परमेश्वराचे सर्व भक्त सुखी आहेत.
ते देवाच्या इच्छे प्रमाणे जगतात.
(स्तोत्रसंहिता 128:1)
“परमेश्वराचे भय” याची व्याख्या करणे:
1. इब्री भाषेत हा शब्द “यीरा” आहे आणि जुन्या करारात हे वर्णन करण्यात वापरला जातो:
अ. भय, आतंक
ब. अद्भुत, भयजनक गोष्ट (वस्तू जे भय निर्माण करते)
क. भय (देवाचे ), सन्मान, आदर, भक्ती
2. हेल्लेणी शब्द हा “फोबोस” आहे, आणि ते हे वर्णन करण्यास वापरतात.
अ. भय, भितीजनक, आतंक
ब. ते जे भय निर्माण करते.
अनेक ठिकाणी, सृष्ट वस्तूंचा सृष्टि निर्माणकर्त्याला आदर व सन्मान देणे हे ज्ञानाचा उगम असे वर्णन केले आहे (स्तोत्र 111:10; ईयोब 28:28; नीतिसूत्रे 1:7, 9:10 आणि उपदेशक 12:13). म्हणून हे तितकेच स्वाभाविक आहे की असे जाणीवपूर्वक जगणे हे आशीर्वादामध्ये परिणीत होते.
मनुष्य येशू ख्रिस्त सर्व मनुष्यांच्या पुत्रांपेक्षा अधिक आशीर्वादित, आणि सर्व आशीर्वादाचा निर्माता आहे. कारण इतर सर्वांपेक्षा, व सर्वांसाठी तो गणला गेला, पूज्य व समर्पित राहिला.
हा आशीर्वाद सर्वांना दिला जातो जे देवाला सन्मान व आदर देतात. वंश, सामाजिक जात-पात, शिक्षण व बुद्धीमत्तेशी त्याचे काही घेणेदेणे नाही.
संपन्न, सामर्थ्यशाली, सौभाग्याशाली लोकांसाठीच केवळ आनंद आहे असे नाही; त्याऐवजी, जो मनुष्य ‘देवाचे भय धरतो’, तो प्रत्येक अवस्था व परिस्थिती मध्ये आशीर्वादित आहे.
जो त्याच्या पावलांचे अनुकरण करतो: स्तोत्रकर्त्याचे वाक्य, ‘देवाचे भय’ याचा अर्थ स्पष्ट करते. हे त्यासारखे नाही की देवा प्रति एक निश्चित प्रकारचे आचरण असावे परंतु त्याऐवजी आज्ञाधारकपणाच्या जीवनशैलीनुसार मार्गदर्शित असावे असे आहे.
त्याच्याविषयी आधारभूत व सर्वात मुलभूत सत्य हे आहे की तो देवाचे भय धरणारा आहे. तथ्य हे की तो देवाच्या मार्गामध्ये चालतो हे त्याच्या भयाच्या गंभीरतेचे प्रदर्शन करते. या शब्दाच्या अर्थाच्या खऱ्या अर्थाने असा व्यक्ती खरेच आशीर्वादित व भाग्यशाली आहे.
देवाचा सन्मान करण्याविषयी बोलणे हे निरर्थक आहे जेव्हा आपण कृती करतो जसे काही आपण यावर विचार करीत नाही की येथे परमेश्वर आहे किंवा नाही. देवा साठी जेव्हा आपल्याला प्रामाणिक आदर आहे, त्याचे मार्ग हे आपले मार्ग होतील: जर खरोखर हृदय हे देवाबरोबर एक झालेले आहे, खरोखर पाऊले ही आवेशीपणे त्याच्या मार्गानुसार चालतील.
तू ज्या गोष्टींसाठी काम करतोस
त्या गोष्टींचा तू उपभोग घेशील, तू आनंदी राहाशील आणि तुझ्या बाबतीत चांगल्या गोष्टी घडतील.
