மற்றவர்களுக்கான பாதைக்கு வெளிச்சத்தை காண்பித்தல்

நாம் வாழும் வேகமான உலகில், கருத்துக்கள் தாராளமாகப் பகிரப்படுகின்றன. சமூக ஊடக தளங்களின் எழுச்சியானது, அற்பமான அல்லது முக்கியத்துவம் வாய்ந்த அனைத்து விஷயங்களிலும் எண்ணங்கள், முன்னோக்குகள் மற்றும் தீர்ப்புகளைப் பகிர்வதை முன்னெப்போதையும் விட எளிதாக்கியுள்ளது. இருப்பினும், வார்த்தைகள் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும் அதே வேளையில், "சொற்களை விட செயல்கள் சத்தமாக பேசுகின்றன" என்ற பழமொழியில் ஒரு ஆழமான உண்மை உள்ளது.

அப்போஸ்தலனாகிய பவுல், தீத்துவுக்கு எழுதிய நிருபத்தில் இந்தக் கருத்தை மிகச்சரியாக வெளிப்படுத்தினார். அவர், “நீயே எல்லாவற்றிலும் உன்னை நற்கிரியைகளுக்கு மாதிரியாகக் காண்பித்து, எதிரியானவன் உங்களைக்குறித்துப் பொல்லாங்கு சொல்லுகிறதற்கு ஒன்றுமில்லாமல் வெட்கப்படத்தக்கதாக, உபதேசத்திலே விகற்பமில்லாதவனும், நல்லொழுக்கமுள்ளவனும் குற்றம்பிடிக்கப்படாத ஆரோக்கியமான வசனத்தைப் பேசுகிறவனுமாயிருப்பாயாக.”

‭‭(தீத்து 2:7-8). இங்கே, அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் நல்ல வார்த்தைகளைப் பேச விசுவாசிகளை ஊக்குவிக்கவில்லை; அவர்களை வாழ்வதன் முக்கியத்துவத்தை அவர் வலியுறுத்துகிறார்.

யோசித்துப் பாருங்கள். யாரோ சொன்னதைக் கண்டு அல்ல, அவர்கள் செய்ததைக் கண்டு நீங்கள் எத்தனை முறை நெகிழ்ந்திருக்கிறீர்கள்? வார்த்தைகளை மறந்துவிடலாம், ஆனால் செயல்கள்? அவை நினைவகத்தில் ஒரு இடத்தை உருவாக்குகின்றன, சில சமயங்களில் வாழ்க்கையின் பாதையையே மாற்றுகின்றன.

கர்த்தராகிய இயேசுவே இதைப் புரிந்துகொண்டார். அவருடைய ஊழியம் வெறும் பிரசங்கம் மட்டுமல்ல; அது நடவடிக்கை பற்றியது. அவர் குணப்படுத்தினார், அவர் சேவை செய்தார், அவர் நேசித்தார். யோவான் சுவிசேஷத்தில், கர்த்தராகிய இயேசு தம் சீஷர்களின் பாதங்களைக் கழுவுகிறார், இது மிகவும் பணிவான செயல், வேலைக்காரரின் தலைமைத்துவத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. அப்போது அவர், “நான் உங்களுக்குச் செய்ததுபோல நீங்களும் செய்யும்படி உங்களுக்கு மாதிரியைக் காண்பித்தேன்.” என்று கூறுகிறார். (யோவான் 13:15).

நாம் பேசுகிற படி நடக்கும்போது, மற்றவர்கள் பின்பற்றும் பாதையில் வெளிச்சம் பிரகாசிக்கிறோம். நாம் தடுமாற மாட்டோம் அல்லது தவறு செய்ய மாட்டோம் என்று இது அர்த்தப்படுத்துவதில்லை. அதாவது நமது ஒட்டுமொத்தப் பயணம், தேவனின் வழியில் நடப்பதற்கான நமது அர்ப்பணிப்பு, மற்றவர்களுக்கு ஒரு கலங்கரை விளக்கமாகச் செயல்படுகிறது.

