आपली सर्व कामे लोकांनी पाहावी म्हणून ते ती करितात, ते आपली मंत्रपत्रे रुंद व आपले गोंडे मोठे करितात. (मत्तय २३:५)
येशू ख्रिस्त मंत्रपत्रे किंवा गोंडे वापरण्याच्या विरोधात नव्हता परंतु परुशी लोकांना त्यांच्या हेतू साठी झिडकारले. ते त्यांच्यासमोर सतत देवाचे वचन पाळत नव्हते, जसे अनुवाद ६:८ मध्ये हेतू होता, परंतु त्यांना पाहिजे होते की सर्वांनी पाहावे की ते किती पवित्र आहेत. हेतू, कार्य नाही हे सामान्यपणे लोकांना ढोंगी असे करते.
पृथ्वीवरील कोणाला आपला पिता म्हणू नका, कारण तुमचा पिता एक आहे, तो स्वर्गीय आहे. (मत्तय २३:९)
त्याप्रमाणे, येशूने सांगितले की पृथ्वीवर कोणा मनुष्याला "पिता" म्हणू नये (मत्तय २३:९). हे पिता-पुत्र संबंध, जे शारीरिक असे आहे ह्या संबंधी बोलणे नाही, कारण प्रेषित पौलाने हा शब्द लोकांना बोलताना नेहमी वापरला आहे. (रोम ४:११)
प्रेषित पौलाने स्वतःला करिंथ येथील विश्वासणाऱ्यांचा आध्यात्मिक अर्थाने पिता आहे असे सुद्धा संबोधिले आहे (१ करिंथ ४:१५).
येशूने मत्तय २३ मध्ये आठ धिक्कार घोषित केले आहे, प्रत्येकाची सुरुवात, "तुमची केवढी दुर्दश होणार!" ने होते. (मत्तय २३:१३-१६, २३, २५, २७ व २९)
ढोंगी लोक जे बोलतात ते पाळत नाहीत (मत्तय २३:३-४), ते देवाचे गौरव शोधण्यापेक्षा स्वतःचे गौरव पाहतात (मत्तय २३:५-७), त्यांच्या प्राथमिकता चुकीच्या आहेत (मत्तय २३:१६-२४), अंत:करणाच्या आतील अवस्थे पेक्षा ते बाह्य देखाव्यावर भर देतात (मत्तय २३:२५-२८), आणि ते नेहमीच देवाच्या खऱ्या उपसकांचा छळ करतात (मत्तय २३:२९-३५).
ढोंगी पणाचे येथे दोन मुख्य प्रकार आहेत:
१. कोणी काय बोलतो ते आचरणात आणीत नाही (तीताला पत्र १:६)
२. योग्य कार्य चुकीच्या हेतूने (मत्तय १५:८)
दुसऱ्या प्रकारचे हे ढोंगीपण ज्यासाठी येशूने शास्त्री व परुशी लोकांना झिडकारले. ते पहिल्या प्रकारापेक्षा अधिक सूक्ष्म असे आहे आणि ते आज धर्मा मध्ये फारच प्रचलित आहे.
ढोंगाने लांब लांब प्रार्थना करिता; ह्यामुळे तुम्हांला अधिक शिक्षा होईल. (मत्तय २३:१४)
येशूने मोठया अवधीपर्यंत प्रार्थना केली ज्यामध्ये कधी कधी संपूर्ण रात्रभर केलेली प्रार्थना होती. येशू निराश सुद्धा झाला होता की त्याचे शिष्य त्याच्यासह एक तास सुद्धा प्रार्थना करू शकले नव्हते. त्यामुळे, येशू लांब प्रार्थना साठी खडसावत नाही परंतु वास्तविकता ही आहे की शास्त्री व परुशी हे केवळ ढोंगीपणा किंवा देखाव्यासाठी प्रार्थना करीत होते.
यापेक्षा काय वाईट असेन की मार्गदर्शक नसावा?
एक आंधळा मार्गदर्शक असणे
तुझा धिक्कार असो, आंधळ्या मार्गदर्शका (मत्तय २३:१६)
अहो मूर्खांनो आणि आंधळ्यांनो, ह्यातून मोठे कोणते? ते सोने किंवा ज्याच्या योगाने ते सोने पवित्र झाले ते मंदिर? (मत्तय २३:१७)
परुशी लोकांनी ही चूक केली होती की आध्यात्मिक वेदी जे अर्पणास पवित्र करते त्यापेक्षा साधनसंपत्तिच्या दानावर अधिक भर दिला होता.
अहो शास्त्र्यांनो, अहो परुश्यांनो, ढोंग्यांनो, तुमची केवढी दुर्दशा होणार! कारण पुदिना बडीशेप व जिरे ह्यांचा दशांश तुम्ही देता, आणि नियमशास्त्रातील मुख्य गोष्टी म्हणजे न्याय, दया व विश्वास ह्यां तुम्ही सोडल्या आहेत; ह्या करावयाच्या होत्या, तरी त्या सोडावयाला पाहिजेत असे नाही. (मत्तय २३:२३)
काहींनी चुकीने शिकविले की येशूने दशांश विषयी विचार केला नाही असे म्हटले आहे कारण त्याने त्याच्या नवीन कराराच्या शिकवणीत त्यास विशेष असे जोडले नाही. परंतु ह्या घटनेत, येशूने दशांश दयावा यावर जोर दिला आहे आणि ते तसे करण्याने योग्य करतात असे म्हटले आहे. तर मग, नवीन करार ने दशांश ला वगळलेले नाही परंतु हे अवश्य स्पष्ट केले आहे की दशांश देण्याच्या हेतू काय असला पाहिजे. कृपे ने कधीही म्हटलेले नाही की दशांश देऊ नये.
अब्राहामाने ४३० वर्षांपूर्वी नियमशास्त्र देण्यापूर्वी दशांश दिला (उत्पत्ति १४:२०). याकोबाने सुद्धा नियमशास्त्र देण्याअगोदर ३०० वर्षांपूवी दशांश दिला (उत्पत्ति २८:२२). त्यामुळे, दशांश देणे हा बायबल चा सिद्धांत होता जे मोशे च्या नियमाने सुरु किंवा संपत नाही.
अहो आंधळ्या वाटाड्यांनो, तुम्ही मुरकुट गाळून काढता व उंट गिळून टाकिता! (मत्तय २३:२४)
अल्प गोष्टींवर मोजमाप करण्याचे हे उत्कृष्ट उदाहरण आहे. याचा अर्थ क्षुल्लक गोष्टींवर लक्ष केंद्रित करणे व महत्वाच्या विषयाकडे दुर्लक्ष करणे.
Chapters