(स्तोत्रसंहिता 128:2)
हे ते सूचित करीत नाही की तुम्ही धनवान किंवा संपन्न व्हाल, परंतु त्याऐवजी की तुम्ही तुमच्या कामासह समाधानी असाल आणि हे की ते तुमच्या गरजा पूर्ण करतील. प्रेषित पौल फिलिप्पै 4:19 मध्ये तीच गोष्ट बोलत आहे, “माझा देव आपल्या संपत्यनुरूप तुमची सर्व गरज ख्रिस्त येशू मध्ये गौरवाने पुरवील.”
जेव्हा तुम्ही याचा विचार करता की मागे उत्पत्ति 3:17 मध्ये आदामाने व हव्वे ने पाप केल्यावर देवाने भूमिला शाप दिला होता, तेव्हा देवाचे आश्वासन की तुम्हांला खरोखर आशीर्वादित करावे हे अद्भुत आहे.
अनेक वेळा जीवनात, आपण कठीण परिश्रम करतो परतू असे दिसते की आपण तरीसुद्धा काही प्राप्त करीत नाही. हे याकारणासाठी आहे काय की आपण देवाचे भय धरीत नाही किंवा त्याच्या मार्गामध्ये चालत नाही? हे निश्चितच काहीतरी आहे ज्याचा विचार करावा. जुन्या करारात संदेष्टा हाग्गय त्या यहूद्यांना ताकीद देत होता जे यरुशलेमेस परत आले होते: “आता सेनाधीश परमेश्वर म्हणतो, तुम्ही आपल्या मार्गांकडे लक्ष पुरवा. तुम्ही पुष्कळ पेरणी करिता पण हाती थोडे लागते; तुम्ही खाता पण तृप्त होत नाही; तुम्ही पिता पण तुमची तहान भागत नाही; तुम्ही कपडे घालिता पण त्यांनी तुम्हांस ऊब येत नाही; मजूर मजुरीने पैसा मिळवून जसे काय भोक पडलेल्या पिशवीत टाकितो” (हाग्गय 1:5-6). यहूदी कठीण परिश्रम करीत होते पण काही अधिक प्राप्त करीत नव्हते. ते देवाच्या आशीर्वादाच्या उलट आहे जे तो त्यांना देतो जे त्याचे भय धरतात व त्याच्या आज्ञा पाळतात.
जीवनात, आपण खूप प्रयत्न करतो, आणि तरीही अनेक वेळा असे दिसते की आपण त्याच चक्रात फिरत आहोत. ते ह्या कारणासाठी असू शकते काय की आपण देवाचे भय धरीत नाही व त्याच्या आज्ञा पाळत नाही? हे खातरीने काहीतरी आहे ज्याविषयी विचार करावा. संदेष्टा हाग्गय ने जुन्या करारात जे यहूदी लोक यरुशलेमेस परत येत होते त्यांना विनंती केली.
5 आता सर्वशक्तिमान परमेश्वर म्हणतो, ‘काय घडत आहे, त्याचा विचार करा. 6 तुम्ही खूप पेरले पण तुमच्या हाती थोडेच पीक लागले. तुम्हाला खायला मिळते खरे, पण पोटभर नाही. थोडेफार पिण्यास मिळते, पण धुंदी चढण्याईतके नाही. काही ल्यायला आहे, पण ऊब आणण्याईतके नाही. तुम्ही थोडा पैसा कमविता, पण तो कोठे जातो तेच कळत नाही. जणू काही तुमच्या खिशाला छिद्र पडले आहे.’ (हाग्गय 1:5-6)
यहूदी लोकांनी कठीण परिश्रम घेतले होते पण काहीही महत्वाचे प्राप्त करण्यात समर्थ झाले नाही. ते आशीर्वादाच्या अगदी विरुद्ध दिशेला आहे जे परमेश्वर त्या लोकांना देतो जे त्याचे भय धरतात आणि त्याच्या सूचनानुसार चालतात.
परमेश्वराला पाहिजे की तुम्ही तुमच्या श्रमाच्या फळाचा आनंद घ्यावा. अगदी सुरुवातीपासून ही त्याची मूळ योजना होती. आपण उत्पत्ति 2:15 मध्ये वाचतो, “आदाम व हव्वे ने पाप करण्यापूर्वी, ते बागे मध्ये काम करीत होते आणि त्यांना ठाऊक होते की त्यांच्या कामावर देवाचा आशीर्वाद आहे. एका चांगल्या पुरस्कारासह ते उत्पादनक्षम व फलदायक काम होते.
