हिज्कीयाने उंचस्थानावरील पुजास्थळे नष्ट करुन टाकली. तसेच स्मृतिस्तंभ, आणि अशेराचे खांबही पाडून टाकले. इस्राएलचे लोक तेव्हा मोशेने केलेल्या पितळी सापापुढे धूप जाळत असत. या पितळी सापाला “नहुश्तान” म्हणत. लोक याची पूजा करत म्हणून हिज्कीयाने त्याचे तुकडे तुकडे केले. (2 राजे 18:4)
गणना २१: ४-८ वर्णन करते, की संपूर्ण इस्राएल राष्ट्रावर अग्निमय सर्पांची साथ कशी आली होती, तेव्हा मोशेने एक पितळी सर्प बनविला होता की ज्याकडे पाहावे आणि सर्पाच्या दंशाने मरणापासून वाचले जावे. २ राजे मधील हे वाक्य आपल्याला सांगते की तो विशेष पितळी सर्प जवळजवळ ८०० वर्षांपेक्षा अधिक काळ जपून ठेविला होता आणि नहूशतान अशी त्याची उपासना केली जाऊ लागली होती. हिज्कीयाने त्याच्या आवेशामध्ये या पितळी सर्पाचे तुकडे केले आणि या वस्तूच्या मृतीपुजक उपासनेला संपविले.
खांबावर पितळी सर्प हा प्रभु येशू ख्रिस्ताचे प्रातिनिधिक असा होता, जे येशूने स्वतः योहान ३: १४-१५ मध्ये म्हटले आहे. त्याचवेळी, मनुष्य हा काहीतरी चांगले असे घेऊ शकतो, आणि देवाद्वारे उपयोगात आणला जातो आणि त्यातून एक विनाशकारक मूर्ति बनवू शकतो.
मागील अनेक वर्षांपासून, लोकांनी परिश्रमपूर्वक त्या वधस्तंभाचा शोध केला ज्यावर प्रभु येशूला खिळिले होते. त्यांनी त्याच्या उत्तरक्रियेच्या सर्व वस्त्रांचा शोध घेतला आणि त्या सर्वांची नावे तुम्ही बोलू शकता. परंतु, देवाने त्याच्या दयेमध्ये त्या गोष्टी सापडल्या जावे असे होऊ दिले नाही (तरीही काही दावा करतात की त्यांस ते सापडले आहेत). जर हया वस्तू सापडल्या असत्या, तर हया वस्तू मूर्तीपूजेसारख्या अडथळे झाल्या असत्या. जिवंत परमेश्वरा ऐवजी लोकांनी हया वस्तूंची उपासना सुरु केली असती.
यात काही आश्चर्य नाही की, जेव्हा मोशे जो देवाचा माणूस, मरण पावला होता, तेव्हा देवाने त्याचा आद्य देवदूत मीखाएल पाठविण्याद्वारे मोशेचे शरीर लपविले होते. सैतानाने इस्राएली समाजास मोशेच्या शरीराची उपासना करण्यासाठी कपट युक्ती केली असती.
काही लोकांनी म्हटले असते, 'हिज्कीयास असे धैर्य कसे येऊ शकले होते की मोशे जो देवाचा माणूस याने केलेल्या पितळी सर्पाचा तिरस्कार करावा? पितळी सर्पाने इतक्या लोकांना स्वस्थ केले होते ज्यांनी त्याच्याकडे पाहिले होते. परंतु देवाने हिज्कीयाविषयी काय म्हटले त्याकडे पाहा.
5 इस्राएलचा देव परमेश्वर याच्यावरच हिज्कीयाचा विश्वास होता. हिज्कीयासारखा राजा यहूदात त्याच्या आधी किंवा नंतरही झाला नाही. यहूदात हिज्कीया याच्या कारकिर्दीचा प्रारंभ 6 त्याची परमेश्वरावर निष्ठा होती. त्यात त्याने खंड पडू दिला नाही. मोशेला परमेश्वराने दिलेल्या आज्ञांचे हिज्कीयाने पालन केले. 7 परमेश्वर हिज्कीयाच्या बाजूचा होता. त्यामुळे त्याने जे जे केले त्यात त्याला यश आले. (2 राजे 18:5-7)
पण रब-शाके त्यांना म्हणाला, “परमेश्वराने काही मला फक्त तुझ्याशी आणि तुझ्या राजाशी बोलायला पाठवलेले नाही तटबंदीवरील लोकांशीही मी बोलतो आहे. तुमच्याबरोबरच त्यांनाही स्वतःचे मलमूत्र चाटायची वेळ येणार आहे.” (2 राजे 18:27)
रब-शाके याला याची पर्वा वाटली नसती जर यरुशलेम येथील नित्याचे लोक त्याचे ऐकू शकतील किंवा नाही. त्या योजनेतील त्याचा तो एक उद्देश होता. भीति, निराशा व आशाहीनता या सर्वांनी त्यास सुख दिले होते आणि जेवढे अधिक तो त्यांना विखरवेल तेवढेच उत्तम असे होते.
यरुशलेम शहराची जी घेराबंदी केली गेली आहे ती तशीच जास्त वेळ करून ठेवली तर यरुशलेमेत काय घडेल या गोष्टींची त्याने जाणीव करून दिली. ते ज्यांनी ते ऐकले होते त्यांच्यासाठी ते अपमानकारक व भीतीदायक व्हावे असा त्याचा हेतू होता, आणि त्याची इच्छा होती की ऐकणाऱ्यांच्या मनात भीति, निराशा व आशाहीनता ही वाढावी.
