प्रत्येक मुख्या याजकाची निवड लोकांमधून होते. आणि लोकांच्या वतीने त्यांच्या पापांसाठी जी दाने व अर्पणे देवाला सादर केली जातात, त्या कामाकरिता मुख्य याजक नेमलेला असतो. (इब्री लोकांस ५:१)
जुन्या करारातील महायाजकांसाठी हे खरे होते आणि म्हणून ख्रिस्ता विषयी सुद्धा खरे असले पाहिजे जर त्याने ते पद भूषवावयाचे होते. अशा प्रकारे, ख्रिस्त त्याच्या लोकांमध्ये राहण्याच्या त्याच्या सार्वकालिक उद्देशाच्या वतीने केवळ देहधारण करणारा झाला नाही परंतु प्रामुख्याने महायाजक पदासाठी पात्र होण्यास भूषित करण्यासाठी झाला.
महायाजकाचा उद्देश हा:
१. ती दाने सादर करावीत जी लोकांनी देवासाठी आणली आहेत आणि
२. लोकांच्या पापांकरिता अर्पणे सादर करावीत.
प्रत्येक मुख्य याजक हे जे चुका करतात व जे अज्ञानी आहेत त्यांच्याशी सौम्यपणे वागण्यास असमर्थ असतो कारण तो स्वत: दुबळा असतो. (इब्री लोकांस ५:२)
महायाजक हा करुणा करणारा मनुष्य असला पाहिजे हे जाणून की त्याच्यात सुद्धा तोच अशक्तपणा आहे जसे लोक ज्यांचे तो प्रतिनिधित्व करीत आहे. हे आपल्याला हे सांगते की पुढाऱ्याने त्याच्या लोकांविषयी कधीही न्यायिक राहू नये.
परमेश्वराने विशेष आदेश दिला की महायाजक सेवकास करुणेसह साहाय्य करावे. महायाजकाच्या ऊरपटात इस्राएलाच्या मुलांच्या नावांच्या संख्येएवढी बारा रत्ने कोरलेली असावीत व खांद्यावरील पट्टी मध्ये वंशाची नांवे कोरलेली असावीत. अशा प्रकारे, इस्राएली लोक हे नेहमीच महायाजकाच्या हृदयावर व खांद्यावर राहतील (निर्गम २८:४-३०). याचा हेतू हा की महायाजकाच्या हृदयात करुणा प्रेरित ठेवावी.
आणि त्या दुबळेपणामुळे त्याने त्याच्या पापांसाठी तसेच लोकांच्या पापांसाठी अर्पणे केलीच पाहिजेत. ( इब्री लोकांस ५:३)
महायाजकास स्वतःच्या तसेच त्यांच्या पापांसाठी अर्पणे करावी लागत होती. दुसऱ्या शब्दात, दुसऱ्याच्या कमकुवतपणावर उपाय करण्याअगोदर त्यास स्वतःच्या कमकुवतपणावर उपाय करावा लागत होता.
आणि कोणीही मुख्य याजकपणाचा बहुमान स्वत:च्या पुढाकाराने घेत नसतो, तर अहरोनाला होते तसे त्यालाही देवाचे पाचारण असणे आवश्यक असते. ( इब्री लोकांस ५:४)
महायाजक हा देवाच्या लोकांच्या समाजातून घेतला जात होता परंतु लोकांद्वारे निवडला जात नव्हता. त्यास देवा द्वारे बोलाविले गेले पाहिजे जसे अहरोनाला बोलाविण्यात आले.
त्याचप्रमाणे, ख्रिस्ताने मुख्य याजक होण्याचा गौरव स्वत:हून आपणावर घेतले नाही, परंतु देव ख्रिस्ताला म्हणाला,“तू माझा पुत्र आहेस आज मी तुला जन्म दिला आहे. दुसऱ्या शास्त्रभागात तो असे म्हणतो,“मलकीसदेकाप्रमाणे तू अनंतकाळासाठी याजक आहेस” (इब्री लोकांस ५:५-६)
ख्रिस्ताला सुद्धा देवा द्वारे बोलाविले व निवडिले होते.
कायमचा याजक होण्यासाठी: हा महत्वाचा फरक आहे. येशूचे याजकपण (मलकीसदेक प्रमाणे) हे कायमचे आहे, परंतु कोणताही याजक जो अहरोनापासून आला त्यास कायमचे याजकपण कधीही नव्हते.