परंतु जसे स्तोत्र 127 मध्ये लिहिले आहे, “देवा शिवाय, काम हे केवळ निष्फळ परिश्रम आहे.” देवा शिवाय, तुमच्या परिश्रमा मध्ये प्रामाणिक आशीर्वाद किंवा समाधान तुम्ही मिळवू शकणार नाही. जसे उपदेशक 2:24-25 म्हणते,
24“मनुष्याने खावे, प्यावे व श्रम करून आपल्या जिवास सुख द्यावे यापेक्षा काहीही इष्ट नाही; हेही देवाच्या हातून मिळते असे माझ्या ध्यानात आले.
25 कारण त्याच्या प्रसादावाचून खाणेपिणे व सुख भोगणे ही कोणास प्राप्त होणार?
घरी तुझी बायको सुफलीत द्राक्षवेलीसारखी असेल.
मेजाभोवती तुझी मुले तू लावलेल्या जैतूनाच्या झाडांसारखी असतील.
, (स्तोत्रसंहिता 128:3)
फलदायकपणा व विश्वासूपणा या दोन्ही बद्दल हे बोलते.
द्राक्षवेल ही फलदायकपणाचे चित्र आहे. आदाम व हव्वे वर देवाच्या सुरुवातीच्या आशीर्वादाची आठवण करा जेव्हा त्याने त्यांना प्रथम निर्माण केले होते? उत्पत्ति 1:28 म्हणते, “देवाने त्यांस आशीर्वाद दिला; देव त्यांस म्हणाला, फलद्रूप व्हा, बहुगुणीत व्हा, पृथ्वी व्यापून टाका व ती सत्तेत आणा [(त्याचे सर्व अफाट स्त्रोत परमेश्वर व मनुष्याच्या सेवे मध्ये वापरून] .”
देवाचा आशीर्वाद हा उत्पादनक्षमता व फलदायकपणाशी जोडलेला आहे. यामध्ये केवळ लेकरे असणे हे नाही परंतु एक पूर्ण व उपयोगी जीवन जगणे आहे-विपुल जीवन. प्रतिमा जी दाखविली आहे ते एक सुंदर द्राक्षवेल असे दर्शविले हे जे वाढत आहे, भरभराट होत आहे, सुपीक आहे व निर्माण करीत आहे.
आणि मग तेथे विश्वासूपणा किंवा प्रामाणिकपणा आहे. संबंधांमध्ये प्रामाणिकपणा हा आजच्या दिवसात फार विरळ आहे. तथ्य हे आहे की द्राक्षारस हा “घराच्या अगदी केंद्रस्थानी आहे”, जे विवाहामध्ये विश्वासूपणा व प्रामाणिकपणा बद्दल बोलते. नीतिसूत्रे 7 मध्ये जे वर्णन केले आहे तशा व्यभिचारी पत्नीच्या अगदी विरोधात आहे जी कधीही घरी नाही. “ती वाचाळ व स्वच्छंदी असून तिचे पाय घरी टिकत नाहीत; कधी रस्त्यावर, कधी चवाठ्यावर, कधी प्रत्येक नाक्याजवळ ती टपत असते.” (नीतिसूत्रे 7:11-12)
आनंदी विवाहाचे चिन्ह काय आहे?
फलदायकपणा व विश्वासूपणा. यापेक्षा जास्त कोण मागू शकतो?
विवाह हा जीवनात सर्वात महान आशीर्वाद आहे. नीतिसूत्रे 18:22 म्हणते, “ज्याला गृहिणी लाभते त्यास उत्तम लाभ घडतो. त्यांस परमेश्वराचा अनुग्रह प्राप्त होतो.” त्यामध्ये आपण हे सुद्धा जोडू शकतो. “ती जी एक जोडीदार प्राप्त करते ती जे चांगले आहे ते सुद्धा प्राप्त करते आणि परमेश्वराकडून अनुग्रह प्राप्त करते.”
