पुढील काळात, परमेश्वर याकोबाला प्रेमाची पुन्हा प्रचिती देईल. तो इस्राएली लोकांची पुन्हा निवड करील. तो त्यांना त्यांची जमीन परत देईल. यहुद्यां व्यतिरिक्त अन्य लोक त्यांना येऊन मिळतील. ते एकत्र होतील आणि त्यांचा एकच वंश याकोबाचा वंश होईल. (यशया १४:१)
पुन्हा एकत्र आलेले आणि पुनरुज्जीवित झालेले इस्राएल त्यांच्यासोबत देवाच्या आशीर्वादांमध्ये सहभागी होण्यासाठी परराष्ट्रीयांचे स्वागत करतील. आमंत्रण हे विशेषतः परदेशी, धर्मांतरित-व्यक्ति जे, जरी यहूदी म्हणून जन्मलेले नाहीत, तरी त्यांनी संपूर्ण अंत:करणाने यहूदी विश्वासाला स्वीकारले आहे. एकत्रितपणे, ते दैवी चांगुलपणात सहभागी होतील आणि एक समुदाय म्हणून देवाच्या कृपेचा अनुभव घेतील.
१२तू प्रभात ताऱ्याप्रमाणे होतास,
पण आता तू आकाशातून खाली पडला आहेस.
पूर्वी सर्व राष्ट्रे तुझ्यापुढे नेहमीच वाकत होती,
पण आता तू संपला आहेस.
१३तू नेहमीच स्वतःला सांगायचास,
“मी परात्पर देवासारखा होईन.
मी आकाशात उंच जाईन.
देवाच्या तांरागणाच्यावर उच्चस्थानी मी माझे सिंहासन स्थापन करीन.
मी पवित्र साफोन डोंगरावरच्या देवसभेत बसून देवांना भेटीन.
१४मी मेघांवर आरोहण करून वेदीवर जाईन.
मी परात्पर देवासारखा होईन.”
१५पण तसे घडले नाही.
तू देवाबरोबर आकाशात गेला नाहीस.
तुला अधोलोकात, पाताळात आणले गेले. (यशया १४:१२-१५)
"हे देदिप्यमान ताऱ्या, प्रभातपुत्रा, तू आकाशातून कसा पडलास!"
या उताऱ्यात, संदेष्टा बाबेलच्या राजावर प्रकाशझोत टाकत आहे, लुसिफर, प्रभातपुत्र म्हणून त्याची ओळखत दाखवीत आहे. तर इतर लुसिफर हे नाव किंवा शीर्षक म्हणून त्यावर वादविवाद करतात, तो शब्द स्वयं प्रभातपुत्र किंवा दिवसाचा तारा म्हणून सूचित करतो, जे तेजस्वी आणि चमकदार आकाशीय वस्तूचे प्रतीक असे आहे. नाव किंवा शीर्षक म्हणून त्याच्या स्वरूपावर वादास शेवटी फारच कमी महत्त्व असते, कारण मुख्य संदेश हा तोच राहतो: कधी काळी बाबेलचा गौरवी राजा असणारा दुर्दैविपणे त्याच्या उच्च स्वर्गीय स्थानावरून पाडण्यात आला होता.
आकाशातून पडला होता!: वास्तवात, येथे सैतानाचे चार पतन आहेत, आणि हा उतारा हा त्याच्या शेवटच्या, चौथ्या पतनाबद्दल बोलते.
१) सैतानाचे महिम्यापासून अपवित्रकडे पतन (यहेज्केल २८:१४-१६) हा चार पतनांपैकी, पहिला आहे.
लुक १०:१८ मध्ये येशूने या घटनेस संबोधले आहे, हे म्हणत की "सैतान आकाशातून विजेसारखा पडला हे मी पाहिले." हे प्रारंभीचे पतन, हे अपार वैभव असलेल्या आकाशीय अस्तित्वापासून अपवित्र आणि अशुभ अस्तित्वापर्यंत सैतानाच्या वंशाचे प्रतीक आहे. हे सर्वात शक्तिशाली कसे भ्रष्ट होऊ शकतात आणि त्यांचा आदरणीय दर्जा गमावू शकतात याची आठवण करून देते.
२) सैतानाच्या दुसऱ्या पतनामध्ये स्वर्गात प्रवेश करण्यापासून त्याचा हद्दपार करण्याचा समावेश आहे (ईयोब १:१२, १ राजे २२:२१; जखऱ्या ३:१) की केवळ पृथ्वीपुरते मर्यादित ठेवावे (प्रकटीकरण १२:९). त्याच्या पतनाचा हा टप्पा अलौकिक अस्तित्वापासून मर्यादित पृथ्वीवरील अस्तित्वात संक्रमण दर्शवितो. हे पुढे, पाप आणि अवज्ञा यांच्या परिणामांवर जोर देते, कारण सर्वात शक्तिशाली जीवांना देखील दैवी क्षेत्रातून बाहेर घालविण्यात येते.
३) सैतानाचे तिसरे पतन १००० वर्षांसाठी त्याच्या उच्च स्वर्गीय स्थानावरून पृथ्वीवरील अथांग डोहात बंदिस्त करण्यात आल्याचे दिसते (प्रकटीकरण २०:१-३). हे वाईटावर दैवी न्यायाचा अंतिम विजय दर्शविते. हजार वर्षांचा सैतानाचा बंदिवास हा वाईटावर चांगल्याचा अंतिम विजय आणि शांतीचे राज्य जे त्याच्या अनुपस्थितीत घडेल याची एक शक्तिशाली साक्ष म्हणून कार्य करते.
