राजा शलमोनाने स्वतःसाठी महालही बांधला. त्याला तेरा वर्षे लागली (1 राजे 7:1)
शलमोनानाने देवाचे निवासस्थान प्रथम बांधिले आणि मग स्वतःचे. ते हे की त्याचे स्वतःचे घर बांधण्यासाठी जास्त काळ लागला याचा शलमोनावर नकारात्मक परिणाम झाला नाही, कारण दाविदाने मंदिर बांधण्यासाठी प्रत्येक आवश्यक व्यवस्था अगोदरच केली होती, त्यामुळे ते पूर्ण करण्यासाठी लागणारा वेळ खूपच कमी केला होता (१ इतिहास २२:२-५). मंदिर पूर्ण करण्यासाठी योजना आणि पद्धती आणि साहाय्यासाठी एकनिष्ठ मित्रांची दाविदाने शलमोनासाठी अगोदरच व्यवस्था करून ठेवली होती. (१ राजे ५:१; १ इतिहास २८:१४-१९)
लबानोनचे वनातील घरही त्याने बांधले. ते 150 फूट लांब, 95 फूट रुंद आणि 45 फूट उंच होते. देवदाराच्या स्तंभांच्या त्याला चार रांगा असून प्रत्येक स्तंभावर नक्षीदार घुमटी होती. (1 राजे 7:2)
शलमोनाचा राजवाडा निर्माण करण्यासाठी लेबानन येथील भव्यदिव्य गंधसरुच्या लाकडाचा इतक्या मोठया प्रमाणात वापर केल्यामुळे, लोक त्यास, "लेबाननच्या वनाचे घर" असे म्हणू लागले. असे म्हणण्यात येत होते की राजवाड्याच्या तक्तपोशी केलेल्या भिंतीच्या आतून फेरफटका मारणे हे एका वनातून चालण्यासारखे होते.
१ राजे १०: १६-१७, सोन्याच्या ५०० ढालींचा उल्लेख करते जे लेबानन वनगृहात लटकविलेले होते. यशया २२:८ मध्ये यशयाने या इमारतीला एक शस्त्रागार असे म्हटले आहे.
हे दोन पितळी स्तंभ हिरामने द्वारमंडपाशी लावले. दक्षिणेकडील खांबाला याखीन आणि उत्तरे कडील खांबाला बवाज असे नाव ठेवले. (1 राजे 7:21)
काही लोक विचार करतात की स्तंभ हे इस्राएली लोकांना सहसा त्या दोन स्तंभांची आठवण देण्यासाठी होते ज्याने त्यांना मिसर देशातून बाहेर काढत मार्गदर्शन केले होते. रानामध्ये असताना, दोन स्तंभ, रात्री अग्निस्तंभ आणि दिवसा मेघस्तंभ, यांनी परमेश्वराच्या उपस्थितीची सतत आठवण करून दिली होती.
बारा पितळी बैलांच्या पाठीवर हा हौद विसावलेला होता. बैलांची तोंडे बाहेरच्या बाजूला होती. तिघांची तोंडे उत्तरेला, तिघांची दक्षिणेला, तिघांची पूर्वेला आणि तिघांची पश्र्चिमेला होती. (1 राजे 7:25)
हिराम, सोर येथील कारागीर, याने निवासमंडपाच्या रचनेच्या पद्धतीनुसार मुलभूतपणे मंदिराच्या वस्तू घडविल्या होत्या. त्यातील एक गोष्ट जी त्याने केली होती तो गंगाळसागर होता, ज्यामध्ये याजकाच्या विधिवत धुण्यासाठी पाणी होते.
हे गंगाळसागर दहा बैलांच्या जोडीवर ठेवलेले होते ज्यांची पाठ आतल्या बाजूच्या दिशेने होती. असे म्हटले जाते बैलांना शत्रुद्वारे जेव्हा भीति दाखविली जाते, तेव्हा ते त्यांची शेपूट एकवट करतात. येथे एक सामर्थ्यशाली शिक्षण आहे. शत्रूला पराभूत करण्यासाठी येथे प्राण्यांमध्ये देखील एकत्र येण्याची समज आहे. असे होवो की परमेश्वराने आपल्याला देखील समज दयावी, जर आपले संपूर्ण विचार एकत्र करीत नाही तर किमान काही बाबतीत एकत्र यावे.
