शिपायांनी काट्यांचा मुकुट गुंफून त्याच्या डोक्यात घातला व त्याला जांभळे वस्त्रे पांघरविले. (योहान १९:२)
ते जांभळी वस्त्रे धारण करणारे होते, ते अधिपती व नायब अधिपती होते,
ते सगळे मनोहर व तरुण असून शिलेदार होते. (यहेज्केल २३:६)
त्यादिवसांत, जांभळा रंग हा राजेशाहीचे प्रतिक रंग होता. म्हणून येशूला जांभळी वस्त्रे पांघरविली गेली जेव्हा हेरोदाच्या सैनिकांद्वारे त्याची थट्टा केली जात होती. ते त्याची थट्टा करीत होते तरी अजाणतेपणी त्याच्या राजेशाहीपणाचा स्वीकार करीत होते.
येशूने उत्तर दिले, [पिलात ला] आपणांला वरून अधिकार देण्यात आला नसता तर माझ्यावर तो मुळीच चालला नसता; म्हणून ज्याने मला आपल्या स्वाधीन केले त्याचे पाप अधिक आहे. (योहान १९:११)
योहानाने[बाप्तिस्मा देणारा]उत्तर दिले आणि म्हटले, "मनुष्याला स्वर्गातून दिल्यावाचून काहीच मिळू शकत नाही." (योहान ३:२७) येशूने योहान बाप्तिस्मा देणाऱ्याच्या म्हणण्याला दुजोरा दिला.
द्राक्षारस जो येशू प्याला
मग गुलगुथा नांवाची जागा, म्हणजे कवटीची जागा, येथे येऊन पोचल्यावर त्यांनी त्याला 'पित्तमिश्रित' द्राक्षारस 'प्यावयासदिला,' परंतु तो चाखून पाहिल्यावर तो पिईना. (मत्तय २७:३३-३४)
तेथे आंब भरून ठेवलेले एक भांडे होते; म्हणून त्यांनी आंब भरलेला स्पंज एजोब झाडाच्या काठीवर बसवून त्याच्या तोंडाला लावला. येशूने आंब घेतल्यावर, 'पूर्ण झाले आहे,' असे म्हटले; आणि मस्तक लववून आपला आत्मा समर्पण केला. (योहान १९:२९-३०)
वरील वचनातून तुम्ही स्पष्टपणे पाहू शकता की प्रभु येशू ख्रिस्ताला वधस्तंभावर असताना दोनदा द्राक्षारस देण्यात आला. त्याने पहिल्यांदा नाकारले, परंतु दुसऱ्यांदा घेतले, का?
जेव्हा येशूला पहिल्यांदा द्राक्षारस देण्यात आला तो पित्तमिश्रित होता (बोळ-मार्क १५:२३), जे त्याने घेतले नाही.
जुन्या परंपरेनुसार, ज्यांना मृत्यूची शिक्षा सुनावली आहे त्यांना यरुशलेमेच्या प्रतिष्ठित स्त्रिया नशेचे पेय देत असतजेणेकरून त्यांना होणाऱ्या वेदना त्यांना जाणवू नयेत. जेव्हा प्रभु येशू गुलगुथा येथे आला तेव्हा त्यास पित्तमिश्रित पेय देण्यात आले, ते त्याने नाकारले.
पहिले पेय हे देण्यात येत होते की पीडेचा अनुभव काही अंशी कमी व्हावा. प्रभु येशूने हे नाकारले, आणि"त्याच्यासाठी निश्चित केलेली पीडा संपूर्ण शुद्धीवर राहून सहन करण्याचे निवडिले."
पहिल्यांदा दिलेल्या पेयात ज्यात नशेचे पदार्थ मिश्रण केले होते जे भविष्याची पूर्तता होते जे राजा दावीद द्वारे केली गेली होती.
वेदनामय परीक्षेच्या गंभीरतेत असताना दाविदाने आक्रोश केला की त्याच्या शत्रूंनी त्याची तहान भागविण्यास त्यास केवळ काही कडू असे प्यावयास दिले.(स्तोत्रसंहिता ६९:१६-२१)
बायबल विज्ञानी याचा सुद्धा उल्लेख करतात की जुन्या करारात आंबलेले कडू द्राक्षारस हे एक ताजेतवाने करणारे पेय म्हणून केले आहे (गणना ६:१३; रुथ २:१४). ग्रीक व रोमन साहित्यामध्ये सुद्धा हे एक सामान्य पेय होते जे कामगार व शिपायांना आवडत होते कारण ते पाण्यापेक्षा तहान फार चांगली भागवत असे आणि ते स्वस्त सुद्धा होते.
दुसरे पेय जे येशूला दिले गेले त्या हेतूने की त्याला जितक्या वेळ शुद्धीवरठेवता येईल तेवढे ठेवावे.
इतरदोषीअपराध्यांनी पहिले पेय घेतले असेन (की त्यांची पीडा कमी करावी) आणि दुसरे घेतले नसेन (म्हणजे त्यांच्या मृत्यूला उशीर करू नये). परंतुयेशूने कोणताही जवळचा मार्ग घेतला नाही की आपले तारण सुरक्षित करावे.
वधस्तंभाच्या ठिकाणी, प्रभु येशूने पित्याच्या क्रोधाचा द्राक्षारस पिला म्हणजे आपण त्याच्या पित्याच्या प्रेमाचा आनंद अनुभव करावा, त्याच्याबरोबरकोकऱ्याच्या विवाहभोज मध्ये सामील व्हावे आणि एक ज्याने आपल्याला तारण देण्यासाठी कोणताही जवळचा मार्ग अवलंबिला नाही त्याच्या गौरवी उपस्थितीत कायमचे तारण पावलेले असे राहावे.
आणि निकदेम, जो पहिल्यांदा येशूकडे रात्रीच्या वेळी आला होता, गंधरस व अगरु यांचे सुमारे शंभर रत्तल मिश्रण घेऊन आला. (योहान १९:३९)
100 रत्तल हे जवळजवळ ४५ किलो आहे.
Chapters