येशूने तिला म्हटले, मला बिलगून बसू नको; कारण मी अदयाप पित्याजवळगेलो नाही; तर माझ्या बांधवांकडे जाऊन त्यांना सांग की, जो माझा पिता आणि तुमचा पिता आणि माझा देव व तुमचा देव त्याच्याकडे मी वर जातो. (योहान २०:१७)
लक्षात घ्या, येशूने हे म्हटले नाही, "येशूने असे म्हटले नाही "आपला" पिता आणि "आपला" परमेश्वर. त्याऐवजी ख्रिस्ताने पित्याबरोबर त्याचे संबंध व त्याच्या शिष्यांचे संबंध यामध्ये फरक केला आहे.
देहधारणेच्या वेळी, पिता व पुत्र (येशू ख्रिस्त) यांनीएका नवीन संबंधामध्ये प्रवेश केला होता. देहधारणेच्या वेळी ख्रिस्त हा पित्याचा सेवक झाला होता. जसे, पिता हा येशूचा देव झाला होता. पिता हा नेहमीच येशूचा परमेश्वर नव्हता, परंतु तसा झाला जेव्हा सार्वकालिक शब्द देहधारी झाला होता.
ख्रिस्ताने हे केले जेणेकरून आपण ते व्हावे जे तो अगोदरच होता आणि तसेच राहिला, नांवानेसर्वश्रेष्ठाचे पुत्र असे राहिले.
येशू आला तेव्हा बारातील एक म्हणजे दिदुम म्हटलेला थोमा हा त्यांच्याबरोबर नव्हता. (योहान २०:२४)
थोमा ने पुनरुत्थितप्रभूला भेटण्याची एक महत्वाची संधी गमाविली होती कारण तो सरळपणे तेथे नव्हता. तो चर्च ला आला नव्हता. बायबल आपल्याला उपदेश देते की आपण एकत्र मिळणे सोडू नये. (इब्री १०:२५)
मग दुसरा शिष्य जो कबरेकडे प्रथम आला होता, तोही आत गेला आणि त्याने पाहून विश्वास ठेविला. कारण त्याने मेलेल्यातून पुन्हा उठावे हे अवश्य आहे हा शास्त्रलेख त्यांना तोपर्यंत समजला नव्हता. (योहान २०:८-९)
बायबल हे दाखविण्यासाठी दक्ष आहे कीजो अनुभव त्यांना झाला तो पवित्रशास्त्रानुसार होता. हे केवळ एवढेच होते की पवित्र शास्त्र त्यांना तेव्हा समजले नाही.
कोणताही व्यक्तिगत अनुभव हा पवित्र शास्त्रासह सहमत झाला पाहिजे. तुम्ही पवित्र शास्त्राला वळवू शकत नाही की तुमच्या अनुभवाशी सहमत व्हावे परंतु त्याऐवजी तुमच्या अनुभवाला पवित्र शास्त्राशी सहमती मध्ये आणण्यास पाहावे.
Chapters