आपणांस ठाऊक आहे काय की रामोथ गिलाद हे आपले आहे, परंतु आपण ते अरामाच्या राजाच्या हातातून घेण्यास दचकत आहोत:
पूर्वी, अरामाचा राजा जेव्हा युद्धामध्ये पराभूत झाला तेव्हा त्याने त्याजवर दया दाखवावी यासाठी इस्राएलच्या राजाबरोबर करारमदार केला की इस्राएलांस काही नगरे पुन्हा देतो (१ राजे २०:३४). हे असे दिसते की बेनहदादने ही नगरे इस्राएलच्या हाती कधीही सोपविली नाहीत. त्यापैकी एक नगर हे सेनेच्या उद्देशाने अत्यंत महत्वाचे होते.
पण यहोशाफाटने शंका काढली, “परमेश्वराचा आणखी कोणी संदेष्टा यांच्या खेरीज इथे आहे का? तसा असेल तर त्यालाही देवाचे मत विचारलेले बरे.” (1 राजे 22:7)
यहोशाफाटाने अचूकपणे पारख केली की जरी हया संदेष्ट्यांनी प्रभूच्या नावाने भविष्यवाणी केली आहे, तरी ते प्रभूचे संदेष्टे नाहीत.
ईजबेलने मग काही पत्रे लिहिली. पत्रांवर तिने अहाबची सही केली. अहाबचा शिक्का वापरुन पत्रांवर तो शिक्का उमटवला. मग तिने ही पत्रे नाबोथाच्या गावच्या वडीलधाऱ्या मंडळींना आणि थोरामोठ्यांना पाठवली. (1 राजे 21:8)
अहाब संदेष्ट्यांचा द्वेष त्यांच्या संदेशांमुळे करीत होता. प्रत्यक्षात, त्याचा खरा संघर्ष हा देवाबरोबर होता, परंतु त्याने त्याचा भर संदेष्टा मीखायावर टाकला-संदेशवाहक.
हे देखील लोकांच्या प्रकरणात अनेक वेळा घडत असते; ते संदेशवाहकाचा त्याच्या संदेशामुळे द्वेष करतात. प्रत्यक्षात, समस्या ही देवाबरोबरच्या संबंधात असते. जर त्यांनी देवाबरोबरचे त्यांचे संबंध योग्य असे केले, तर संदेश तसेच संदेशवाहकास देखील ते स्वीकारतील.
खोटे शिक्षक त्यांच्या संदेशांचा नेहमी कोंडमारा करतात. लोकांना माधुर्याची परत लावलेले संदेश आवडतात आणि मग संदेशवाहकांची प्रशंसा केली जाते व त्यांना आदर्श असे मानले जाते.
मग, नाबोथ देवाविरुध्द आणि राजाविरुध्द बोलल्याचे आपण ऐकले आहे असे दोन माणसांनी सांगितले. तेव्हा लोकांनी नाबोथला गावाबाहेर घालवले आणि तो मरेपर्यंत त्याच्यावर दगडांचा वर्षाव केला. (1 राजे 21:13)
प्रोत्साहनपर शब्द बोलणे हे चांगले आहे, परंतु प्रभूचे वचन बोलणे हे त्यापेक्षाही उत्तम असे आहे. भविष्यात्मक आदेश हा केवळ तेच बोलणे आहे जे प्रभु बोलतो. मीखायाने योग्यपणे म्हटले, "परमेश्वराच्या जीविताची शपथ, परमेश्वर जे काही मला संगेल्तेच मी बोलेन."
मग अहाब यहोशाफाटला म्हणाला, “पाहा, हेच बोललो होतो ना मी! हा संदेष्टा कधीही माझ्याबद्दल चांगले भविष्यकथन करत नाही. हा नेहमी अप्रिय गोष्टीच मला ऐकवतो.” (1 राजे 22:18)
राजा अहाबाने म्हटले की त्यास सत्य जाणण्याची इच्छा आहे- पण तो सत्याला हाताळू शकला नाही.
पिलाताने देखील येशूला विचारले होते की सत्य काय आहे? त्यास सत्य जाणण्याची इच्छा होती, पण मी विश्वास ठेवितो की तो त्यास हाताळू शकला नाही, आणि हेच तर कारण होते की येशू का शांत राहिला होता.
अनेक वेळेला लोक मला लिहितात हे विचारण्यासाठी की ज्या समस्यांना ते सामोरे जात आहेत त्याचे काय कारण असू शकते? मी नेहमी देवाला विनंती करीत राहतो, आणि आश्चर्यकारकरित्या अशा प्रसंगी तो नेहमी शांत राहतो. शांत राहण्याचे काय कारण आहे हे जाणण्यासाठी मी त्यास विनंती केली, आणि मग त्याने मला पवित्र शास्त्राच्या या वचनाकडे नेले.
