जो विश्वासाने दुर्बळ आहे त्याला जवळ करा, पण शंकाकुशंकांचा निर्णय लावण्याकरिता करू नका. एखादयाला विश्वास असा असतो की, त्याला कसलेही खाद्य चालते; परंतु दुर्बळ शाकभाजीच खातो. जो खातो त्याने न खाणाऱ्याला तुच्छ मानू नये, आणि जो खात नाही त्याने खाणाऱ्याला दोष लावू नये; कारण देवाने त्याला जवळ केले आहे. (रोम १४:१-३)
ह्या अध्यायात, प्रेषित पौलाने येथे नियमशास्त्राचे आणखी दोन नियम आणले जे यहूदी ख्रिस्ती लोकांना खरेच अडखळण होते. पहिले हे मांस खाण्याचा विषय ज्यांस नियमशास्त्राने अशुद्ध असे घोषित केलेले आहे, आणि दुसरा हा विशेष दिवस पाळण्याचा विषय जसे शब्बाथ व सणाचे दिवस.
यहूदी ख्रिस्ती म्हणत होते की परराष्ट्रीय ख्रिस्ती लोकांनी हा नियम पाळला पाहिजे. परराष्ट्रीय ख्रिस्ती लोक जुन्या करारास वचनबद्ध नव्हते.
दुसऱ्याच्या चाकराला दोष लावणारा तूं कोण आहेस? तो स्थिर राहिला काय किंवा त्याचे पतन झाले काय, तो त्याच्या धन्याचा प्रश्न आहे. त्याला तर स्थिर करण्यात येईल; कारण त्याला स्थिर करण्यास त्याचा धनी समर्थ आहे. (रोम १४:४)
आपण सर्व सेवक आहोत, न्यायाधीश नाहीत. आपण प्रभूला न्यायाधीश राहू दिले पाहिजे. जे काही खरेच आपण करावयास पाहिजे ते हे की स्वतःचा न्याय करावा, याची खात्री करावी की आपण कोणासाठीही अडखळण असे होत नाही. (रोम १४:१३)
कारण खाणे व पिणे ह्यांत देवाचे राज्य नाही, तर नीतिमत्व, शांति व पवित्र आत्म्याच्या द्वारे मिळणारा आनंद ह्यांत ते आहे. (रोम १४:१७)
रोमकरांस पत्रात हेच एक ठिकाण आहे जेथे पौलाने "राज्य" ह्या शब्दाचा वापर केला आहे. देवाचे राज्य हे काहीतरी जे बाहेरून आतमध्ये प्रवाहित होते असे नाही तर-"खाणे व पिणे ह्यांत देवाचे राज्य नाही."
देवाचे राज्य हे काहीतरी जे तुमच्यामध्ये आहे ते बाहेर प्रवाहित होते- नीतिमत्व, शांति व पवित्र आत्म्याच्या द्वारे मिळणारा आनंद ह्यांत ते आहे.
Chapters