सुटका करण्याची सेवा करताना वचन बोलण्याचे महत्त्व
तेयरुशलेमेजवळ जैतुनाच्याडोंगरापाशी बेथफगे व बेथानीजवळ येऊन पोहचले, तेव्हा त्याने आपल्या शिष्यांपैकी दोघांस पाठविताना असे सांगितले की, समोरच्या गावांत जा; त्यांत जाताच तुम्हांला एक शिंगरू बांधलेले आढळेल, त्याच्यावर कोणी कधीच बसले नाही; ते सोडून आण. आणि तुम्ही असे का करिता? असे जर कोणी तुम्हांला विचारले, तर असे सांगा की, प्रभूला ह्याची गरज आहे आणि तो लागलेच ते इकडे परत पाठवील. तेव्हा ते निघाले आणि रस्त्यावर दाराशी बाहेर बांधलेले एक शिंगरू त्यांना आढळले, ते त्यांनी सोडले.
तेव्हा तेथे उभे असलेल्या लोकांपैकी काही जण त्यांना म्हणू लागले, शिंगरू सोडून तुम्ही काय करीत आहा? येशूने सांगितल्याप्रमाणे त्यांनी त्यांना उत्तर दिले; तेव्हा त्यांनी त्यांना जाऊ दिले. (मार्क ११:१-६)
आपल्याला ठाऊक आहे, त्याचा मृत्यू होण्याच्या काही दिवस अगोदर, येशूने यरुशलेमेत एका गाढवीच्या शिंगरावर बसून "दाविदाच्या पुत्राला होसान्ना", परमेश्वराच्या नांवाने येणारा तो धन्यवादित! अशा मोठया आरोळी सह प्रवेश केला होता. (मत्तय २१:९)
ही घटनाती आहे ज्यास आपण विजयी प्रवेश असे म्हणतो ती तेव्हाघडली ज्यास आपण आज झावळ्यांचारविवार म्हणतो. मनोरंजकपणे पुरेशा, प्रमाणाने आपण पवित्र शास्त्रातून ते सिद्ध करू शकतो (जास्त प्रमाणित हे योहान १२) की हे त्याच दिवशी घडले जेव्हा वल्हांडणाच्या कोकऱ्याला त्यास अर्पण करण्याच्या तयारी मध्ये मंदिरात आणले गेले होते.अबीब महिन्याचाहा दहावा दिवस असेन.
येशूने अंजीराच्या झाडाला केव्हा शाप दिला?
दुसऱ्या दिवशी ते बेथानीहून निघाल्यावर त्याला भूक लागली. तेव्हा पाल्याने डवरलेले एक अंजिराचे झाड त्याला दुरून दिसले, आणि कदाचित त्याच्या काही मिळेल ह्या अपेक्षेने तो त्याकडे गेला; परंतु तेथे गेल्यावर पाल्यावाचून त्याला काही आढळले नाही; कारण अजून अंजिराचा हंगाम आला नव्हता. तेव्हा तो त्याला म्हणाला, कोणीही ह्यापुढे तुझे फळ कधीही न खावो. त्याचे शिष्य हे ऐकत होते. (मार्क ११: १२-१४)
अंजिराचे झाड हे पवित्र शास्त्रात सर्वात जास्त उल्लेखले गेलेआहे. त्याच्या पानावरूनच आदाम व हव्वे ला प्रथम पांघरून बनविले गेले (उत्पत्ति ३:७). अंजीराच्या झाडाला त्याच्या गोड, व स्वादिष्ट फळा मुळे फारच मूल्य होते (यहोशवा ९:११)
इस्राएल राष्ट्राला 'अंजिराचे झाड' असे नेहमी संबोधले गेले आहे. प्रभु येशूने सुद्धा इस्राएल राष्ट्राचा पुन्हा जन्म होणे ह्या संदर्भात अंजीराच्या झाडाचा उल्लेख केला आहे (मत्तय २४:३२-३३).
जुन्या करारात अनेक वेळेला, संदेष्ट्ये वर्णन करीत आहेत की परमेश्वर आध्यात्मिक चिन्ह म्हणून 'अंजिराचे प्रथम फळ' साठी इस्राएल चे निरीक्षण करीत आहे (मीखा ७:१; यिर्मया ८:१३; होशेय ९:१०-१७)-परंतु'माझ्या जिवाला अंजीराच्या प्रथम फळाची जी इच्छा' आहे ते मला मिळत नाही.
परंतु येशूने अंजीराच्या झाडाला शाप का दिला जरफळा येण्याचातोयोग्य ऋतू नव्हता?
ह्या प्रश्नाला उत्तर हे अंजीराच्या झाडाच्या गुणधर्माचा अभ्यास करण्याद्वारे निश्चित करता येऊ शकेल.
