலி பெரும் மாற்றத்திற்கான கருவியாக இருக்கலாம். வலி நம்மை உண்மையில் தேவனிடம் கொண்டு சேர்க்கும். நம்முடைய வேதனையை கர்த்தரிடம் ஒப்படைத்து, அவரை உள்ளே அழைப்பதற்கு இதுவே காரியமாக இருக்கும். (யாக்கோபு 4:8) நாம் தேவனிடம் நெருங்கும்போது, அவர் நம்மிடம் நெருங்கி வருவார் என்பதை நினைவூட்டுகிறது. நாம் அவரை நெருங்கி அழைக்கும் போது, அவர் எப்போதும் நம் அழைப்பை ஏற்றுக்கொள்கிறார். வலியும் நம்பிக்கையின்மையுமே என்னை தேவனிடம் கொண்டு வந்தது. நான் தற்கொலை செய்யும் தருவாயில் இருந்தேன். கர்த்தர் கிருபையாக இருந்தார், என் வேதனையில் எனக்கு ஆறுதல் அளித்தார்.

“கர்த்தர் எருசலேமைக் கட்டுகிறார்; துரத்துண்ட இஸ்ரவேலரைக் கூட்டிச் சேர்க்கிறார். இருதயம் நொறுங்குண்டவர்களைக் குணமாக்குகிறார், அவர்களுடைய காயங்களைக் கட்டுகிறார்.”
‭‭சங்கீதம்‬ ‭147‬:‭2‬-‭3‬ ‭

நாம் எவ்வளவு பலவீனமாகவும், உதவியற்றவர்களாகவும் இருக்கிறோம் என்பதையும், வலியிலிருந்து நம்மை எவ்வாறு குணப்படுத்த முடியாது என்பதையும் வலி எப்போதும் நமக்குக் காண்பிக்கும். இருப்பினும், நம்முடைய வேதனையை கர்த்தருக்குக் கொடுப்பதற்கு நாம் ஒரு தேர்வு செய்தால், அவருடைய கிருபை நமக்குப் போதுமானது என்பதைக் கண்டுபிடிப்போம், மேலும் அவருடைய பெலன் நம்முடைய பலவீனத்தில் பூரணமாகிறது. (2 கொரிந்தியர் 12:9)

வலி உண்மையான எதிரி அல்ல. உண்மையில், வலி என்பது ஏதோ ஒன்று உடைந்து இருக்கிறது என்பதற்கான சிறந்த குறிகாட்டியாகும்; ஏதோ ஓன்று சரியாக இல்லை. வலிக்கு நம் வாழ்வில் ஒரு நோக்கம் உண்டு. உங்கள் வலி ஒவ்வொரு எல்லையையும், ஒவ்வொரு வரம்பையும் உடைத்து, இதுவரை செய்யாத காரியங்களைச் செய்ய வேண்டும் என்பதே எனது ஜெபம்.

பிதாவே, நொறுகுண்ட இருதயம் உள்ளவர்களுக்கு நீர் சமீபத்தில் இருப்பதாக வாக்குக் கொடுத்திருக்கீரீர் . உங்கள் அன்பால் என்னைச் சூழ்ந்து கொள்ளும், 
ஆண்டவரே, நான் உன்னை நம்புகிறேன், என் வலியை உன்னிடம் ஒப்படைக்கிறேன். என் வலியைக் குணப்படுத்தும்.

பிதாவே, உமது கிருபை எனக்குப் போதுமானது. என் பலவீனத்தில் உனது பலம் பூரணமானது. ஏனென்றால் நான் பலவீனமாக இருக்கும்போது, நான் பலமாக இருக்கிறேன். இயேசுவின் நாமத்தில். ஆமென்!