यहूदातील बेथलहेम येथील इफ्राथ वंशामधल्या इशायचा दावीद हा मुलगा. (1 शमुवेल 17:12)
बायबल अनेक लोकांच्या नावाचा उल्लेख करते जे एकतर बेथलेहेममधून होते किंवा तेथे राहणारे होते. त्यापैंकी आठ हे विशेष महत्वाचे आहेत:
१). अलीमलेख, त्याची पत्नी नामी, आणि त्यांचे पुत्र महलोन व खिल्योन.
हे कुटुंब मूळतः बेथलेहेममधून होते, ते मवाब येथे राहण्यास गेले होते जेव्हा त्यांच्या देशात दुष्काळ पडला होता. मवाब येथे असताना, अलीमलेख मरण पावला, आणि मवाबी स्त्रियांबरोबर विवाह केल्यानंतर त्यांचे पुत्र महलोन व खिल्योन हे देखील मरण पावले होते. (हे केवळ हे सुचविण्यासाठी नाही की पत्नींच्या त्यांच्या निवडीने त्यांना मृत्यू आणला होता!) (रुथ १:१-५)
२). मवाबी रुथ
रुथ ही अलीमलेख व नामीच्या एका पुत्राची पत्नी होती. त्या पुरुषांच्या मृत्युनंतर नामीने त्यांचे स्वतःचे नगर बेथलेहेममध्ये परत जाण्याचा निर्णय केला. रुथ ही तिच्या सासूबरोबर तेथे आली आणि बेथलेहेम हेच तिचे देखील घर असे तिने केले. पुरुषप्रधान समाजात ज्यांना पुत्र नाहीत अशा विधवा म्हणून, नामी व रुथ हे दोघेही कोणत्याही साहाय्याशिवाय होत्या. (रुथ १:६-२२ पाहा)
३). बवाज, हा अलीमलेख व नामीचा जवळचा आप्त होता
बवाज हा श्रीमंत व आदरणीय मनुष्य होता. हे त्याचे शेत होते जेथे रुथने सरवा वेचला जेणेकरून तिला स्वतःला व तिच्या सासूला पुरवठा करावा. (वेचण्याबद्दल अधिक माहितीसाठी, अनुवाद २४:१४-२४ पाहा). कापणी करणाऱ्यांचे चित्र डोळ्यासमोर ठेवत जेथे रुथ कापणी करणाऱ्यांच्या मागोमाग जाणे, बवाजच्या पायाखालील चादर बाजूला सारणे आणि तेथे झोपून राहणे, येथे बवाज तिला खात्री देतो की तो त्यांचा जवळचा आप्त म्हणून कार्य करील. त्याचा शब्द पाळणारा मनुष्य म्हणून, बवाज जे बोलला ते त्याने केले, आणि रुथ त्याची पत्नी झाली (रुथ २:१-४:१२). (जवळचा सोडविणारा आप्त आणि पायातील जोडे काढणे याबद्दल अधिक माहितीसाठी अनुवाद २५:५-९ पाहा).
४). ओबेद, हा बवाज व रुथचा पुत्र
ओबेद हा बवाज व रुथचा पुत्र आणि इशायचा पिता होता. (रुथ ४:१३-१७ पाहा)
५). इशाय, ओबेदचा पुत्र, दाविदाचा पिता.