गणना २१: ४-८ वर्णन करते, की संपूर्ण इस्राएल राष्ट्रावर अग्निमय सर्पांची साथ कशी आली होती, तेव्हा मोशेने एक पितळी सर्प बनविला होता की ज्याकडे पाहावे आणि सर्पाच्या दंशाने मरणापासून वाचले जावे. २ राजे मधील हे वाक्य आपल्याला सांगते की तो विशेष पितळी सर्प जवळजवळ ८०० वर्षांपेक्षा अधिक काळ जपून ठेविला होता आणि नहूशतान अशी त्याची उपासना केली जाऊ लागली होती. हिज्कीयाने त्याच्या आवेशामध्ये या पितळी सर्पाचे तुकडे केले आणि या वस्तूच्या मृतीपुजक उपासनेला संपविले.
खांबावर पितळी सर्प हा प्रभु येशू ख्रिस्ताचे प्रातिनिधिक असा होता, जे येशूने स्वतः योहान ३: १४-१५ मध्ये म्हटले आहे. त्याचवेळी, मनुष्य हा काहीतरी चांगले असे घेऊ शकतो, आणि देवाद्वारे उपयोगात आणला जातो आणि त्यातून एक विनाशकारक मूर्ति बनवू शकतो.
मागील अनेक वर्षांपासून, लोकांनी परिश्रमपूर्वक त्या वधस्तंभाचा शोध केला ज्यावर प्रभु येशूला खिळिले होते. त्यांनी त्याच्या उत्तरक्रियेच्या सर्व वस्त्रांचा शोध घेतला आणि त्या सर्वांची नावे तुम्ही बोलू शकता. परंतु, देवाने त्याच्या दयेमध्ये त्या गोष्टी सापडल्या जावे असे होऊ दिले नाही (तरीही काही दावा करतात की त्यांस ते सापडले आहेत). जर हया वस्तू सापडल्या असत्या, तर हया वस्तू मूर्तीपूजेसारख्या अडथळे झाल्या असत्या. जिवंत परमेश्वरा ऐवजी लोकांनी हया वस्तूंची उपासना सुरु केली असती.
यात काही आश्चर्य नाही की, जेव्हा मोशे जो देवाचा माणूस, मरण पावला होता, तेव्हा देवाने त्याचा आद्य देवदूत मीखाएल पाठविण्याद्वारे मोशेचे शरीर लपविले होते. सैतानाने इस्राएली समाजास मोशेच्या शरीराची उपासना करण्यासाठी कपट युक्ती केली असती.
काही लोकांनी म्हटले असते, 'हिज्कीयास असे धैर्य कसे येऊ शकले होते की मोशे जो देवाचा माणूस याने केलेल्या पितळी सर्पाचा तिरस्कार करावा? पितळी सर्पाने इतक्या लोकांना स्वस्थ केले होते ज्यांनी त्याच्याकडे पाहिले होते. परंतु देवाने हिज्कीयाविषयी काय म्हटले त्याकडे पाहा.
5 इस्राएलचा देव परमेश्वर याच्यावरच हिज्कीयाचा विश्वास होता. हिज्कीयासारखा राजा यहूदात त्याच्या आधी किंवा नंतरही झाला नाही. यहूदात हिज्कीया याच्या कारकिर्दीचा प्रारंभ 6 त्याची परमेश्वरावर निष्ठा होती. त्यात त्याने खंड पडू दिला नाही. मोशेला परमेश्वराने दिलेल्या आज्ञांचे हिज्कीयाने पालन केले. 7 परमेश्वर हिज्कीयाच्या बाजूचा होता. त्यामुळे त्याने जे जे केले त्यात त्याला यश आले. (2 राजे 18:5-7)
पण रब-शाके त्यांना म्हणाला, “परमेश्वराने काही मला फक्त तुझ्याशी आणि तुझ्या राजाशी बोलायला पाठवलेले नाही तटबंदीवरील लोकांशीही मी बोलतो आहे. तुमच्याबरोबरच त्यांनाही स्वतःचे मलमूत्र चाटायची वेळ येणार आहे.” (2 राजे 18:27)
रब-शाके याला याची पर्वा वाटली नसती जर यरुशलेम येथील नित्याचे लोक त्याचे ऐकू शकतील किंवा नाही. त्या योजनेतील त्याचा तो एक उद्देश होता. भीति, निराशा व आशाहीनता या सर्वांनी त्यास सुख दिले होते आणि जेवढे अधिक तो त्यांना विखरवेल तेवढेच उत्तम असे होते.
यरुशलेम शहराची जी घेराबंदी केली गेली आहे ती तशीच जास्त वेळ करून ठेवली तर यरुशलेमेत काय घडेल या गोष्टींची त्याने जाणीव करून दिली. ते ज्यांनी ते ऐकले होते त्यांच्यासाठी ते अपमानकारक व भीतीदायक व्हावे असा त्याचा हेतू होता, आणि त्याची इच्छा होती की ऐकणाऱ्यांच्या मनात भीति, निराशा व आशाहीनता ही वाढावी.
Chapters