ते यरुशलेमेजवळ आले असता जैतुनाच्या डोंगरापाशी बेथफगे येथवर पोहचले तेव्हा येशूने दोघा शिष्यांना असे सांगून पाठविले. (मत्तय २१:१)
बेथफगे (अरामी भाषेत, अक्षरशः कच्च्या अंजिराचे घर)
तुम्ही समोरच्या गांवात जा, म्हणजे लागलीच तेथे बांधून ठेवलेली एक गाढवी व तिच्याजवळ शिंगरू अशी तुम्हांस आढळतील; ती सोडून माझ्याकडे आणा; आणि कोणी तुम्हांस काही म्हटले, तर प्रभूला ह्यांची गरज आहे, असे सांगा म्हणजे ओत ती ताबडतोब पाठवील. (मत्तय २१:२-३)
सुटका करण्याची सेवा
मग येशूने दोघा शिष्यांना पाठविले.
सुटका करणाऱ्यांचा संघ
सुटका करणाऱ्यांच्या सेवे मध्ये निर्देशन हे फार महत्वाचे आहे
तो त्यांना म्हणाला, तुम्ही समोरच्या गांवात जा, म्हणजे लागलीच तेथे बांधून ठेवलेली एक गाढवी व तिच्याजवळ शिंगरू अशी तुम्हांस आढळतील. (मत्तय २१:२)
त्यांना खोला व माझ्याकडे आणा- सुटका.
गाढवी व शिंगरू हे बांधलेले होते. प्रभु येशूने त्याच्या शिष्यांना पाठविले की "ती सोडून माझ्याकडे आणा".
त्याचप्रमाणे, आपल्याला आदेश मिळाला आहे की जे लोक बांधलेले आहेत त्यांना मोकळे करावे व येशू कडे आणावे.
सुटका करण्यामध्ये वचन
आणि कोणी तुम्हांस काही म्हटले, तर प्रभूला ह्यांची गरज आहे, असे सांगा म्हणजे ओत ती ताबडतोब पाठवील. (मत्तय २१:३)
आणि कोणी तुम्हांस काही म्हटले-याचा अर्थ मानवी वाणी व आत्म्याची वाणी सुद्धा असू शकते. सुटका करण्याच्या प्रक्रीये मध्ये देवाचे वचन बोलणे हे फारच महत्वाचे आहे.
सुटका करण्याचा उद्देश
गाढवी व शिंगरू ही आणून त्यांनी त्यांवर आपली वस्त्रे घातली व त्यास त्यावर बसवले, की प्रभूची सेवा करावी. (मत्तय २१:७)
तेव्हा शिष्यांनी जाऊन येशूच्या आज्ञेप्रमाणे केले. (मत्तय २१:६)
जेव्हा तुम्ही ते करता जे प्रभूने सांगितले आहे, तेव्हा तुम्ही भविष्यवाणी पूर्ण करीत आहात.
संदेष्ट्याच्या द्वारे जे सांगितले होते ते पूर्ण व्हावे म्हणून हे झाले; ते असे की, सियोनेच्या कन्येला सांगा, पाहा, तुझा राजा तुझ्याकडे येत आहे; तो सौम्य आहे म्हणून तो गाढवावर, म्हणजे गाढवीच्या शिंगरावर बसलेला आहे. (मत्तय २१:४-५)
तेथे भविष्यात्मक वचन होते. येशू नेहमीच जे भाकीत केले गेले आहे त्यानुसार बोलत असे. येशूला भविष्यवाणी बद्दल ठाऊक होते परंतु शिष्यांना ठाऊक नव्हते की ह्या संबंधाने भविष्यवाणी आहे, परंतु प्रभु जे सांगत आहे ते त्यांनी पाळले, ते तर भविष्यवाणी पूर्ण करीत होते.
त्यांचे कार्य हे स्वभावतः भविष्यात्मक होते, कारण ते प्रभूच्या वाणीचे पालन करीत होते. अशा प्रकारे तुम्ही एक भविष्यात्मक व्यक्ति, भविष्यात्मक चर्च, एक भविष्यात्मक संघ होता.
जर शिष्यांनी विचार केला असता, का गाढव घ्यावे? चला आपण एक घोडा घेऊ. त्यांनी कदाचित लोकांना प्रभावित केले असते परंतु ते निश्चितच भविष्यात्मक झाले नसते.
आणि त्यांस म्हटले, 'माझ्या घरास प्रार्थना-मंदिर म्हणतील' असे लिहिले आहे; परंतु तुम्ही ते लुटारूंची गुहा करीत आहा. (मत्तय २१:१३)
आपला पिता, परमेश्वर, ह्यास आध्यात्मिक निवास आहे. त्याचा निवास हा प्रार्थनेच्या घरात आहे.
येथे "चोर" आहेत जे आपल्याला ह्या अनुभवापासून हिरावून घेतात (मत्तय २१:१३). यरुशलेम येथील मंदिरात, साधनसंपत्तीच्या दृष्टीकोनाने सराफांद्वारे, व्यवसायाचे अस्तव्यस्त कार्य व धर्माचे अनावश्यक विधीं जे याजक व शास्त्री द्वारे लादले गेले होते त्यामुळे लोकांना पित्याच्या घराच्या खऱ्या अनुभवापासून हिरावून घेतले होते. येशूने ह्या वातावरणाला "लुटारूंची गुहा" असे म्हटले.
प्रार्थनेचे घर हे देवाच्या सामर्थ्याच्या प्रदर्शनासाठी एक क्षेत्र असे होईल.
आपले चर्च हे केवळ सामाजिक किंवा सहलीचे केंद्र नाही झाले पाहिजे परंतु त्याऐवजी देवाच्या सामर्थ्याच्या प्रदर्शनासाठी एक क्षेत्र असे झाले पाहिजे.
हे आपल्या पित्याचे गौरवी उद्देश आहे की प्रत्येक व्यक्तीच्या आध्यामिक "मंदिरात" दैवी निवास करावा म्हणजे प्रत्येक व्यक्ति हा "प्रार्थनेचे घर" असे होईल.
आणि वाटेवर अंजिराचे एक झाड होते ते पाहून तो त्याच्याजवळ गेला; पण पानांशिवाय त्याला त्यावर काही मिळाले नाही; मग त्याने त्याला म्हटले, "ह्यापुढे तुला फळ कधी न येवो"; आणि ते अंजिराचे झाड ताबडतोब वाळून गेले. (मत्तय २१:१९)
आपल्या शब्दाला सुद्धा तेच सामर्थ्य आहे. आपण आपल्या स्वतःला व इतरांना वाढवू शकतो किंवा आपण आपल्या स्वतःला किंवा इतरांना पूर्णपणे फाडून टाकू शकतो. नीतिसूत्रे १२:१८, "कोणी असा असतो की तरवार भोसकावी तसे अविचाराचे भाषण करितो, परंतु सुज्ञांची जिव्हा आरोग्यदायी आहे."
ते त्याला म्हणाले, तो त्या दुष्टांचे हालहाल करून त्यांचा नाश करील आणि जे माळी हंगामी त्याला फळ देतील अशा दुसऱ्यांकडे तो द्राक्षमळा लावून देईल. (मत्तय २१:४१)
एक चारित्र्यवान व्यक्ति फळ निर्माण करतो. चारित्र्य व फळ हे अविभाजित आहे.
Chapters