इस्राएलवर राजा म्हणून देवाने शौलाचा अस्वीकार केल्यावर, त्याने त्याचा संदेष्टा शमुवेलास बेथलेहेमकर इशायच्या घरी पाठविले कारण देवाने इशायच्या एका पुत्राला इस्राएलचा राजा म्हणून निवडिले होते. इशायाच्या सात पुत्रांना शमुवेलासमोर आणण्यात आले, परंतु तेथे आणखी एक होता, जो सर्वात धाकटा होता जो मेंढरे राखीत होता, एक जो ज्यास देवाने निवडिले होते. (१ शमुवेल १६:१-१३ पाहा)
६). दावीद, इशायाचा पुत्र, इस्राएलचा राजा
दाविदाची कथा १ शमुवेल अध्याय १६ पासून २ शमुवेल पुस्तकापर्यंत सांगितलेली आहे. दावीद बद्दल इतके काही सांगितले जाऊ शकते- बेथलेहेम मधील मेंढपाळ म्हणून त्याचा व्यवसाय, गल्ल्याथचा त्याने केलेला पराभव, शौलाची त्याने केलेली सेवा आणि नंतर त्यापासून दूर पळून जाणे, त्यांचे सेनेमधील विजय, बथशेबाबरोबरचा त्याचा व्यभिचार, आणि त्या पापावर त्याचा पश्चाताप, स्तोत्रसंहितेमध्ये प्रमाणित उपासनेबद्दल त्याच्या हृदयाची भावना, परंतु कदाचित सर्वात महत्वाची गोष्ट ही होती की दावीद हा तो होता ज्यास देवाने अभिवचन दिले होते की, "तुझे घराणे व तुझे राज्य ही तुजपुढे अढळ राहतील; तुझी गादी कायमची स्थापित होईल" (२ शमुवेल ७:१६).
७). योसेफ, हा "दाविदाचे घराणे व त्याच्या कुटुंबातील"
एक वंशज दाविदाचा वंशज म्हणून, योसेफला गरज होती की त्याचे स्वतःचे नगर "दाविदाचे नगर ज्यास बेथलेहेम म्हणतात" तेथे परत जावे, जेथे कैसर औगुस्तच्या शासना दरम्यान नावनिशीमध्ये उल्लेख करून घ्यावा. तो आणि त्याची गरोदर पत्नी मरीया यांनी बेथलेहेमास प्रवास केला, आणि ते तेथे असताना, तिने एका पुत्राला जन्म दिला. (लूक २:१-७ पाहा)
८). येशू, "मशीहा, दाविदाचा पुत्र, अब्राहामाचा पुत्र"
येशू, योसेफ व मरीयेचा प्रथम पुत्र (मत्तय १:१), बेथलेहेममध्ये जन्मला, जसे संदेष्टा मीखाने घोषणा दिली होती, "हे बेथलेहेम एफ्राथा, यहूदाच्या हजारांमध्ये तुझी गणना अल्प आहे, तरी तुजमधून एक जण निघेल, तो मजसाठी इस्राएलाचा शास्ता होईल; त्याचा उद्भव प्राचीन काळापासून अनादि काळापासून आहे" (मीखा ५:२). येशू, जो मशीहा, दाविदाचा पुत्र, बेथलेहेममध्ये जन्मला, त्यास गव्हाणीमध्ये ठेवण्यात आले, "कारण त्यांस उतारशाळेत जागा नव्हती" (लूक २:७). "आसपास उभे असणाऱ्या लोकांस दाविदाने विचारिले, या पलिष्ट्यास मारून इस्राएलाची अप्रतिष्ठा दूर करणाऱ्या मनुष्यास काय मिळेल? या असुंती पलिष्ट्याने जिवंत देवाच्या सेना तुच्छ लेखाव्या काय?" (१ शमुवेल १७:२६)
दावीदाने आपल्या आसपासच्या लोकांना विचारले, “काय म्हणाला तो? या पलिष्ट्याला ठार करुन इस्राएलवरचा कलंक पुसून टाकणाऱ्याला इनाम काय आहे? आणि हा गल्याथ तरी एवढा कोण? बोलूनचालून परका. [a] एक पलिष्टी आमच्या जीवंत परमेश्वराच्या सैन्याविरुद्ध बोलतो म्हणजे काय?” (1 शमुवेल 17:26)
ज्यावेळेस इतर सैनिक युद्धाचा धोका किंवा साधनसंपत्तिविषयक पुरस्कार जो जिंकणार याबद्दल विचार करीत होते, त्यावेळेस असे दिसते की दावीद एकटाच इस्राएलाची प्रतिष्ठा आणि जिवंत देवाच्या सन्मानाविषयी विचार करीत होता.