शलमोनानाने देवाचे निवासस्थान प्रथम बांधिले आणि मग स्वतःचे. ते हे की त्याचे स्वतःचे घर बांधण्यासाठी जास्त काळ लागला याचा शलमोनावर नकारात्मक परिणाम झाला नाही, कारण दाविदाने मंदिर बांधण्यासाठी प्रत्येक आवश्यक व्यवस्था अगोदरच केली होती, त्यामुळे ते पूर्ण करण्यासाठी लागणारा वेळ खूपच कमी केला होता (१ इतिहास २२:२-५). मंदिर पूर्ण करण्यासाठी योजना आणि पद्धती आणि साहाय्यासाठी एकनिष्ठ मित्रांची दाविदाने शलमोनासाठी अगोदरच व्यवस्था करून ठेवली होती. (१ राजे ५:१; १ इतिहास २८:१४-१९)
लबानोनचे वनातील घरही त्याने बांधले. ते 150 फूट लांब, 95 फूट रुंद आणि 45 फूट उंच होते. देवदाराच्या स्तंभांच्या त्याला चार रांगा असून प्रत्येक स्तंभावर नक्षीदार घुमटी होती. (1 राजे 7:2)
शलमोनाचा राजवाडा निर्माण करण्यासाठी लेबानन येथील भव्यदिव्य गंधसरुच्या लाकडाचा इतक्या मोठया प्रमाणात वापर केल्यामुळे, लोक त्यास, "लेबाननच्या वनाचे घर" असे म्हणू लागले. असे म्हणण्यात येत होते की राजवाड्याच्या तक्तपोशी केलेल्या भिंतीच्या आतून फेरफटका मारणे हे एका वनातून चालण्यासारखे होते.
१ राजे १०: १६-१७, सोन्याच्या ५०० ढालींचा उल्लेख करते जे लेबानन वनगृहात लटकविलेले होते. यशया २२:८ मध्ये यशयाने या इमारतीला एक शस्त्रागार असे म्हटले आहे.
हे दोन पितळी स्तंभ हिरामने द्वारमंडपाशी लावले. दक्षिणेकडील खांबाला याखीन आणि उत्तरे कडील खांबाला बवाज असे नाव ठेवले. (1 राजे 7:21)
काही लोक विचार करतात की स्तंभ हे इस्राएली लोकांना सहसा त्या दोन स्तंभांची आठवण देण्यासाठी होते ज्याने त्यांना मिसर देशातून बाहेर काढत मार्गदर्शन केले होते. रानामध्ये असताना, दोन स्तंभ, रात्री अग्निस्तंभ आणि दिवसा मेघस्तंभ, यांनी परमेश्वराच्या उपस्थितीची सतत आठवण करून दिली होती.
बारा पितळी बैलांच्या पाठीवर हा हौद विसावलेला होता. बैलांची तोंडे बाहेरच्या बाजूला होती. तिघांची तोंडे उत्तरेला, तिघांची दक्षिणेला, तिघांची पूर्वेला आणि तिघांची पश्र्चिमेला होती. (1 राजे 7:25)
हिराम, सोर येथील कारागीर, याने निवासमंडपाच्या रचनेच्या पद्धतीनुसार मुलभूतपणे मंदिराच्या वस्तू घडविल्या होत्या. त्यातील एक गोष्ट जी त्याने केली होती तो गंगाळसागर होता, ज्यामध्ये याजकाच्या विधिवत धुण्यासाठी पाणी होते.
हे गंगाळसागर दहा बैलांच्या जोडीवर ठेवलेले होते ज्यांची पाठ आतल्या बाजूच्या दिशेने होती. असे म्हटले जाते बैलांना शत्रुद्वारे जेव्हा भीति दाखविली जाते, तेव्हा ते त्यांची शेपूट एकवट करतात. येथे एक सामर्थ्यशाली शिक्षण आहे. शत्रूला पराभूत करण्यासाठी येथे प्राण्यांमध्ये देखील एकत्र येण्याची समज आहे. असे होवो की परमेश्वराने आपल्याला देखील समज दयावी, जर आपले संपूर्ण विचार एकत्र करीत नाही तर किमान काही बाबतीत एकत्र यावे.
Chapters