परमेश्वर तुमच्या लेकरांना आशीर्वादित करेल
“तुझी मुले तुझ्या मेजाभोवती जैतुनाच्या रोप्यांसारखी होतील.” (स्तोत्र 128:3ब)
इस्राएली शेतकीविषयक जैतूनाचे झाड हे महत्वाचे घटक आहे. बायबल मध्ये ते उत्पादनक्षमता व आशीर्वादाचे सुद्धा चित्र आहे. स्तोत्र 52:8 मध्ये, उदाहरणार्थ, आपण वाचतो: “मी तर देवाच्या घरी हिरव्यागार जैतून झाडासारखा आहे. देवाच्या दयेवर सदासर्वकाळ माझा भरवसा आहे.”
मेजावर जैतुनाच्या रोपट्याचे चित्र हे त्याच्यासभोवती जमिनीतून जैतुनाच्या नवीन शाखा निर्माण होत आहेत त्यासह एक परिपक्व, स्थापित जैतुनाचे झाडाचे चित्र रेखाटते. इस्राएल मध्ये हे सामान्य घडणे होते. जैतुनाचे कोंब तरुणपणा व जीवनशक्ती प्रतिबिंबित करते, आणि सर्वात महत्वाचे क्षमता. जेव्हा तुम्ही तुमचे कुटुंब, तुमची लेकरे यांबरोबर जेवावयास बसता तेव्हा ते भविष्यातील आशा व आश्वासन प्रतिनिधित करतात. स्तोत्रसंहिता 144:12 तशीच प्रतिमा सादर करते, “आमचे पुत्र आपल्या तारुण्याच्या भरात उंच वाढलेल्या रोप्यांसारखे आहेत; आमच्या कन्या राजमंदिराच्या कोपऱ्यांच्या कोरलेल्या खांबांसारख्या आहेत.”
जैतुनाचे झाड सावकाश वाढते. जैतुनाच्या झाडाला फळ देण्यासाठी दहा ते पंधरा वर्षे लागू शकतात, परंतु एकदा की स्थिर झाले, तर त्यास सांभाळण्यास किंवा जपण्यास फार कमी खर्च होतो आणि अनेक वर्षे ते फळ देत राहते. तुमच्या लेकरांच्या बाबतीत त्याप्रमाणेच खरे आहे. स्वतंत्रता व परिपक्वपणा प्राप्त करण्यासाठी त्यांना काही वेळ लागतो. आई-वडील म्हणून आपल्याला आपल्या लेकारांबरोबर थोडेसे संयम बाळगावा जेव्हा आपण त्यांना प्रभूच्या प्रशिक्षणात व मार्गदर्शनात वाढवितो. पण तुमच्या सर्व कठीण परिश्रमाचा तुम्हांला लाभ मिळेल; ते व्यर्थ जाणार नाही. नीतिसूत्रे 22:6 आपल्याला सांगते की, “मुलाच्या स्थितीस अनुरूप असे शिक्षण त्याला दे, म्हणजे वृद्धपणीही तो त्यापासून परावृत्त होणार नाही.”
“परमेश्वर सीयोनातून तुला आशीर्वाद देवो आणि तुझ्या आयुष्याचे सर्व दिवस..............” (स्तोत्र 128:5)
ही आशीर्वादाची प्रार्थना आहे केवळ एक वेळ किंवा समया साठी नाही पण तुमच्या उरलेल्या आयुष्यासाठी. स्तोत्र 23 पासून ते घेते, जे म्हणते, “खरोखर माझ्या आयुष्याचे सर्व दिवस मला कल्याण व दया ही लाभतील; आणि परमेश्वराच्या घरात मी चिरकाल राहीन.” (स्तोत्र 23:6)
पुन्हा एकदा, सीयोन हे देवाचे निवासस्थान आहे. परमेश्वर व त्याच्या लोकांचे भेटण्याचे ते स्थान आहे. आशीर्वाद आपल्या जीवनात येतो जेव्हा आपण देवा बरोबर प्रतिदिवशीच्या आधारावर त्याच्याबरोबर त्याच्या सान्निध्यात राहतो.