४५ तेव्हा दावीद त्या पलिष्ट्यास म्हणाला, तू तरवार, भाला व बरची घेऊन मजवर चढून आला आहेस; पण इस्राएली सैन्यांच्या देवाला तू तुच्छ लेखिले आहेस; त्या सेनाधीश परमेश्वराच्या नामाने मी तुजकडे आलो आहे. ४६ आज परमेश्वर तुला माझ्या हाती देईल; मी तुझा वध करीन, व तुझे शिर धडापासून वेगळे करीन. मी आज पलिष्टी सैनिकांची प्रेते आकाशातील पक्ष्यांस व वनपशूंस देईन; तेव्हा इस्राएलामध्ये देव आहे असे अखिल पृथ्वीस विदित होईल. ४७ आणि या सगळ्या समुदायास कळून येईल की परमेश्वर तरवारीने व भाल्याने विजयी होतो असे नाही; कारण हे युद्ध परमेश्वराचे आहे; तो तुम्हांस आमच्या हाती देईल.
दाविदाने केवळ गल्ल्याथला त्यास बोलू दिले नाही; तर त्याने त्यास प्रत्युत्तर दिले. तुमच्या डोंगरांना बोला. परमेश्वर काय बोलतो आणि परमेश्वर परिस्थितीला कसे पाहतो याची कबुली देणे हे आध्यात्मिक युद्धामध्ये महत्वाचे आहे.
दावीद त्या पलिष्ट्याशी सामना करण्यास गेला हे पाहून शौलाने आपला सेनापति अबनेर यास विचारिले, अबनेरा, हा तरुण पुरुष कोणाचा पुत्र?" (१ शमुवेल १७:५५)
किंवा, कदाचित असे असू शकते की शौलाने वास्तवात दाविदाला ओळखले नाही. काही विचार करतात की दावीद शौलासाठी जाळी किंवा पडद्यामागे कार्य करीत होता, म्हणून शौलाने त्याचे मुख कधीही पाहिलेले नव्हते. इतर विचार करतात की, दुरात्म्याच्या बाधेमुळे, शौल हा पूर्णपणे योग्य मनस्थितीमध्ये नव्हता. आपल्याला हे देखील ठाऊक आहे की दावीद त्याचा संपूर्ण वेळ राजवाडयात घालवित नसे परंतु घरी जात होता की मेंढरांची राखण करावी (१ शमुवेल १७:१५). हे शक्य आहे की दाविदाचे बाह्यरूप त्यावेळेस वेगळे दिसत असेन जेव्हा तो शौलापासून दूर असे, म्हणून शौलाने ताबडतोब त्यास ओळखले नाही. शौलाने जेव्हा दाविदाला "तरुण पुरुष" असे म्हटले, तेव्हा त्या शब्दाचा अर्थ कोणीतरी जो पूर्णपणे वाढला, परिपक्व झाला आहे आणि विवाह करण्याजोगा झाला आहे.
"दावीद आणखी म्हणाला, ज्या परमेश्वराने मला सिंहाच्या व अस्वलाच्या हातातून सोडविले तोच मला ह्या पलिष्ट्याच्या हातातून सोडवील. तेव्हा शौल दाविदास म्हणाला, जा, परमेश्वर तुझ्याबरोबर असो" (१ शमुवेल १७:३७).
येथे काहीतरी आहे ज्यास "देवाबरोबर इतिहास असणे" असे म्हणतात, याचा सरळपणे अर्थ हा आहे की देवाने पूर्वी तुमच्या जीवनात कशा प्रकारे तरी कार्य केलेले आहे. हे तुम्हांला आवश्यक विश्वास देईल की देवासाठी महान गोष्टीसाठी प्रयत्न करावे. दाविदाने पूर्वी सिंह व अस्वल यांना ठार केले होते, आणि त्यामुळेच महाकाय गल्याथसाठी तो मोठा धडाका देऊ शकत होता.
