भूतकाळातील कपाट उघडणे

प्रत्येक माणूस आयुष्याचा प्रवास सूर्यप्रकाश आणि सावलीच्या मिश्रणात चालतो. अनेकांसाठी, भूतकाळ हा एखाद्या लपलेल्या खोलीसारखा असतो, एक गुप्त कपाट ज्यामध्ये पाप, पश्चाताप आणि वेदना यांचे सांगाडे पडलेले असतात. हे सांगाडे सहसा हसत आणि दयाळूपणाच्या कृतींमागे काळजीपूर्वक लपवले जातात जेव्हा ते आत्म्याला भीती आणि निषेधाच्या साखळ्यांनी वेढतात. देवाचे वचन आपल्याला सांगते, "कारण सर्वांनी पाप केले आहे आणि ते देवाच्या गौरवाला उणे पडले आहेत" (रोम. ३:२३), जे आपल्याला आठवण देते की अपूर्णता ही मानवाच्या अस्तित्वाचा भाग आहे.

तथापि, भूतकाळ हा एक तुरुंग नाही असला पाहिजे. दैवी कृपेचा कुजबुजणारा वारा आणि देवाची अगाध प्रीती ह्या कपाटांना उघडे करण्यास, सावलींना घालून देण्यास, आणि त्रासलेल्या आत्म्यांना स्वतंत्र करण्यास सतत तयार आहे. स्तोत्र. १४७:३ खात्री देते, "भग्नहृदयी जनांना तो बरे करतो; तो त्यांच्या जखमांना पट्ट्या बांधतो."

आपल्या अस्तित्वाच्या सर्वात खोल अवस्थेत, परमेश्वर आपल्याला आपले सांगाडे सोडवण्यासाठी, आपल्या भूतकाळाची कपाटे उघडण्यासाठी आणि त्याच्या प्रीतीच्या परिवर्तन करणाऱ्या प्रीतीला स्वीकारण्यासाठी इशारा करतो. हे महत्वाचे आहे हे ओळखणे की, "जर आपण आपली पापे पदरी घेतली, तर तो विश्वसनीय व न्यायी आहे म्हणून आपल्या पापांची क्षमा करील, व आपल्याला सर्व अनीतीपासून शुद्ध करील." (१ योहान १:९)

दु:खदपणे, अनेक जण त्यांच्या भूतकाळाच्या साखळ्यांनी बंधनात असतात, दोषीपणाच्या आणि धिक्काराच्या सावल्या त्यांच्यावर पसरत असतात. तथापि, ख्रिस्त येशूमध्ये मुक्ती आहे, या मानसिक तुरुंगापासून दैवी सुटका आहे. रोम. ८:१-२ घोषित करते, "म्हणून ख्रिस्त येशूमध्ये असलेल्यांना दंडाज्ञा नाहीच. ते देहाप्रमाणे नाही तर आत्म्याप्रमाणे चालतात. कारण ख्रिस्त येशूमधील जीवनाच्या आत्म्याचा जो नियम, त्याने तुला पाप व मरण ह्यांच्या नियमापासून मुक्त केले आहे."

बरे होण्याचा प्रवास हा आरामदायक असणार नाही. सांगाड्यांचा सामना करणे, भूतकाळातील कपाटे उघडणे, आणि प्रत्येक वेदना आणि पाप देवाला समर्पित करण्याची त्यासाठी आवश्यकता लागेल. स्तोत्र. ३४:१८ आपल्याला स्मरण देते, "परमेश्वर भग्नहृदयी लोकांच्या सन्निध असतो; अनुतप्त मनाच्या लोकांचा तो उद्धार करतो." नेहमी लक्षात ठेवा, प्रत्येक प्रार्थना जी तुम्ही करता, प्रत्येक अश्रू जे तुमचे निघतात, प्रभू उपस्थित आहे, तुमच्या वेदनास शक्तीमध्ये आणि दु:खाला आनंदात परिवर्तीत करण्यास कार्य करत आहे.

तसेच, भूतकाळातील साखळ्यांवर मात करण्यासाठी मन व आत्म्याचे नवीकरण करणे हे महत्वाचे आहे. जेव्हा आपण आपले विचार आणि भावनांना पुन्हा आकार देण्यासाठी देवाच्या वचनाला कार्य करू देतो, तेव्हा आपण नवीन अस्तित्वाला स्वीकारतो. रोम. १२:२ आपल्याला उत्तेजन देते, "देवाची उत्तम, ग्रहणीय व परिपूर्ण इच्छा काय आहे हे तुम्ही समजून घ्यावे, म्हणून ह्या युगाबरोबर समरूप होऊ नका, तर आपल्या मनाच्या नवीकरणाने स्वतःचे रुपांतर होऊ द्या." हे परिवर्तन स्वतंत्रतेसाठी किल्ली आहे, धिक्कारापासून ते पावित्रीकरणापर्यंतचा प्रवास.

भूतकाळातील कपाट उघडणे

Most Read