येशूच्या पृथ्वीवरील जीवनाच्या काळात, त्याने देवाकडे मोठ्याने ओरडून आणि रडून प्रार्थना व विनंत्या केल्या. जो देव त्याला मृत्युपासून वाचवू शकत होता. आणि देवाविषयीच्या त्याच्या सन्माननीय आदरामुळे येशूच्या प्रार्थना ऐकल्या गेल्या. ( इब्री लोकांस ५:७)
प्रार्थना उत्तरीत होण्याचे एक गुपित हे देवा साठी गहन आदर असणे होय. ख्रिस्ताने त्याच्या प्रार्थनांसाठी अद्भुत उत्तरे प्राप्त केली कारण तो देवाचे आदरयुक्त भय धरणारा होता.
जरी तो पुत्र होता, तरी त्याने ज्या गोष्टी सोशिल्या त्यापासून तो आज्ञाधारकपणा शिकला. ( इब्री लोकांस ५:८)
काही विवाद करतात की आपण कदाचित त्रासा द्वारे शिकू शकतो, परंतु असे धडे ही केवळ देवाचा दुय्यम-चांगलेपणा आहे पण देवाचा हेतू आपण त्याच्या लेकरांसाठी हा आहे की आपण केवळ त्याच्या वचनाद्वारे शिकावे आणि ही त्याची कधीही खरी योजना नाही की त्याच्या लेकरांना संकटे व त्रासा द्वारे शिकवावे.
परंतु याउलट सकस अन्र हे प्रौढांसाठी योग्य असते. ख्रिस्ती लोकांची इंद्रिये ख्रिस्ती जीवनाच्या सरावामुळे चागंले व वाईट यांतील भेट ओळखण्यास तयार झालेली असतात. (इब्री लोकांस ५:१४)
असे म्हटले जाऊ शकते की सर्व पाच मानवी ज्ञानेंद्रियांस त्यांच्या पाच आध्यात्मिक नकला आहेत.
i. आपल्याला चव ची आध्यात्मिक समज आहे:
आता “प्रभु चांगला आहे याचा अनुभव तुम्ही घेतला आहे.” (१ पेत्र २-३) परमेश्वराचा अनुभव घ्या आणि तो किती चांगला आहे (स्तोत्रसंहिता ३४:८)
ii. आपल्याला ऐकण्याची आध्यात्मिक समज आहे:
मी काय सांगतो ते लक्ष देऊन ऐका. म्हणजे तुम्ही जगाल. (यशया ५५:३). “आत्मा मंडळ्यांना काय म्हणतो हे ज्याला कान आहेत तो ऐको! (प्रकटीकरण २:७)
iii. आपल्याला पाहण्याची आध्यात्मिक समज आहे:
परमेश्वरा, माझे डोळे उघड मला तुझ्या शिकवणीकडे बघू दे (स्तोत्र ११९:१८) मी असे सांगतो की, तुमच्या अंत:करणाचे डोळे प्रकाशित होवोत (इफिस १:१८)
iv. आपल्याला वास घेण्याची आध्यात्मिक समज आहे:
परमेश्वराचे भय वाटण्यातच त्या मुलाला आनंद वाटेल. (यशया ११:३). माझ्या गरजेपुरते माझ्याजवळ सर्व काही आहे आणि ते विपुल आहे.. ते मधुर सुगंधी अर्पण स्वीकारण्यास योग्य असा यज्ञ जो देवाला संतोष देणार असा आहे. ( फिलिप्पै ४:१८)
v. आपल्याला स्पर्श किंवा जाणीव होण्याची आध्यात्मिक समज आहे:
तू मृदू मनाचा आहेस. या गोष्टी ऐकून तुला दु:ख झाले. (२ राजे २२:१९) आणि त्याची अंत:करणे कठीण झाली आहेत. त्यांना आता कशाचीच लाज वाटत नाही व त्यांनी स्वत:ला कामातुरपणाला वाहून घेतले आहे व प्रत्येक प्रकारच्या अशुद्धतेच्या सवयीला वाहून घेतले आहे. (इफिस ४:१८-१९)
सुवार्ता ही आहे की ह्या आध्यात्मिक समज प्रशिक्षणाद्वारे सिद्ध केल्या जाऊ शकतात की योग्य किंवा चूक, वाईट किंवा चांगले यातील फरक ओळखावे.