बायबल अनेक लोकांच्या नावाचा उल्लेख करते जे एकतर बेथलेहेममधून होते किंवा तेथे राहणारे होते. त्यापैंकी आठ हे विशेष महत्वाचे आहेत:
१). अलीमलेख, त्याची पत्नी नामी, आणि त्यांचे पुत्र महलोन व खिल्योन.
हे कुटुंब मूळतः बेथलेहेममधून होते, ते मवाब येथे राहण्यास गेले होते जेव्हा त्यांच्या देशात दुष्काळ पडला होता. मवाब येथे असताना, अलीमलेख मरण पावला, आणि मवाबी स्त्रियांबरोबर विवाह केल्यानंतर त्यांचे पुत्र महलोन व खिल्योन हे देखील मरण पावले होते. (हे केवळ हे सुचविण्यासाठी नाही की पत्नींच्या त्यांच्या निवडीने त्यांना मृत्यू आणला होता!) (रुथ १:१-५)
२). मवाबी रुथ
रुथ ही अलीमलेख व नामीच्या एका पुत्राची पत्नी होती. त्या पुरुषांच्या मृत्युनंतर नामीने त्यांचे स्वतःचे नगर बेथलेहेममध्ये परत जाण्याचा निर्णय केला. रुथ ही तिच्या सासूबरोबर तेथे आली आणि बेथलेहेम हेच तिचे देखील घर असे तिने केले. पुरुषप्रधान समाजात ज्यांना पुत्र नाहीत अशा विधवा म्हणून, नामी व रुथ हे दोघेही कोणत्याही साहाय्याशिवाय होत्या. (रुथ १:६-२२ पाहा)
३). बवाज, हा अलीमलेख व नामीचा जवळचा आप्त होता
बवाज हा श्रीमंत व आदरणीय मनुष्य होता. हे त्याचे शेत होते जेथे रुथने सरवा वेचला जेणेकरून तिला स्वतःला व तिच्या सासूला पुरवठा करावा. (वेचण्याबद्दल अधिक माहितीसाठी, अनुवाद २४:१४-२४ पाहा). कापणी करणाऱ्यांचे चित्र डोळ्यासमोर ठेवत जेथे रुथ कापणी करणाऱ्यांच्या मागोमाग जाणे, बवाजच्या पायाखालील चादर बाजूला सारणे आणि तेथे झोपून राहणे, येथे बवाज तिला खात्री देतो की तो त्यांचा जवळचा आप्त म्हणून कार्य करील. त्याचा शब्द पाळणारा मनुष्य म्हणून, बवाज जे बोलला ते त्याने केले, आणि रुथ त्याची पत्नी झाली (रुथ २:१-४:१२). (जवळचा सोडविणारा आप्त आणि पायातील जोडे काढणे याबद्दल अधिक माहितीसाठी अनुवाद २५:५-९ पाहा).
४). ओबेद, हा बवाज व रुथचा पुत्र
ओबेद हा बवाज व रुथचा पुत्र आणि इशायचा पिता होता. (रुथ ४:१३-१७ पाहा)
५). इशाय, ओबेदचा पुत्र, दाविदाचा पिता.