ते देवाच्या इच्छे प्रमाणे जगतात.
(स्तोत्रसंहिता 128:1)
“परमेश्वराचे भय” याची व्याख्या करणे:
1. इब्री भाषेत हा शब्द “यीरा” आहे आणि जुन्या करारात हे वर्णन करण्यात वापरला जातो:
अ. भय, आतंक
ब. अद्भुत, भयजनक गोष्ट (वस्तू जे भय निर्माण करते)
क. भय (देवाचे ), सन्मान, आदर, भक्ती
2. हेल्लेणी शब्द हा “फोबोस” आहे, आणि ते हे वर्णन करण्यास वापरतात.
अ. भय, भितीजनक, आतंक
ब. ते जे भय निर्माण करते.
अनेक ठिकाणी, सृष्ट वस्तूंचा सृष्टि निर्माणकर्त्याला आदर व सन्मान देणे हे ज्ञानाचा उगम असे वर्णन केले आहे (स्तोत्र 111:10; ईयोब 28:28; नीतिसूत्रे 1:7, 9:10 आणि उपदेशक 12:13). म्हणून हे तितकेच स्वाभाविक आहे की असे जाणीवपूर्वक जगणे हे आशीर्वादामध्ये परिणीत होते.
मनुष्य येशू ख्रिस्त सर्व मनुष्यांच्या पुत्रांपेक्षा अधिक आशीर्वादित, आणि सर्व आशीर्वादाचा निर्माता आहे. कारण इतर सर्वांपेक्षा, व सर्वांसाठी तो गणला गेला, पूज्य व समर्पित राहिला.
हा आशीर्वाद सर्वांना दिला जातो जे देवाला सन्मान व आदर देतात. वंश, सामाजिक जात-पात, शिक्षण व बुद्धीमत्तेशी त्याचे काही घेणेदेणे नाही.
संपन्न, सामर्थ्यशाली, सौभाग्याशाली लोकांसाठीच केवळ आनंद आहे असे नाही; त्याऐवजी, जो मनुष्य ‘देवाचे भय धरतो’, तो प्रत्येक अवस्था व परिस्थिती मध्ये आशीर्वादित आहे.
जो त्याच्या पावलांचे अनुकरण करतो: स्तोत्रकर्त्याचे वाक्य, ‘देवाचे भय’ याचा अर्थ स्पष्ट करते. हे त्यासारखे नाही की देवा प्रति एक निश्चित प्रकारचे आचरण असावे परंतु त्याऐवजी आज्ञाधारकपणाच्या जीवनशैलीनुसार मार्गदर्शित असावे असे आहे.
त्याच्याविषयी आधारभूत व सर्वात मुलभूत सत्य हे आहे की तो देवाचे भय धरणारा आहे. तथ्य हे की तो देवाच्या मार्गामध्ये चालतो हे त्याच्या भयाच्या गंभीरतेचे प्रदर्शन करते. या शब्दाच्या अर्थाच्या खऱ्या अर्थाने असा व्यक्ती खरेच आशीर्वादित व भाग्यशाली आहे.
देवाचा सन्मान करण्याविषयी बोलणे हे निरर्थक आहे जेव्हा आपण कृती करतो जसे काही आपण यावर विचार करीत नाही की येथे परमेश्वर आहे किंवा नाही. देवा साठी जेव्हा आपल्याला प्रामाणिक आदर आहे, त्याचे मार्ग हे आपले मार्ग होतील: जर खरोखर हृदय हे देवाबरोबर एक झालेले आहे, खरोखर पाऊले ही आवेशीपणे त्याच्या मार्गानुसार चालतील.
तू ज्या गोष्टींसाठी काम करतोस
त्या गोष्टींचा तू उपभोग घेशील, तू आनंदी राहाशील आणि तुझ्या बाबतीत चांगल्या गोष्टी घडतील.
(स्तोत्रसंहिता 128:2)
हे ते सूचित करीत नाही की तुम्ही धनवान किंवा संपन्न व्हाल, परंतु त्याऐवजी की तुम्ही तुमच्या कामासह समाधानी असाल आणि हे की ते तुमच्या गरजा पूर्ण करतील. प्रेषित पौल फिलिप्पै 4:19 मध्ये तीच गोष्ट बोलत आहे, “माझा देव आपल्या संपत्यनुरूप तुमची सर्व गरज ख्रिस्त येशू मध्ये गौरवाने पुरवील.”