29 नंतर राजा अहाब आणि राजा यहोशाफाट रामोथ येथे अरामच्या सैन्याशी लढायला गेले. गिलाद प्रांतात हे युध्द झाले. 30 अहाब यहोशाफाटला म्हणाला, “आपण आता युध्दाचा व्यूह रचू. मला राजा म्हणून कोणी ओळखणार नाही असे कपडे मी घालीन. पण तू मात्र राजाला शोभेल असाच पोषाख कर.” अशाप्रकारे इस्राएलच्या राजाने अगदी चारचौघांसारखे कपडे करुन युध्दाला सुरुवात केली. (1 राजे 22:29-30)
उपरोधिक गोष्ट ही आहे की दुष्ट राजा अहाबाने आंतरिकदृष्टया मीखायाच्या भविष्यवाणीवर विश्वास ठेवला आणि ते घडू नये यासाठी प्रयत्न केला, याउलट, यहोशाफाट, धार्मिक राजा, हे जाणून देखील की भविष्यवाणी ही प्रभूकडून आहे, मुर्खासारखे युद्धामध्ये गेला.
31 अरामच्या राजाकडे बत्तीस रथाधिपती होते. त्या राजाने या बत्तीस जणांना इस्राएलच्या राजाचा शोध घ्यायला सांगितले. राजाला ठार करण्याबद्दल त्याने त्यांना बजावले. 32 तेव्हा युध्द चालू असताना या रथाधिपतींनी राजा यहोशाफाटला पाहिले. तोच इस्राएलचा राजा असे त्यांना वाटले. त्यामुळे त्याचा ते वध करायला निघाले. यहोशाफाट आरडाओरडा करु लागला. (1 राजे 22:31-32)
शत्रूची ही शोकांतिका आहे. मेंढपाळावर वार कर, आणि मेंढरे ही विखरतील. यामुळेच हे अत्यंत महत्वाचे आहे की मंडळीने पाळक, पुढारी व त्यांच्या कुटुंबियांसाठी प्रार्थना करावी.
इस्राएलचा राजा अहज्या याने यहोशाफाटला मदतीचा हात दिला. त्याच्या माणसांबरोबर आपले खलाशी देण्याची तयारी दर्शवली. पण अहज्याची कुमक स्वीकारण्यास यहोशाफाटने नकार दिला. (1 राजे 22:49)
आता यहोशाफाट ज्ञानी झाला आणि स्वतःला वाईट संबंधात सहयोगी केले नाही, एकदा जेव्हा त्याने त्याचे जीवन जवळजवळ गमाविलेच होते.
पूर्वी, अरामाचा राजा जेव्हा युद्धामध्ये पराभूत झाला तेव्हा त्याने त्याजवर दया दाखवावी यासाठी इस्राएलच्या राजाबरोबर करारमदार केला की इस्राएलांस काही नगरे पुन्हा देतो (१ राजे २०:३४). हे असे दिसते की बेनहदादने ही नगरे इस्राएलच्या हाती कधीही सोपविली नाहीत. त्यापैकी एक नगर हे सेनेच्या उद्देशाने अत्यंत महत्वाचे होते.
पण यहोशाफाटने शंका काढली, “परमेश्वराचा आणखी कोणी संदेष्टा यांच्या खेरीज इथे आहे का? तसा असेल तर त्यालाही देवाचे मत विचारलेले बरे.” (1 राजे 22:7)
यहोशाफाटाने अचूकपणे पारख केली की जरी हया संदेष्ट्यांनी प्रभूच्या नावाने भविष्यवाणी केली आहे, तरी ते प्रभूचे संदेष्टे नाहीत.
ईजबेलने मग काही पत्रे लिहिली. पत्रांवर तिने अहाबची सही केली. अहाबचा शिक्का वापरुन पत्रांवर तो शिक्का उमटवला. मग तिने ही पत्रे नाबोथाच्या गावच्या वडीलधाऱ्या मंडळींना आणि थोरामोठ्यांना पाठवली. (1 राजे 21:8)
अहाब संदेष्ट्यांचा द्वेष त्यांच्या संदेशांमुळे करीत होता. प्रत्यक्षात, त्याचा खरा संघर्ष हा देवाबरोबर होता, परंतु त्याने त्याचा भर संदेष्टा मीखायावर टाकला-संदेशवाहक.
हे देखील लोकांच्या प्रकरणात अनेक वेळा घडत असते; ते संदेशवाहकाचा त्याच्या संदेशामुळे द्वेष करतात. प्रत्यक्षात, समस्या ही देवाबरोबरच्या संबंधात असते. जर त्यांनी देवाबरोबरचे त्यांचे संबंध योग्य असे केले, तर संदेश तसेच संदेशवाहकास देखील ते स्वीकारतील.