इस्राएलवर राजा म्हणून देवाने शौलाचा अस्वीकार केल्यावर, त्याने त्याचा संदेष्टा शमुवेलास बेथलेहेमकर इशायच्या घरी पाठविले कारण देवाने इशायच्या एका पुत्राला इस्राएलचा राजा म्हणून निवडिले होते. इशायाच्या सात पुत्रांना शमुवेलासमोर आणण्यात आले, परंतु तेथे आणखी एक होता, जो सर्वात धाकटा होता जो मेंढरे राखीत होता, एक जो ज्यास देवाने निवडिले होते. (१ शमुवेल १६:१-१३ पाहा)
६). दावीद, इशायाचा पुत्र, इस्राएलचा राजा
दाविदाची कथा १ शमुवेल अध्याय १६ पासून २ शमुवेल पुस्तकापर्यंत सांगितलेली आहे. दावीद बद्दल इतके काही सांगितले जाऊ शकते- बेथलेहेम मधील मेंढपाळ म्हणून त्याचा व्यवसाय, गल्ल्याथचा त्याने केलेला पराभव, शौलाची त्याने केलेली सेवा आणि नंतर त्यापासून दूर पळून जाणे, त्यांचे सेनेमधील विजय, बथशेबाबरोबरचा त्याचा व्यभिचार, आणि त्या पापावर त्याचा पश्चाताप, स्तोत्रसंहितेमध्ये प्रमाणित उपासनेबद्दल त्याच्या हृदयाची भावना, परंतु कदाचित सर्वात महत्वाची गोष्ट ही होती की दावीद हा तो होता ज्यास देवाने अभिवचन दिले होते की, "तुझे घराणे व तुझे राज्य ही तुजपुढे अढळ राहतील; तुझी गादी कायमची स्थापित होईल" (२ शमुवेल ७:१६).
७). योसेफ, हा "दाविदाचे घराणे व त्याच्या कुटुंबातील"
एक वंशज दाविदाचा वंशज म्हणून, योसेफला गरज होती की त्याचे स्वतःचे नगर "दाविदाचे नगर ज्यास बेथलेहेम म्हणतात" तेथे परत जावे, जेथे कैसर औगुस्तच्या शासना दरम्यान नावनिशीमध्ये उल्लेख करून घ्यावा. तो आणि त्याची गरोदर पत्नी मरीया यांनी बेथलेहेमास प्रवास केला, आणि ते तेथे असताना, तिने एका पुत्राला जन्म दिला. (लूक २:१-७ पाहा)
८). येशू, "मशीहा, दाविदाचा पुत्र, अब्राहामाचा पुत्र"
येशू, योसेफ व मरीयेचा प्रथम पुत्र (मत्तय १:१), बेथलेहेममध्ये जन्मला, जसे संदेष्टा मीखाने घोषणा दिली होती, "हे बेथलेहेम एफ्राथा, यहूदाच्या हजारांमध्ये तुझी गणना अल्प आहे, तरी तुजमधून एक जण निघेल, तो मजसाठी इस्राएलाचा शास्ता होईल; त्याचा उद्भव प्राचीन काळापासून अनादि काळापासून आहे" (मीखा ५:२). येशू, जो मशीहा, दाविदाचा पुत्र, बेथलेहेममध्ये जन्मला, त्यास गव्हाणीमध्ये ठेवण्यात आले, "कारण त्यांस उतारशाळेत जागा नव्हती" (लूक २:७). "आसपास उभे असणाऱ्या लोकांस दाविदाने विचारिले, या पलिष्ट्यास मारून इस्राएलाची अप्रतिष्ठा दूर करणाऱ्या मनुष्यास काय मिळेल? या असुंती पलिष्ट्याने जिवंत देवाच्या सेना तुच्छ लेखाव्या काय?" (१ शमुवेल १७:२६)
दावीदाने आपल्या आसपासच्या लोकांना विचारले, “काय म्हणाला तो? या पलिष्ट्याला ठार करुन इस्राएलवरचा कलंक पुसून टाकणाऱ्याला इनाम काय आहे? आणि हा गल्याथ तरी एवढा कोण? बोलूनचालून परका. [a] एक पलिष्टी आमच्या जीवंत परमेश्वराच्या सैन्याविरुद्ध बोलतो म्हणजे काय?” (1 शमुवेल 17:26)
ज्यावेळेस इतर सैनिक युद्धाचा धोका किंवा साधनसंपत्तिविषयक पुरस्कार जो जिंकणार याबद्दल विचार करीत होते, त्यावेळेस असे दिसते की दावीद एकटाच इस्राएलाची प्रतिष्ठा आणि जिवंत देवाच्या सन्मानाविषयी विचार करीत होता.
