त्यावेळी एका शब्बाथ दिवशी येशू शेतांमधून गेला; तेव्हा त्याच्या शिष्यांना भूक लागली होती, म्हणून ते कणसे मोडून खाऊ लागले. (मत्तय १२:१)
प्रासंगिकदृष्टया आपण ह्या कथेमधून हे शिकतो की आपला प्रभु आणि शिष्य हे गरीब होते, आणि तो ज्याने जमावाला तृप्त केले त्याने त्याच्या स्वतःचे सामर्थ्य त्याच्या अनुयायांना तृप्त करण्यास वापरले नाही परंतु त्यांना तसेच सोडले जोपर्यंत एक गरीब व्यक्तीवर दबाव येत नाही की ते करावे की त्यांच्या पोटासाठी थोडे अन्न पुरवावे. आपला प्रभु त्याच्या मागे येण्यासाठी कोणालाही लाच देत नाही: मग ते कदाचित त्याचे शिष्य असतील, तरीही शब्बाथ दिवशी तेउपाशी होते.
कारण मनुष्याचा पुत्र हा शब्बाथाचा सुद्धा धनी आहे. (मत्तय १२:८)
हे दैवी असण्यास सरळ दावा होता.
प्रभु येशूने म्हटले की, शब्बाथ दिवशी सत्कृत्ये करणे हे चांगले आहे (मत्तय १२:१२).आणि मग तो हात वाळलेल्या मनुष्याला स्वस्थ करण्यास पुढे झाला. म्हणून स्वस्थ करणे हे चांगले आहे.
तुझा हात लांब कर (मत्तय १२:१३)
लोक जे त्यांचे हात वर करू शकत नाही, त्यांचे पाय हालवू शकत नाही, किंवा जे त्यांनी पूर्वी केलेले नाही ते करू शकत नाही ते करण्यास सांगा.
परुशी हे देवाच्या चमत्काराच्या सामर्थ्या विषयी आध्यात्मिकदृष्टया आंधळे होते. अशा सामर्थ्यशाली चमत्कारास स्वतःच्या डोळ्यांनी पाहून सुद्धा ते येशूचा घात करण्यासाठी पाहत होते.
पूर्वग्रह तुम्हाला त्याची वाणी ऐकण्यापासून रोखेल. परुशी हे ऐकत नव्हते.
झाड चांगले आणि त्याचे फळ चांगले असे म्हणा; अथवा झाड वाईट आणि त्याचे फळ वाईट असे म्हणा, कारण फळावरून झाड कळते. (मत्तय १२:३३)
फळझाडाला ओळख देते. तुम्ही झाडावरफणस लटकत आहे हे पाहता आणि तुम्हाला हे माहीत आहे की हे फणसाचे झाड आहे. तुमचे फळ तुम्हाला ओळख देईल.
दक्षिणेकडची राणी न्यायकाळी ह्या पिढीबरोबर उठून हिला दोषी ठरवील; कारण ती शलमोनाचे ज्ञान ऐकावयास पृथ्वीच्या सीमेपासून आली; आणि पाहा, शलमोनापेक्षा थोर असा एक येथे आहे. (मत्तय १२:४२)
दक्षिणेकडची राणी शेबा चा संदर्भ देते.
तेव्हा त्याने सांगणाऱ्याला उत्तर दिले, कोण माझी आई व कोण माझे भाऊ? आणि तो आपल्या शिष्यांकडे हात करून म्हणाला, पाहा, माझी आई व माझे भाऊ! कारण जो कोणी माझ्या स्वर्गातील पित्याच्या इच्छेप्रमाणे करितो तोच माझा भाऊ, बहिण व आई. (मत्तय १२: ४८-५०)
जेव्हा तुम्ही पित्याची इच्छा पूर्ण करता, तुम्ही आणि मी प्रभु येशू ख्रिस्ताच्या घनिष्ठ संगतीत वाढतो (मत्तय १२:५०)
Chapters