४) सैतानाचे चौथे आणि शेवटचे पतन, जसे यशया १२:१४ मध्ये उल्लेखिले आहे, हे घडते जेव्हा त्यास अथांग डोहामधून अग्नीच्या सरोवरात टाकण्यात येते, ज्यास सामान्यपणे नरक म्हणतात (प्रकटीकरण २०:१०). हे अंतिम पतन वाईटाचे पूर्ण आणि अपरिवर्तनीय पराभव आहे. अग्नीच्या सरोवरात सैतानाची शाश्वत शिक्षा ही देवाविरुद्ध बंडखोरीच्या अंतिम परिणामांची आणि नीतिमत्तेचा मार्ग निवडण्याचे महत्त्व याची गंभीर आठवण आहे.
"प्रभातपुत्र" हे एक शीर्षक आहे जे वैभव, सौंदर्य, सन्मान आणि गुणधर्म यांच्या प्रतिमा निर्माण करते, जे लुसिफरचे त्याच्या दुर्दैवी पतनापूर्वीचे मूर्त रूप दाखविते. सकाळ, त्याची तेजस्वी चमक आणि नवीन दिवसाच्या वचनासह, आशा आणि वैभवाचे प्रतीक आहे. लुसिफर त्याच्या मूळ स्वरुपात, पहाटेची भव्यता प्रतिबिंबित करणाऱ्या गुणांचे प्रतीक आहे.
प्रभू येशूला देखील पहाटेचा तेजस्वी तारा असे संबोधले आहे (प्रकटीकरण २२:१६), जे दैवी तेज दर्शविते जे एकेकाळी लुसिफरमध्ये एक निर्मित जीव म्हणून अस्तित्वात होते. मग, यात काही आश्चर्य नाही, की सैतानाकडे क्षमता आहे की तेजस्वी देवदूताचे सोंग घ्यावे (२ करिंथ ११:१४) की त्याच्या तेजस्वी उपस्थितीने आणि भ्रामक चांगुलपणाने अनेकांना फसवावे.
सैतानाच्या पाच "मी करीन इच्छा"
कारण तू आपल्या हृदयात म्हटले आहे: येथे परमेश्वर बाबेलचे अक्षरशः आणि आध्यात्मिक राजाच्या पतनामागील कारणाबद्दल बोलत आहे, जे काही त्याने म्हटले त्याद्वारे पतन हे प्रत्यक्षात झाले, जरी ते त्याने कदाचित आपल्या ओठांनी म्हटले नसेल,-हे पुरेसे होते की ते त्याने त्याच्या हृदयात म्हटले होते.
या उताऱ्यात, आपण बाबेलचे अक्षरशः आणि आध्यात्मिक राजाच्या पतनामागील कारणाबद्दल स्पष्टपणे पाहणार आहोत. विचार जो त्याने त्याच्या हृदयात बाळगला तेथून पतनास प्रारंभ झाला-याची पर्वा नाही की ते मग मोठ्याने बोलले होते की नाही –हे पुरेसे होते की ते त्याने त्याच्या हृदयात म्हटले होते.
अ) "मी मेघांवर आरोहण करीन": सैतानाने हा दावा करण्याची इच्छा केली की स्वर्ग हे त्याचे घर आणि आदराचे स्थान आहे, दैवतांच्या मध्ये स्वतःला स्थापित करण्याची इच्छा केली.
ब) "मी देवाच्या तारांगणाहून माझे सिंहासन उच्च करीन": त्याने इच्छा केली की स्वतःला इतर देवदूतांपेक्षा उच्च करावे, ही इच्छा केली की सिंहासनावर आरूढ व्हावे, आणि आकाशीय क्षेत्रामधील सर्वांपेक्षा स्वतःला उच्च करावे.
क) "मी देवसभेच्या पर्वतावर विराजमान होईन": सैतानाने स्वतःला वैभव, सन्मान आणि लक्ष वेधण्याच्या ठिकाणी ठेवण्याचे उद्धिष्ट ठेवले, जेथे तो केंद्रबिंदू होईल आणि इतरांकडून प्रशंसा करवून घेण्याच्या स्थितीत असेल.
ड) "मी उंचावर जाईन": त्याला सतत वर जाण्याची आकांक्षा होती, प्रत्यक्ष स्वर्गाच्या आत देखील, त्याच्या दिमाखदार वैभवात आणि भव्यतेमध्ये सर्वांनी पाहावे.
इ) "मी परात्परासमान होईन": सैतानाची अंतिम महत्वाकांक्षा देवाच्या बरोबरीने आदरणीय आणि सन्मानित होण्याची होती, वैभव आणि सामर्थ्याने इतर सर्व निर्मित जीवांपेक्षा अधिक.
हे प्रत्येक मुद्दे सैतानाच्या गर्वाची गहनता आणि सत्ता व ओळखसाठी त्याची अतृप्त इच्छा प्रकट करतात. त्याची आकांक्षा, अहंकार आणि स्वतःला महत्त्व देण्याने उत्तेजित झाल्यामुळे शेवटी कृपेपासून त्याचे दु:खद पतन झाले.
Chapters