जेव्हा तुम्ही याचा विचार करता की मागे उत्पत्ति 3:17 मध्ये आदामाने व हव्वे ने पाप केल्यावर देवाने भूमिला शाप दिला होता, तेव्हा देवाचे आश्वासन की तुम्हांला खरोखर आशीर्वादित करावे हे अद्भुत आहे.
अनेक वेळा जीवनात, आपण कठीण परिश्रम करतो परतू असे दिसते की आपण तरीसुद्धा काही प्राप्त करीत नाही. हे याकारणासाठी आहे काय की आपण देवाचे भय धरीत नाही किंवा त्याच्या मार्गामध्ये चालत नाही? हे निश्चितच काहीतरी आहे ज्याचा विचार करावा. जुन्या करारात संदेष्टा हाग्गय त्या यहूद्यांना ताकीद देत होता जे यरुशलेमेस परत आले होते: “आता सेनाधीश परमेश्वर म्हणतो, तुम्ही आपल्या मार्गांकडे लक्ष पुरवा. तुम्ही पुष्कळ पेरणी करिता पण हाती थोडे लागते; तुम्ही खाता पण तृप्त होत नाही; तुम्ही पिता पण तुमची तहान भागत नाही; तुम्ही कपडे घालिता पण त्यांनी तुम्हांस ऊब येत नाही; मजूर मजुरीने पैसा मिळवून जसे काय भोक पडलेल्या पिशवीत टाकितो” (हाग्गय 1:5-6). यहूदी कठीण परिश्रम करीत होते पण काही अधिक प्राप्त करीत नव्हते. ते देवाच्या आशीर्वादाच्या उलट आहे जे तो त्यांना देतो जे त्याचे भय धरतात व त्याच्या आज्ञा पाळतात.
जीवनात, आपण खूप प्रयत्न करतो, आणि तरीही अनेक वेळा असे दिसते की आपण त्याच चक्रात फिरत आहोत. ते ह्या कारणासाठी असू शकते काय की आपण देवाचे भय धरीत नाही व त्याच्या आज्ञा पाळत नाही? हे खातरीने काहीतरी आहे ज्याविषयी विचार करावा. संदेष्टा हाग्गय ने जुन्या करारात जे यहूदी लोक यरुशलेमेस परत येत होते त्यांना विनंती केली.
5 आता सर्वशक्तिमान परमेश्वर म्हणतो, ‘काय घडत आहे, त्याचा विचार करा. 6 तुम्ही खूप पेरले पण तुमच्या हाती थोडेच पीक लागले. तुम्हाला खायला मिळते खरे, पण पोटभर नाही. थोडेफार पिण्यास मिळते, पण धुंदी चढण्याईतके नाही. काही ल्यायला आहे, पण ऊब आणण्याईतके नाही. तुम्ही थोडा पैसा कमविता, पण तो कोठे जातो तेच कळत नाही. जणू काही तुमच्या खिशाला छिद्र पडले आहे.’ (हाग्गय 1:5-6)
यहूदी लोकांनी कठीण परिश्रम घेतले होते पण काहीही महत्वाचे प्राप्त करण्यात समर्थ झाले नाही. ते आशीर्वादाच्या अगदी विरुद्ध दिशेला आहे जे परमेश्वर त्या लोकांना देतो जे त्याचे भय धरतात आणि त्याच्या सूचनानुसार चालतात.
परमेश्वराला पाहिजे की तुम्ही तुमच्या श्रमाच्या फळाचा आनंद घ्यावा. अगदी सुरुवातीपासून ही त्याची मूळ योजना होती. आपण उत्पत्ति 2:15 मध्ये वाचतो, “आदाम व हव्वे ने पाप करण्यापूर्वी, ते बागे मध्ये काम करीत होते आणि त्यांना ठाऊक होते की त्यांच्या कामावर देवाचा आशीर्वाद आहे. एका चांगल्या पुरस्कारासह ते उत्पादनक्षम व फलदायक काम होते.