பழைய ஏற்பாட்டில், பாபிலோனுக்கு சிறைபிடிக்கப்பட்ட தானியேல் என்ற இளைஞனின் கதையை நாம் காண்கிறோம். அந்நிய தேசம் மற்றும் அதன் விசித்திரமான பழக்கவழக்கங்கள் இருந்தபோதிலும், டேனியல் தனது விசுவாசத்தில் உறுதியாக இருந்தார். அரச உணவு மற்றும் திராட்சை ரசத்தால் தன்னைத் தீட்டுப்படுத்தாமல் இருக்கத் தீர்மானித்தார். இந்த நம்பிக்கைச் செயல் அவருடைய நன்மைக்காக மட்டும் அல்ல; அவர் சேவை செய்த கடவுளைப் பற்றி பாபிலோனியர்களுக்கு இது ஒரு சான்றாக இருந்தது. எந்த பிரசங்கத்தையும் விட சத்தமாக பேசியது அவரது அமைதியான, உறுதியான அர்ப்பணிப்பு. அவரது வாழ்க்கை நீதிமொழிகள் 22: 1 இன் சுருக்கமாக இருந்தது, “திரளான ஐசுவரியத்தைப்பார்க்கிலும் நற்கீர்த்தியே தெரிந்து கொள்ளப்படத்தக்கது; பொன் வெள்ளியைப் பார்க்கிலும் தயையே நலம்.”

கருத்துகளின் உலகில், நம் வாழ்க்கை பேசட்டும். இது கிறிஸ்துவின் அன்பையும், கருணையையும், கிருபையையும் எதிரொலிக்கட்டும். பிறர் நம் நம்பிக்கையை சவால் செய்யும்போது அல்லது நம் நம்பிக்கைகளை கேள்வி கேட்கும்போது, அவர்கள் நம் குணத்தில் குறை காணக்கூடாது. நம்முடன் உடன்படாதவர்கள் கூட நம் நேர்மையை மதிக்காமல் இருக்க முடியாத அளவுக்கு நம் வாழ்க்கை மிகவும் கட்டாயமாக இருக்கட்டும்.

மேலும், விசுவாசிகளாக, கிறிஸ்தவ வாழ்க்கையின் சிறந்த முன்மாதிரியாக இருக்க நாம் தவறினால், மற்றவர்களுக்கு அவர்களின் நம்பிக்கையின்மையை மன்னிக்க வாய்ப்பளிக்கிறோம் என்பதை நினைவில் கொள்வது அவசியம். ரோமர் 2:24ல் பவுல் எழுதியது போல், “எழுதியிருக்கிறபடி, தேவனுடைய நாமம் புறஜாதிகளுக்குள்ளே உங்கள் மூலமாய்த் தூஷிக்கப்படுகிறதே.”

‭‭நமது செயல்கள், அல்லது அதன் குறைபாடு, மக்களை கடவுளிடம் இழுக்கக்கூடும் அல்லது அவர்களைத் தள்ளிவிடக்கூடும் என்பதை இது ஒரு சக்திவாய்ந்த நினைவூட்டலாகும்.

அப்படியானால், நாம் நமது நம்பிக்கையை மட்டும் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டாம்; அதை காட்சிப்படுத்துவோம். எல்லா மனிதர்களாலும் அறியப்பட்ட மற்றும் வாசிக்கப்படும் வாழும் நிருபங்களாக இருப்போம் (2 கொரிந்தியர் 3:2). நம்மைச் சுற்றியுள்ள உலகம் மாறலாம், ஆனால் நாம் உறுதியுடன் இருப்போம், நல்ல செயல்களின் மாதிரியை அமைத்து, ஒளியைத் தேடுபவர்களுக்கு ஜோதியாக மாறுவோம்.

மற்றவர்களுக்கான பாதைக்கு வெளிச்சத்தை காண்பித்தல்

Most Read