तेव्हा परमेश्वर मोशेला म्हणाला, “मी आता फारोचे काय करतो ते तू बघशील; मी माझ्या महान सामर्थ्याचा त्याच्या विरुद्ध उपयोग करीन; मग तो माझ्या लोकांना जाऊ देईल. तो त्यांना जाऊ देण्यास एवढा तयार होईल की तो त्यांना बळजबरीने घालवून देईल।”(निर्गम ६:१)
मी आता फारोला काय करतो ते तू पाहशील:
मोशे निराश झाला कारण त्याने विचार केला की देव मदत करत नव्हता. देवाचा मोशेला प्रतिसाद दाखवतो की त्याने हे ओळखावे अशी त्याची इच्छा होती की देव सर्वकाही नियंत्रणात ठेवून आहे. मोशे निराश झाला कारण त्याने फारोबद्दल खूप मोठा विचार केला आणि देवाबद्दल पुरेसा विचार केला नाही.
2मग देव मोशेला म्हणाला,3“मी परमेश्वर आहे मी अब्राहाम, इसहाक व याकोब यांना दर्शन दिले; त्यांनी मला ‘एल-शदाय’ असे नाव दिले; त्यांना ‘याव्हे’ (म्हणजे ‘परमेश्वर’) हे माझे नाव माहीत नव्हते. 4त्यांच्याशी पवित्र करार करून मी त्यांना कनान देश देण्याचे वचन दिले. ते त्या देशात राहिले परंतु तो देश त्यांचा स्वत:चा नव्हता; ते तेथे उपरे होते. 5आता मला इस्राएल लोकांच्या त्रासाविषयी, मिसरमधील त्यांच्या गुलामगिरी विषयी समजले आहे आणि त्यांच्याशी केलेल्या पवित्र कराराची मला आठवण आहे.
मी परमेश्वर आहे:
देव मोशेला स्वयं “परमेश्वर” (इब्री भाषेत याव्हे) म्हणून ओळख करून देत आहे. देवाचा अधिकार आणि सर्वोच्चता हे स्थापित करते. देवाचे दैवी नाव म्हणून, याव्हे आपले शाश्वत, स्वयं अस्तित्वाचे स्वरूप सूचित करतो.
तथापि परमेश्वर ह्या माझ्या नावाने मी त्यांना ज्ञात नाही.
देव मोशेला आठवण देतो की तो त्याचे वाडवडील अब्राहाम, इसहाक आणि याकोब ह्यांना एल-शादाय (सर्वसमर्थ देव) म्हणून पूर्वी प्रकट झाला होता. त्याचे वैयक्तिक नाव याव्हे द्वारे ते त्याला ओळखत नव्हते, जे त्याने नंतर केवळ मोशेला प्रकट केले होते. त्यांना देवाची शक्ती माहित होती परंतु मोशे जे पुढे ओळखणार होता तसे वैयक्तिक नातेसंबंध आणि प्रकटीकरण त्यांना नव्हते.
मी त्यांच्याबरोबर देखील माझा करार स्थापित केलेला आहे:
देवाने वाडवडीलांसोबत करार स्थापित केला होता, त्यांच्या वंशजांना कनान देश देण्याचे आश्वासन दिले होते (उत्पत्ति १७:८). देव त्याची आश्वासने पाळण्याबाबत विश्वासू आहे हे ते दाखवते. कनान देशाला त्यांच्या “यात्रेचा देश” म्हणून वर्णन केलेले आहे कारण वाडवडील तेथे परदेशी म्हणून राहिले होते.
मी इस्राएल लोकांचा आक्रोश देखील ऐकला आहे:
देवाने गुलामगिरीत असणाऱ्या इस्राएली लोकांचे रडणे ऐकले होते आणि त्यांच्याबरोबर केलेल्या कराराचे स्मरण केले. तो त्याची करुणा दाखवत आहे आणि मुक्तिदाता म्हणून कार्य करत आहे.