४५ तेव्हा दावीद त्या पलिष्ट्यास म्हणाला, तू तरवार, भाला व बरची घेऊन मजवर चढून आला आहेस; पण इस्राएली सैन्यांच्या देवाला तू तुच्छ लेखिले आहेस; त्या सेनाधीश परमेश्वराच्या नामाने मी तुजकडे आलो आहे. ४६ आज परमेश्वर तुला माझ्या हाती देईल; मी तुझा वध करीन, व तुझे शिर धडापासून वेगळे करीन. मी आज पलिष्टी सैनिकांची प्रेते आकाशातील पक्ष्यांस व वनपशूंस देईन; तेव्हा इस्राएलामध्ये देव आहे असे अखिल पृथ्वीस विदित होईल. ४७ आणि या सगळ्या समुदायास कळून येईल की परमेश्वर तरवारीने व भाल्याने विजयी होतो असे नाही; कारण हे युद्ध परमेश्वराचे आहे; तो तुम्हांस आमच्या हाती देईल.
दाविदाने केवळ गल्ल्याथला त्यास बोलू दिले नाही; तर त्याने त्यास प्रत्युत्तर दिले. तुमच्या डोंगरांना बोला. परमेश्वर काय बोलतो आणि परमेश्वर परिस्थितीला कसे पाहतो याची कबुली देणे हे आध्यात्मिक युद्धामध्ये महत्वाचे आहे.
दावीद त्या पलिष्ट्याशी सामना करण्यास गेला हे पाहून शौलाने आपला सेनापति अबनेर यास विचारिले, अबनेरा, हा तरुण पुरुष कोणाचा पुत्र?" (१ शमुवेल १७:५५)
किंवा, कदाचित असे असू शकते की शौलाने वास्तवात दाविदाला ओळखले नाही. काही विचार करतात की दावीद शौलासाठी जाळी किंवा पडद्यामागे कार्य करीत होता, म्हणून शौलाने त्याचे मुख कधीही पाहिलेले नव्हते. इतर विचार करतात की, दुरात्म्याच्या बाधेमुळे, शौल हा पूर्णपणे योग्य मनस्थितीमध्ये नव्हता. आपल्याला हे देखील ठाऊक आहे की दावीद त्याचा संपूर्ण वेळ राजवाडयात घालवित नसे परंतु घरी जात होता की मेंढरांची राखण करावी (१ शमुवेल १७:१५). हे शक्य आहे की दाविदाचे बाह्यरूप त्यावेळेस वेगळे दिसत असेन जेव्हा तो शौलापासून दूर असे, म्हणून शौलाने ताबडतोब त्यास ओळखले नाही. शौलाने जेव्हा दाविदाला "तरुण पुरुष" असे म्हटले, तेव्हा त्या शब्दाचा अर्थ कोणीतरी जो पूर्णपणे वाढला, परिपक्व झाला आहे आणि विवाह करण्याजोगा झाला आहे.
"दावीद आणखी म्हणाला, ज्या परमेश्वराने मला सिंहाच्या व अस्वलाच्या हातातून सोडविले तोच मला ह्या पलिष्ट्याच्या हातातून सोडवील. तेव्हा शौल दाविदास म्हणाला, जा, परमेश्वर तुझ्याबरोबर असो" (१ शमुवेल १७:३७).
येथे काहीतरी आहे ज्यास "देवाबरोबर इतिहास असणे" असे म्हणतात, याचा सरळपणे अर्थ हा आहे की देवाने पूर्वी तुमच्या जीवनात कशा प्रकारे तरी कार्य केलेले आहे. हे तुम्हांला आवश्यक विश्वास देईल की देवासाठी महान गोष्टीसाठी प्रयत्न करावे. दाविदाने पूर्वी सिंह व अस्वल यांना ठार केले होते, आणि त्यामुळेच महाकाय गल्याथसाठी तो मोठा धडाका देऊ शकत होता.
Chapters