खोटे शिक्षक त्यांच्या संदेशांचा नेहमी कोंडमारा करतात. लोकांना माधुर्याची परत लावलेले संदेश आवडतात आणि मग संदेशवाहकांची प्रशंसा केली जाते व त्यांना आदर्श असे मानले जाते.
मग, नाबोथ देवाविरुध्द आणि राजाविरुध्द बोलल्याचे आपण ऐकले आहे असे दोन माणसांनी सांगितले. तेव्हा लोकांनी नाबोथला गावाबाहेर घालवले आणि तो मरेपर्यंत त्याच्यावर दगडांचा वर्षाव केला. (1 राजे 21:13)
प्रोत्साहनपर शब्द बोलणे हे चांगले आहे, परंतु प्रभूचे वचन बोलणे हे त्यापेक्षाही उत्तम असे आहे. भविष्यात्मक आदेश हा केवळ तेच बोलणे आहे जे प्रभु बोलतो. मीखायाने योग्यपणे म्हटले, "परमेश्वराच्या जीविताची शपथ, परमेश्वर जे काही मला संगेल्तेच मी बोलेन."
मग अहाब यहोशाफाटला म्हणाला, “पाहा, हेच बोललो होतो ना मी! हा संदेष्टा कधीही माझ्याबद्दल चांगले भविष्यकथन करत नाही. हा नेहमी अप्रिय गोष्टीच मला ऐकवतो.” (1 राजे 22:18)
राजा अहाबाने म्हटले की त्यास सत्य जाणण्याची इच्छा आहे- पण तो सत्याला हाताळू शकला नाही.
पिलाताने देखील येशूला विचारले होते की सत्य काय आहे? त्यास सत्य जाणण्याची इच्छा होती, पण मी विश्वास ठेवितो की तो त्यास हाताळू शकला नाही, आणि हेच तर कारण होते की येशू का शांत राहिला होता.
अनेक वेळेला लोक मला लिहितात हे विचारण्यासाठी की ज्या समस्यांना ते सामोरे जात आहेत त्याचे काय कारण असू शकते? मी नेहमी देवाला विनंती करीत राहतो, आणि आश्चर्यकारकरित्या अशा प्रसंगी तो नेहमी शांत राहतो. शांत राहण्याचे काय कारण आहे हे जाणण्यासाठी मी त्यास विनंती केली, आणि मग त्याने मला पवित्र शास्त्राच्या या वचनाकडे नेले.
29 नंतर राजा अहाब आणि राजा यहोशाफाट रामोथ येथे अरामच्या सैन्याशी लढायला गेले. गिलाद प्रांतात हे युध्द झाले. 30 अहाब यहोशाफाटला म्हणाला, “आपण आता युध्दाचा व्यूह रचू. मला राजा म्हणून कोणी ओळखणार नाही असे कपडे मी घालीन. पण तू मात्र राजाला शोभेल असाच पोषाख कर.” अशाप्रकारे इस्राएलच्या राजाने अगदी चारचौघांसारखे कपडे करुन युध्दाला सुरुवात केली. (1 राजे 22:29-30)
उपरोधिक गोष्ट ही आहे की दुष्ट राजा अहाबाने आंतरिकदृष्टया मीखायाच्या भविष्यवाणीवर विश्वास ठेवला आणि ते घडू नये यासाठी प्रयत्न केला, याउलट, यहोशाफाट, धार्मिक राजा, हे जाणून देखील की भविष्यवाणी ही प्रभूकडून आहे, मुर्खासारखे युद्धामध्ये गेला.
31 अरामच्या राजाकडे बत्तीस रथाधिपती होते. त्या राजाने या बत्तीस जणांना इस्राएलच्या राजाचा शोध घ्यायला सांगितले. राजाला ठार करण्याबद्दल त्याने त्यांना बजावले. 32 तेव्हा युध्द चालू असताना या रथाधिपतींनी राजा यहोशाफाटला पाहिले. तोच इस्राएलचा राजा असे त्यांना वाटले. त्यामुळे त्याचा ते वध करायला निघाले. यहोशाफाट आरडाओरडा करु लागला. (1 राजे 22:31-32)
शत्रूची ही शोकांतिका आहे. मेंढपाळावर वार कर, आणि मेंढरे ही विखरतील. यामुळेच हे अत्यंत महत्वाचे आहे की मंडळीने पाळक, पुढारी व त्यांच्या कुटुंबियांसाठी प्रार्थना करावी.
इस्राएलचा राजा अहज्या याने यहोशाफाटला मदतीचा हात दिला. त्याच्या माणसांबरोबर आपले खलाशी देण्याची तयारी दर्शवली. पण अहज्याची कुमक स्वीकारण्यास यहोशाफाटने नकार दिला. (1 राजे 22:49)
आता यहोशाफाट ज्ञानी झाला आणि स्वतःला वाईट संबंधात सहयोगी केले नाही, एकदा जेव्हा त्याने त्याचे जीवन जवळजवळ गमाविलेच होते.
Chapters