அவரது வெளிச்சத்தில் உறவுகளை வளர்ப்பது

மனித தொடர்புகளின் மையமான உறவுகள் சோதனைகளிலிருந்து விடுபடவில்லை. ஒரு தோட்டத்தில் மென்மையான மலர்கள் போல, அவர்கள் தொடர்ந்து பராமரிப்பு மற்றும் வளர்ப்பு தேவை. ஒரு பெரிய மனிதர் ஒருமுறை கூறினார், "உறவுகளுக்கு இயற்கை மரணம் இல்லை. அவை தலைகனம், அவமரியாதை, சுயநலம் மற்றும் நம்பிக்கையிண்மையால் கொலை செய்யப்படுகின்றன." இந்த வேதனையான உண்மை வரலாறு மற்றும் வேதத்தின் பக்கங்களில் எதிரொலிக்கிறது, மனித உறவுகளின் பலவீனமான தன்மையை நமக்கு நினைவூட்டுகிறது.

உறவுகளைப் பேணுவதையும் பலப்படுத்துவதையும் பற்றி வேதம் நிறைய சொல்லுகிறது. எபேசியர் 4:2-3ல், அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் அறிவுரை கூறுகிறார், “மிகுந்த மனத்தாழ்மையும் சாந்தமும் நீடிய பொறுமையும் உடையவர்களாய், அன்பினால் ஒருவரையொருவர் தாங்கி, சமாதானக்கட்டினால் ஆவியின் ஒருமையைக் காத்துக்கொள்வதற்கு ஜாக்கிரதையாயிருங்கள்.“ இந்த வேதம் பணிவு, பொறுமை மற்றும் அன்பின் முக்கியத்துவத்தை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது - பெரும்பாலும் உறவுகளை அரிக்கும் ஈகோ மற்றும் அவமரியாதையை எதிர்க்கும் நற்பண்புகள்.

சுயநலம், மற்றொரு உறவுகளைக் கொள்ளும் கொலையாளி, பிலிப்பியர் 2:3-4 இல் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது: ”ஒன்றையும் வாதினாலாவது வீண்பெருமையினாலாவது செய்யாமல், மனத்தாழ்மையினாலே ஒருவரையொருவர் தங்களிலும் மேன்மையானவர்களாக எண்ணக்கடவீர்கள். அவனவன் தனக்கானவைகளையல்ல, பிறருக்கானவைகளையும் நோக்குவானாக.“

‭‭இந்த வேதம் தன்னலமற்ற அன்பை அழைக்கிறது, மற்றவர்களின் நல்வாழ்வைத் தேடும் அன்பை, கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவின் போதனைகளை எதிரொலிக்கிறது, அவர் தனது வாழ்நாள் முழுவதும் தன்னலமற்ற தன்மையை வெளிப்படுத்தினார்.

வேதத்தில் தாவீது மற்றும் யோனத்தான் இடையேயான நட்பு ஒரு பிரகாசமான உதாரணம். சிக்கலான அரசியல் மற்றும் குடும்ப சூழ்நிலையில் இருந்தபோதிலும், அவர்களின் நட்பு உறுதியாக இருந்தது, இது ஒருவருக்கொருவர் விசுவாசம் மற்றும் பரஸ்பர மரியாதைக்கு சான்றாகும். 1 சாமுவேல் 18:1-3 ல், தனிப்பட்ட ஆதாயத்திற்கு அப்பாற்பட்ட ஒரு பிணைப்பைக் காண்கிறோம், "யோனத்தான் தாவீதின் ஆவியில் ஒன்றானான், அவன் தன்னைப் போலவே அவனையும் நேசித்தான். யோனத்தான் தாவீதைத் தன்னைப் போலவே நேசித்ததால் அவனுடன் உடன்படிக்கை செய்தான்." இந்த சம்பவம் உறவுகளில் விசுவாசத்தின் மதிப்பை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது.

விசுவாசமின்மை, பல உறவுகளுக்கு இறுதி அடியாக, இயேசுவை முப்பது வெள்ளிக்காசுக்காகக் காட்டிக்கொடுத்த யூதாஸ்காரியோத்தின் கதையில் வெளிப்படையாக சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது (மத்தேயு 26:14-16). பேராசை மற்றும் விசுவாசமின்மையால் உந்தப்பட்ட இந்த காட்டிக்கொடுப்பு, கிறிஸ்தவ வரலாற்றில் மிக முக்கியமான தருணங்களில் ஒன்றிற்கு வழிவகுத்தது - கிறிஸ்துவை சிலுவையில் அறையக் காரணமாக இருந்தது. இந்த துரோகத்தின் பின்விளைவு உறவுகளில் விசுவாசமின்மையின் அழிவு வல்லமையின் நிதானமான நினைவூட்டலாக செயல்படுகிறது.

இந்த எதிர்மறை வல்லமைகளை எதிர்க்க, வேதம் மன்னிப்பையும் சமரசத்தையும் ஊக்குவிக்கிறது. கொலோசெயர் 3:13 போதிக்கிறது, ”ஒருவரையொருவர் தாங்கி, ஒருவர் பேரில் ஒருவருக்குக் குறைபாடு உண்டானால், கிறிஸ்து உங்களுக்கு மன்னித்ததுபோல, ஒருவருக்கொருவர் மன்னியுங்கள்.“ இந்த வேதம் மன்னிப்பின் குணப்படுத்தும் வல்லமையையும், இறுக்கமான உறவுகளை சீர்செய்வதில் நல்லிணக்கத்தின் முக்கியத்துவத்தையும் எடுத்துக்காட்டுகிறது.

ஒரு பெரிய மனிதர் புத்திசாலித்தனமாக ஒருமுறை கூறியது போல், "பலவீனமானவர் ஒருபோதும் மன்னிக்க முடியாது. மன்னிப்பதே வலிமையானவர்களின் பண்பு.” உங்கள் உறவுகளில் நீங்கள் குணமடைய விரும்பினால், பணிவு, தன்னலமற்ற தன்மை, விசுவாசம் மற்றும் மன்னிப்பு ஆகியவற்றைக் கடைப்பிடிப்பது வலுவான பிணைப்பை உருவாக்கி, புரிதலை ஆழப்படுத்தும்.

அவரது வெளிச்சத்தில் உறவுகளை வளர்ப்பது

Most Read