तेव्हा त्यांना सांग, मी म्हणतो, ‘मी तुमचा परमेश्वर आहे; मी तुम्हास वाचवीन व तुम्हांस स्वतंत्र करीन; तुम्ही मिसरच्या लोकांचे गुलाम राहणार नाही. मी माझ्या महान सामर्थ्याचा उपयोग करून मिसरच्या लोकांना भयंकर शिक्षा करीन व मग तुम्हाला सोडवीन. (निर्गम ६:६)
मिसर देशातील गुलामगिरीतून इस्राएली लोकांना मुक्त करण्याचे देव आश्वासन देतो. मिसरी लोकांनी त्यांच्यावर लादलेल्या ओझ्यातून तो त्यांना बाहेर आणेल. “हात पुढे केलेल्या बाहूची” कल्पना त्यांची सुटका करण्यामध्ये दैवी शक्ती आणि सामर्थ्य दर्शवते. इस्राएली लोकांना सोडून देण्यास मिसर देशावर दबाव आणण्यासाठी देव त्यांच्यावर आणणाऱ्या पिडांना “मोठी शिक्षा” म्हणून संबोधते.
“याप्रमाणेच तुमचा देव परमेश्वर ह्याने मिसर देशातून तुमच्यासाठी तुमच्यादेखत संकटे, चिन्हे, चमत्कार, युद्धे, पराक्रमी बाहू आणि उगारलेला हात ह्यांच्या योगे भयप्रद कृत्ये केली तशी कृत्ये करून देवाने आपल्यासाठी एखादे राष्ट्र इतर राष्ट्रांमधून काढून घेण्याचा कधी प्रयत्न केला काय?” (अनुवाद ४:३४)
तुम्ही माझे लोक व्हाल व मी तुमचा देव होईन. मी तुमचा देव परमेश्वर आहे आणि मी तुम्हाला मिसरमधून सोडविले आहे हे तुम्हाला समजेल.(निर्गम ६.७)
देव इस्राएलला त्याचे निवडलेले लोक म्हणून घोषित करतो, आणि तो त्यांचा देव असेल. “मी तुमच्यामध्ये वावरेन; मी तुमचा देव होईन व तुम्ही माझी प्रजा व्हाल. मी परमेश्वर तुमचा देव आहे; तुम्ही मिसऱ्यांचे दास राहू नये म्हणूनच मी तुम्हांला मिसर देशातून काढून बाहेर आणले; मी तुमची जोखंडे मोडून तुम्हांला ताठ मानेने चालवले आहे” (लेवीय २६:१२-१३).
कराराच्या संबंधाची पुष्टी केली आहे. मिसर देशातून त्यांना शक्तिशालीरीतीने मुक्त केल्यानंतर, याव्हे हाच एक सत्य देव आहे हे ते ओळखतील.
मी अब्राहाम, इसहाक व याकोब यांच्याशी मोठा करार करून त्यांना वचन दिले की मी त्यांना एक विशेष देश देईन; तेव्हा त्या देशात मी तुम्हाला नेईन व तो देश तुम्हाला कायमचे वतन करून देईन. मी परमेश्वर आहे.”‘
(निर्गम ६:८)
देव त्यांना कनान देशात आणण्याचे आश्वासन देतो, जो देश त्याने त्यांच्या वाडवडीलांना देण्याची शपथ वाहिली होती. ते यास कायमची मालमत्ता म्हणून वारसाने प्राप्त करतील. “मीच परमेश्वर आहे” हे बोलून देव त्याच्या वचनबद्धेतेची पुष्टी करतो, ते पूर्ण करण्यासाठी त्याच्या शक्तीची पुष्टी करतो.
मोशेने हे सारे इस्राएल लोकांस सांगितले; पण ते आपल्यामनाच्या संतापामुळे आणि बिकट दास्यामुळे मोशे चे ऐकेनात. (निर्गम ६:९)
…पण ते आपल्यामनाच्या संतापामुळे आणि बिकट दास्यामुळे मोशे चे ऐकेनात.(निर्गम ६: ९)
कारण, लोकांनी देवाचा संदेश त्याचा सेवक मोशे द्वारे ऐकला नाही मनाच्या संतापामुळे आणि बिकट दास्यामुळे.
त्याचप्रमाणे, आज सुद्धा, लोक शुभवर्तमान प्रचार का ऐकत नाहीत?
हे ह्या कारणासाठी की लोक हे बिकट दास्यात आहेतआणिते निराश आहेत.
हेच तर कारण आहे की आपल्याला चमत्कार, चिन्हे आणि अद्भुते यांची का गरज आहे की देवाच्या लोकांना बिकट दास्यातून सोडवावे. मग ते ऐकतील.