अंजिराचे फळ सामान्यपणे पाना अगोदर दिसते आणि फळ हे हिरवे असल्यामुळे ते पानाबरोबर मिसळलेले असते जोपर्यंत ते पिकत नाही. त्यामुळे, जेव्हा येशू व त्याच्या शिष्यांनी त्यास काही अंतरावरून पाहिले की अंजीराच्या झाडाला पालवी आलेली आहे, तेव्हा त्यांनी अपेक्षा केली की त्यावर फळ सुद्धा असेल जरी ते त्या ऋतू मध्ये लवकर होते.
आता तुम्हाला हे समजण्याची गरज आहे ...
तेथे अनेक झाडे होती ज्यास केवळ पाने होती आणि त्यांना शाप दिला नाही.
तेथे अनेक झाडे होती ज्यात ना ही पाने ना फळ होते, आणि त्यांना शाप दिला नाही.
ह्या झाडाला शाप दिला गेला कारण ते फळ आहे असे सांगत होते पण ते त्याजकडे नव्हते.
प्रतीकात्मक, अंजिराचे झाड हे इस्राएलच्या आध्यात्मिक मृत अवस्थेला प्रतिनिधित करते, ते जेव्हा अर्पणे आणि उत्सवसह बाह्यदृष्टया खूपचधार्मिक असे होते, आध्यात्मिकदृष्टया आतून ते निष्फळ होते.
हेआपल्याला ते सिद्धांत सुद्धा शिकविते की केवळ बाह्य धार्मिक कृत्येही पुरेशी नाहीत की आंतरिक तारणाची शास्वती दयावी जोपर्यंत व्यक्तीच्या जीवनात प्रामाणिकतारणाच्या प्रमाणाचे फळ दिसत नाही.
अंजीराच्या झाडाचा धडा हा आहे की आपण आध्यात्मिक फळ निर्माण करावे (गलती ५:२२-२३), धार्मिकते बद्दल केवळ बाह्य दिखावा करू नये. निष्पळअसण्याचा परमेश्वर न्याय करतो आणि अपेक्षा करतो ज्यांची त्याच्यासह संगती आहे त्यांनी "अधिक फळ उत्पन्न" करावे. (योहान १५:५-८)
नंतर येशू मंदिरात गेला, मंदिरात जे क्रयविक्रय करीत होते त्या सर्वांना त्याने बाहेर घालवून दिले, सराफांचे चौरंग व कबुतरे विकणाऱ्यांच्या बैठकी पालथ्या केल्या आणि त्यांस म्हटले, 'माझ्या घरास प्रार्थना मंदिर म्हणतील' असे लिहिले आहे; परंतु तुम्ही ते 'लुटारूंची गुहा' करीत आहा. (मत्तय २१: १२-१३)
आणित्याने त्यांस म्हटले, 'माझ्या घरास प्रार्थना मंदिर म्हणतील' असे लिहिले आहे;
प्रथम, हे वाक्य प्रगट करते कीआपल्या पित्याला आध्यात्मिक वास्तव्य आहे. त्याचे निवासाचे स्थान हे प्रार्थनेचे घर आहे.
आपण सर्व जण एकावेळी आध्यात्मिक दृष्टीने परके होतो,आपल्या पापमय स्वभावाद्वारे पित्यापासून वेगळे केलेले होतो. ही परमेश्वराची इच्छा आहे की आपल्याला त्याच्याबरोबर घनिष्ठ संगतीमध्ये आणावे आणि आपल्यावर त्याच्या उपस्थितीत विना अडथळा येण्याचा अधिकार दयावा:"
ते तुम्ही त्या वेळेस ख्रिस्ताविरहित, इस्राएलाच्या राष्ट्रांबाहेरचे, वचनाच्या करारास परके, आशाहीन व देवविरहित असे जगात होता; परंतु जे तुम्ही पूर्वी 'दूर' होता ते तुम्ही आता ख्रिस्त येशूच्या ठायी ख्रिस्ताच्या रक्ताच्या योगे 'जवळचे' झाला आहा. (इफिस २:१२-१३)
ते जे अगोदर आध्यात्मिक "परके" होते, त्यांना आता ह्या घरात स्थान मिळेल आणि त्यांना एक नवीन नाव देण्यात येईल.
त्यांचे माझ्या गृहांत व माझ्या कोटाच्या आंत
कन्यापुत्रांहून श्रेष्ठ असे स्मारक मी स्थापीन व
त्यांचे नांव राखीन;
सर्वकाळ राहील असे त्यांचे नांव मी करीन,
ते नाहीसे होणार नाही. (यशया ५६:५)
प्रार्थने द्वारे आपण परमेश्वराच्या संगती मध्ये प्रवेश करू शकतो ते स्वाभाविक पिता-पुत्र संबंधापेक्षाश्रेष्ठ असे आहे. एक स्वाभाविक संबंध हा गैरसमज व वादविवाद मुळे तुटू शकतो.
संबंध जो आपला स्वर्गातील पिता देतो ते कायम आहे. ते सनातन आहे, आणि परमेश्वर घोषित करतो की ते रद्द करता येऊ शकत नाही.
