शलमोनाने वेदी पितळेची केली. ती 30 फूटलांब, 30 फूट रुंद आणि 18 फूट उंच होती. (2 इतिहास 4:1)
वेदीसाठी इब्री शब्दाचा अक्षरशः अर्थ, म्हणजे "जिवंत मारण्याचे ठिकाण" ते "बलिदान करण्याचे ठिकाण" होते. हे विधिपूर्वक बलिदान करण्याचे स्थान होते. आपली वेदी, किंवा "जिवंत मारण्याचे ठिकाण" हा वधस्तंभ आहे, जेथे येशू आपल्या पापांसाठी मरण पावला आणि जेथे आपण स्वतः मरणे व येशुसाठी जीवन जगण्याद्वारे त्याचे अनुकरण केले पाहिजे.
ही वेदी निवासमंडपासाठी मूळतः बांधलेल्या वेदिपेक्षा दुप्पट मोठी होती (३० फुट लांब व ३० फुट रुंद). (निर्गम २७:१-२)
२ आणखी त्याने पितळ ओतून गंगाळसागर केला; या काठांपासून त्या काठापर्यंत त्याचा व्यास दहा हात होता, त्याचा आकार, वाटोळा होता, त्याची उंची पाच हात होती व त्याच्या परिघाला तीस हात सूत लागे. ३ त्याच्याखाली सभोवार एकएक हाताच्या अंतरावर दहादहा बैलांच्या आकृती केल्या होत्या; त्या गंगाळाच्या सभोवार होत्या; गंगाळ ओतले त्याबरोबर त्या बैलांच्या दोन रांगा ओतलेल्या होत्या. (२ इतिहास ४:२-३)
याजक जे स्वतःला स्वच्छ करण्यासाठी धूत नसत ते मरण पावत असत (निर्गम ३०:२०). बारा बैलांच्या आकृतींवर हे गंगाळसागर ठेवलेले होते. "जे ह्याचे प्रतीकात्मक होते, असे म्हणता येईल, बारा प्रेषित, जे जीवनाचे पाणी संपूर्ण जगाकडे घेऊन गेले आहेत.
शलमोनाने सोन्याचे दहा दीपवृक्षही केले. हे त्याने त्यांच्या विधीनुसार बनविले, आणि मंदिरात ठेवले. डावीकडे पाच आणि उजवीकडे पाच असे ते ठेवले. 8 दहा मेजेही शलमोनाने मंदिरात ठेवली. ती ही पाच डावीकडे आणि पाच उजवीकडे अशी ठेवली. शिवाय सोन्याचे शंभर वाडगे केले. (2 इतिहास 4:7-8)
मंदिराच्या कामास प्रकाशासाठी दीपवृक्षची गरज होती आणि मेज जेथे समक्षतेची भाकर ठेवावी, भाकर जी इस्राएल लोकांचे देवासमोर सततचे संबंध प्रतिनिधित करील. लक्षात घेण्यासारखे, की जुन्या निवासमंडपामध्ये एक दीपवृक्ष व एक मेज होते. मंदिर व्यवस्थितपणे मोठा प्रकाश आणि संगती व मंडळीचा मोठा जोश प्रज्वलित करीत होते.
हिराम या कारागिराने हंडे, फावडी व वाडगे बनवले. शलमोनासाठी जे देवाच्या मंदिराचे काम त्याला करायचे होते ते त्याने पूर्ण केले. (2 इतिहास 4:11)
हुराम हा या कामात फारच कुशल कारीगीर होता, जरी तो अंशतः इस्राएली होता आणि अंशतः परराष्ट्रीय होता. शलमोनाने त्यास कामास ठेवले की त्यास दिलेले सर्व काम पूर्ण करावे, ज्यामध्ये मंदिराचे कलाकुसरीचे नक्षीकाम होते.
वेदीसाठी इब्री शब्दाचा अक्षरशः अर्थ, म्हणजे "जिवंत मारण्याचे ठिकाण" ते "बलिदान करण्याचे ठिकाण" होते. हे विधिपूर्वक बलिदान करण्याचे स्थान होते. आपली वेदी, किंवा "जिवंत मारण्याचे ठिकाण" हा वधस्तंभ आहे, जेथे येशू आपल्या पापांसाठी मरण पावला आणि जेथे आपण स्वतः मरणे व येशुसाठी जीवन जगण्याद्वारे त्याचे अनुकरण केले पाहिजे.
ही वेदी निवासमंडपासाठी मूळतः बांधलेल्या वेदिपेक्षा दुप्पट मोठी होती (३० फुट लांब व ३० फुट रुंद). (निर्गम २७:१-२)
२ आणखी त्याने पितळ ओतून गंगाळसागर केला; या काठांपासून त्या काठापर्यंत त्याचा व्यास दहा हात होता, त्याचा आकार, वाटोळा होता, त्याची उंची पाच हात होती व त्याच्या परिघाला तीस हात सूत लागे. ३ त्याच्याखाली सभोवार एकएक हाताच्या अंतरावर दहादहा बैलांच्या आकृती केल्या होत्या; त्या गंगाळाच्या सभोवार होत्या; गंगाळ ओतले त्याबरोबर त्या बैलांच्या दोन रांगा ओतलेल्या होत्या. (२ इतिहास ४:२-३)
याजक जे स्वतःला स्वच्छ करण्यासाठी धूत नसत ते मरण पावत असत (निर्गम ३०:२०). बारा बैलांच्या आकृतींवर हे गंगाळसागर ठेवलेले होते. "जे ह्याचे प्रतीकात्मक होते, असे म्हणता येईल, बारा प्रेषित, जे जीवनाचे पाणी संपूर्ण जगाकडे घेऊन गेले आहेत.
शलमोनाने सोन्याचे दहा दीपवृक्षही केले. हे त्याने त्यांच्या विधीनुसार बनविले, आणि मंदिरात ठेवले. डावीकडे पाच आणि उजवीकडे पाच असे ते ठेवले. 8 दहा मेजेही शलमोनाने मंदिरात ठेवली. ती ही पाच डावीकडे आणि पाच उजवीकडे अशी ठेवली. शिवाय सोन्याचे शंभर वाडगे केले. (2 इतिहास 4:7-8)
मंदिराच्या कामास प्रकाशासाठी दीपवृक्षची गरज होती आणि मेज जेथे समक्षतेची भाकर ठेवावी, भाकर जी इस्राएल लोकांचे देवासमोर सततचे संबंध प्रतिनिधित करील. लक्षात घेण्यासारखे, की जुन्या निवासमंडपामध्ये एक दीपवृक्ष व एक मेज होते. मंदिर व्यवस्थितपणे मोठा प्रकाश आणि संगती व मंडळीचा मोठा जोश प्रज्वलित करीत होते.
हिराम या कारागिराने हंडे, फावडी व वाडगे बनवले. शलमोनासाठी जे देवाच्या मंदिराचे काम त्याला करायचे होते ते त्याने पूर्ण केले. (2 इतिहास 4:11)
हुराम हा या कामात फारच कुशल कारीगीर होता, जरी तो अंशतः इस्राएली होता आणि अंशतः परराष्ट्रीय होता. शलमोनाने त्यास कामास ठेवले की त्यास दिलेले सर्व काम पूर्ण करावे, ज्यामध्ये मंदिराचे कलाकुसरीचे नक्षीकाम होते.
Chapters