बंधना शिवाय कोणाच्या संपूर्ण नियंत्रणात व प्रभावात आहात याची तुम्ही कल्पना करू शकता काय? जेव्हा पौल येशू ख्रिस्ताचा सेवक असण्या विषयी बोलतो, तो ग्रीक शब्द "डूलॉस" वापरतो, तरीही तेथे कोणत्याही बंधनाचे लागुकरण नाही.
त्यासमान इब्री शब्द जो जुन्या करारात वापरला आहे व त्यास "नियमबद्धगुलाम" असे भाषांतरीत केले आहे. निर्गम २१:१-६ मध्ये आपण वाचतो,
"तूं एखादा इब्री गुलाम विकत घेतला तर त्याने सहा वर्षे काम करावे आणि सातव्या वर्षी तूं त्याच्याबद्दल काही न घेता त्यास मुक्त होऊन जाऊ दयावे. तो सडा आला असेल तर त्याने सडेच जावे, तो बायको घेऊन आला असेल तर त्याच्या बायकोनेही त्याच्याबरोबर जावे. त्याच्या धन्याने त्याला बायको करून दिली असेल व तिला मुलगे व मुली झाल्या असतील तर ती व तिची मुलेबाळे धन्याची; त्याने एकट्यानेच जावे; पण जर तो दास साफ म्हणू लागला की, माझ्या धन्यावर व माझ्या बायकोमुलांवर मी प्रेम करितो, मी मुक्त होऊन जाणार नाही, तर त्याच्या धन्याने त्याला देवासमोर आणून दारापाशी किंवा दाराच्या चौकटीपाशी उभे करावे व अरीने त्याचा कान टोचावा म्हणजे जो आयुष्यभर त्याची चाकरी करील.
दुसऱ्या शब्दात ते कानाची पाळी पूर्णवेळ सेवकपणाचे चिन्ह म्हणून टोचत असत. येथे कल्पना ही आहे की जर येथे प्रीतीचे संबंध हे वाढले आणि सेवकाला मुक्त होऊन जाण्याची इच्छा नाही, तर त्यास शहरात न्यायाधीश कडे नेण्यात येते जेथे तो त्याची इच्छा बोलून दाखवितो की त्याच्या स्वामीसाठी बंधनातील एक सेवक होऊन राहील.
एक कायदेशीर चिन्ह म्हणून त्याच्या कानाच्या पाळीत एक छिद्र केले जात असे. ते छिद्र हे वास्तविकतेचे महत्त्व सांगत असे की हा व्यक्ति स्वतः अस्तित्वात आहे असे संपलेले आहे आणि आता त्याच्या स्वामी बरोबर त्याची ओळख आहे. तो केवळ त्या मनुष्याची सेवा करीत नाही व वेतन साठी काम परंतु पूर्णपणे एक ओळख, व त्याच्या स्वामी बरोबर एक झाला आहे.
आता तो केवळ एक सेवक नाही परंतु घराचा एक सदस्य आहे, कुटुंबाचा हिस्सा आहे. तो आता कधीही जाणार नाही, आणि त्याचा स्वामी त्याच्या प्रत्येक गरजांसाठी पूर्णपणे जबाबदार आहे.
“कोणी आपल्या पित्यास किंवा मातेस ताडण केले तर त्यास अवश्य जिवे मारावे” (निर्गम २१:१५)
“कोणी आपल्या पित्यास किंवा मातेस शिव्याशाप दिले तर त्यास अवश्य जिवे मारावे” (निर्गम २१:१७)
परमेश्वर आई-वडिलांस इतके महत्व देतो.
“एखाद्या मनुष्यास चोरून घेऊन त्याचा विक्रय कोणी करील किंवा त्याच्यापाशी तो सापडेल तर त्यास अवश्य जिवे मारावे.” (निर्गम २१:१६)
नियमशास्त्रानुसार, योसेफाचे भाऊ मृत्यूस पात्र होते, परंतु योसेफाने त्यांना जीवन दिले. लोक ज्यांस पात्र आहेत ते त्यांना देऊ नका; त्यांना कशाची गरज आहे ते त्यांना द्या. जर तुम्ही लोकांना ते ज्यास पात्र आहेत ते दिले, तर मग तुम्ही नियमशास्त्रा अंतर्गत कृत्य करीत आहात, परंतु तुम्ही जर लोकांना ते दिले ज्याची त्यांना गरज आहे, तर तुम्ही कृपे द्वारे कृत्य करीत आहात. नियमशास्त्राअंतर्गत क्षमा नव्हती. येथे कृपे अंतर्गत क्षमा आहे.
"माणसे आपसांत झोंबाझोंबी करीत असताना एखाद्या गर्भवती स्त्रीला मार लागून तीचा गर्भपात झाला पण तिला दुसरी काही इजा पोहचली नाही, तर त्या स्त्रीचा पती लादेल तो दंड त्याला करावा, आणि न्यायाधीशांच्या ठरावाप्रमाणे त्याने तो भरावा; पण दुसरी काही इजा झाली तर जिवाबद्दल जीव." (निर्गम २१:२२-२३)
परमेश्वर उदरातूनच लोकांना बोलावितो व अभिषिक्त करतो. तुमचा व माझा जन्म होण्यापूर्वी, जेव्हा आपण आपल्या आईच्या उदरात होतो, देवाने आपल्याला बोलाविले व आपल्याला एका उद्देशा साठी निवडले आहे.
परमेश्वर म्हणतो तोच एकमेव आहे जो जीवन देतो आणि जुन्या करारात जिवासाठी जीव घेतला जात होता. गर्भात असलेल्या मुलाचा जीव घेणे हे पाप आहे.
Chapters
- अध्याय १
- अध्याय २
- अध्याय ३
- अध्याय ४
- अध्याय ५
- अध्याय ६
- अध्याय ७
- अध्याय ८
- अध्याय ९
- अध्याय १०
- अध्याय ११
- अध्याय १२
- अध्याय १३
- अध्याय १४
- अध्याय १५
- अध्याय १६
- अध्याय १७
- अध्याय १८
- अध्याय १९
- अध्याय २०
- अध्याय २१
- अध्याय २२
- अध्याय २३
- अध्याय २४
- अध्याय २५
- अध्याय २६
- अध्याय २७
- अध्याय २८
- अध्याय २९
- अध्याय ३०
- अध्याय ३१
- अध्याय ३२
- अध्याय ३३
- अध्याय ३४
- अध्याय ३५
- अध्याय ३६
- अध्याय ३७
- अध्याय ३८
- अध्याय ३९
- अध्याय ४०