पित्याला पाहिजे की तुम्हाला एक नवीन नांव दयावे व त्याच्या कुटुंबामध्ये स्वीकारावे. नाव जे तोतुम्हाला देऊ इच्छितो ते स्वाभाविक जगातील पिता-पुत्र संबंधापेक्षा उत्तम असे आहे कारण ते सनातन नांव आहे: "आपल्याला देवाची मुले हे नांव मिळाले ह्यांत पित्याने आपल्याला केवढे प्रीतिदान दिले आहे!"
(१ योहान ३:१)
परमेश्वर हे सुद्धा प्रगट करतो कीह्या आध्यात्मिक पुत्र व कन्या यांना त्याच्या "पवित्र पर्वतावर" आणले जाईल, याचा अर्थ त्यांना त्याच्याकडे घनिष्ठ प्रवेश असेल. ह्या परिचित संबंधाद्वारे, त्याची लेकरे प्रार्थनेचा अभिषेक प्राप्त करतील, आणि त्यांचे दानार्पण व अर्पणे ही त्याच्या वेदीवर स्वीकारली जातील. (यशया ५६:७)
प्रार्थना ही तितकी कठीण नाही जसे सत्य आहे, प्रार्थना ही देवाच्या प्रत्येक खऱ्या लेकरांना हर्षित करणारी गोष्ट आहे कारण ती आपल्याला आपल्या पित्याच्या उपस्थितीत घेऊन जाते. यशया ५६:७ मध्येयशया ने जे भाकीत केले आहे ते आपल्यासाठी झाले आहे."त्यांस मी आपल्या पवित्र पर्वतावर आणीन आणि माझ्या प्रार्थनामंदिरात त्यांस हर्षित करीन; माझ्या वेदीवर केलेले त्यांचे होम व यज्ञ मला पसंत होतील; कारण माझे मंदिर हे सर्व राष्ट्रांसाठी प्रार्थनामंदिर आहे असे म्हणतील."
लुटणारे चोर
येशूच्या घोषणे मध्ये दुसरे सत्य जे उघड आहे जेव्हा तो मंदिर स्वच्छ करतो ते हे की येथे "चोर" आहेत जे ह्या अनुभवापासून आपल्याला हिरावून घेतील. (मत्तय २१:१३)
येथे चोर आहेत जे आपल्याला प्रार्थनेच्या अभिषेक मध्ये प्रवेश करण्यापासून हिरावून घेतील व अडथळा करतील.
मग आंधळे व लंगडे त्याच्याकडे मंदिरात आले आणि त्यांना त्याने बरे केले. तेव्हा त्याने केलेले चमत्कार पाहून व दाविदाच्या पुत्राला 'होसान्ना' असे मंदिरात गजर करणारी मुले पाहून मुख्य याजक व शास्त्री रागावले. व त्याला म्हणाले, ही काय म्हणतात हे तूं ऐकतोस काय? येशूने त्यांस म्हटले, हो; बाळके व तान्ही मुळे ह्यांच्या मुखातून तूं स्तुति पूर्ण करविली आहे', हे तुमच्या वाचण्यात कधी आले नाही काय?
यरुशलेम मधील ह्या नाटकीय संघर्षा नंतर लगेचच, पवित्र शास्त्र याची नोंद करते की लोक जे पाहू व ऐकू शकत नव्हते ते मंदिरात कसे येऊ शकले आणियेशूने त्यांना बरे केले, आणि लेकरे स्तुति करू लागली, हे म्हणत, "दाविदाच्या पुत्राला 'होसान्ना'. येशूचे पुत्र पण हे ओळखले गेले जेव्हा मंदिर हे प्रार्थनेचे घर व देवाच्या सामर्थ्यासाठी प्रदर्शनाचे क्षेत्र झाले.
तुमचे स्वतःचे पित्याबरोबर पुत्र पण हेजगाला प्रगट होईल केवळतेव्हा जेव्हा तुमचे आध्यात्मिक मंदिर हे स्वच्छ केले जाईल आणि तुम्ही प्रार्थनेचे घर व्हाल जेथे देवाचा अभिषेक व सामर्थ्य हे प्रदर्शित होते.
प्रथम, येशूने मंदिर स्वच्छ केले, की त्यास शुद्धतेचे घर असेकेले (वचन१२). येशूने मग घोषित केले कीयास प्रार्थनेचे घर म्हणतील (वचन १३). पुढे, मंदिर हे सामर्थ्याचे घर झाले जेव्हा लोक जे पाहू व ऐकू शकत नव्हते ते त्याजकडे आले आणि त्याने त्यांना बरे झाले (वचन १४). शेवटी, मंदिर हे स्तुतीचे सिद्ध ठिकाण झाले (वचने १५-१६).
अ) १ करिंथ ३:१६ पुढे
ब) स्तोत्रसंहिता १२७:१
क) उत्पत्ति २८: १६-१७; १ तीमथ्यी ३:१५
ह्या तिन्ही घरांना प्रार्थना असली पाहिजे.
Chapters