बऱ्याच वेळा आपली परिस्थिती आपल्याला देवाचे वचन ऐकण्यापासून अडथळा करते. क्लेश, असमाधानी स्थिती, दु:खे व संकटे हे आपला विश्वास गमाविण्याचे कारण असतात. परंतु आपल्याला सांगितले आहे, की जसे दिसते तसे नाही, तरविश्वासाने चाला. (२ करिंथ ५: ७)
१०मग परमेश्वर मोशेला म्हणाला,११“जा व फारोला सांग की त्याने इस्राएल लोकांना जाऊ दिलेच पाहिजे.(निर्गम ६:१०-११)
परमेश्वर मोशेला त्याचे मुख्य सेवाकार्य देतो –फारोचा सामना कर आणि त्याने इस्राएल लोक, ज्यांना येथे “इस्राएलाची मुले” म्हणून वर्णन केले आहे, त्यांना मुक्त करावे म्हणून आग्रह कर.
12परंतु मोशेने उत्तर दिले, “इस्राएल लोकांनी माझे ऐकण्यास नाकारले! तेव्हा फारोही नक्कीच माझे ऐकणार नाही! मी अजिबात चांगला वक्ता नाही.”(निर्गम ६:१२)
मोशेच्या निराशेचा आधार लक्षात घ्या: “हे प्रभु, मी बोलका नाही; पूर्वीही नव्हतो, व तू आपल्या दासाशी बोललास तेव्हापासूनही नाही; मी तर मुखाचा जड व जिभेचाही जड आहे” (निर्गम ४:१०). आता त्याने आक्षेप घेतला कारण त्याने विश्वास ठेवला की तो त्या कामासाठी योग्य नाही.
13परंतु परमेश्वर मोशे व अहरोन यांच्याशी बोलला आणि त्याने त्यांना इस्राएल लोकाकडे जाऊन त्यांच्याशी बोलण्याची, तसेच फारोकडे जाऊन त्याच्याशी बोलणी करण्याची आणि इस्राएल लोकांना मिसर मधून बाहेर घेऊन जाण्याची आज्ञा दिली
देव मोशेला हे बोलत पुन्हा खात्री देतो की अहरोन त्याच्याबरोबर जाईल आणि बोलण्यासाठी त्याला मदत करील आणि त्याच्याजवळ दैवी अधिकार असेल. देव ज्यांना सेवाकार्यासाठी बोलावतो त्यांना सहकारी आणि साहाय्यक प्रदान करण्याद्वारे त्यांचे नेहमी सांत्वन करतो. जसे अनुवाद ३१:८ मध्ये, “तुझ्यापुढे चालणारा परमेश्वरच आहे; तो तुझ्याबरोबर असेल; तो तुला सोडून जाणार नाही व तुला टाकणारही नाही; भिऊ नकोस व कचरू नकोस.”
मोशेला हे देखील समजायचे होते की ही देवाची इच्छा होती, इस्राएल आणि फारोसाठी केवळ एक सल्ला नव्हता. ही त्याची दैवी आज्ञा होती जी एक किंवा इतर मार्गाने पूर्ण होणार होती. परिणामावाचून सल्ल्याकडे दुर्लक्ष केले जाऊ शकते, परंतु जर आज्ञा, दुर्लक्षित केली, तर त्याचे गंभीर परिणाम होतात.
६: १३-३० घराण्याचा प्रमुख
मोशे येथे कथा थांबवितो की ही वंशावळी येथे सांगावी. तो इस्राएलच्या सर्व वंशांची उजळणी करीत नाही, परंतु अहरोन आणि त्याच्या कुटुंबाची वंशावळी देत आहे, की केवळ हे स्थापित करावे की तो आणि अहरोन हे कोण आहेत.
Chapters
- अध्याय १
- अध्याय २
- अध्याय ३
- अध्याय ४
- अध्याय ५
- अध्याय ६
- अध्याय ७
- अध्याय ८
- अध्याय ९
- अध्याय १०
- अध्याय ११
- अध्याय १२
- अध्याय १३
- अध्याय १४
- अध्याय १५
- अध्याय १६
- अध्याय १७
- अध्याय १८
- अध्याय १९
- अध्याय २०
- अध्याय २१
- अध्याय २२
- अध्याय २३
- अध्याय २४
- अध्याय २५
- अध्याय २६
- अध्याय २७
- अध्याय २८
- अध्याय २९
- अध्याय ३०
- अध्याय ३१
- अध्याय ३२
- अध्याय ३३
- अध्याय ३४
- अध्याय ३५
- अध्याय ३६
- अध्याय ३७
- अध्याय ३८
- अध्याय ३९
- अध्याय ४०