परंतु जसे स्तोत्र 127 मध्ये लिहिले आहे, “देवा शिवाय, काम हे केवळ निष्फळ परिश्रम आहे.” देवा शिवाय, तुमच्या परिश्रमा मध्ये प्रामाणिक आशीर्वाद किंवा समाधान तुम्ही मिळवू शकणार नाही. जसे उपदेशक 2:24-25 म्हणते,
24“मनुष्याने खावे, प्यावे व श्रम करून आपल्या जिवास सुख द्यावे यापेक्षा काहीही इष्ट नाही; हेही देवाच्या हातून मिळते असे माझ्या ध्यानात आले.
25 कारण त्याच्या प्रसादावाचून खाणेपिणे व सुख भोगणे ही कोणास प्राप्त होणार?
घरी तुझी बायको सुफलीत द्राक्षवेलीसारखी असेल.
मेजाभोवती तुझी मुले तू लावलेल्या जैतूनाच्या झाडांसारखी असतील.
, (स्तोत्रसंहिता 128:3)
फलदायकपणा व विश्वासूपणा या दोन्ही बद्दल हे बोलते.
द्राक्षवेल ही फलदायकपणाचे चित्र आहे. आदाम व हव्वे वर देवाच्या सुरुवातीच्या आशीर्वादाची आठवण करा जेव्हा त्याने त्यांना प्रथम निर्माण केले होते? उत्पत्ति 1:28 म्हणते, “देवाने त्यांस आशीर्वाद दिला; देव त्यांस म्हणाला, फलद्रूप व्हा, बहुगुणीत व्हा, पृथ्वी व्यापून टाका व ती सत्तेत आणा [(त्याचे सर्व अफाट स्त्रोत परमेश्वर व मनुष्याच्या सेवे मध्ये वापरून] .”
देवाचा आशीर्वाद हा उत्पादनक्षमता व फलदायकपणाशी जोडलेला आहे. यामध्ये केवळ लेकरे असणे हे नाही परंतु एक पूर्ण व उपयोगी जीवन जगणे आहे-विपुल जीवन. प्रतिमा जी दाखविली आहे ते एक सुंदर द्राक्षवेल असे दर्शविले हे जे वाढत आहे, भरभराट होत आहे, सुपीक आहे व निर्माण करीत आहे.
आणि मग तेथे विश्वासूपणा किंवा प्रामाणिकपणा आहे. संबंधांमध्ये प्रामाणिकपणा हा आजच्या दिवसात फार विरळ आहे. तथ्य हे आहे की द्राक्षारस हा “घराच्या अगदी केंद्रस्थानी आहे”, जे विवाहामध्ये विश्वासूपणा व प्रामाणिकपणा बद्दल बोलते. नीतिसूत्रे 7 मध्ये जे वर्णन केले आहे तशा व्यभिचारी पत्नीच्या अगदी विरोधात आहे जी कधीही घरी नाही. “ती वाचाळ व स्वच्छंदी असून तिचे पाय घरी टिकत नाहीत; कधी रस्त्यावर, कधी चवाठ्यावर, कधी प्रत्येक नाक्याजवळ ती टपत असते.” (नीतिसूत्रे 7:11-12)
आनंदी विवाहाचे चिन्ह काय आहे?
फलदायकपणा व विश्वासूपणा. यापेक्षा जास्त कोण मागू शकतो?
विवाह हा जीवनात सर्वात महान आशीर्वाद आहे. नीतिसूत्रे 18:22 म्हणते, “ज्याला गृहिणी लाभते त्यास उत्तम लाभ घडतो. त्यांस परमेश्वराचा अनुग्रह प्राप्त होतो.” त्यामध्ये आपण हे सुद्धा जोडू शकतो. “ती जी एक जोडीदार प्राप्त करते ती जे चांगले आहे ते सुद्धा प्राप्त करते आणि परमेश्वराकडून अनुग्रह प्राप्त करते.”
परमेश्वर तुमच्या लेकरांना आशीर्वादित करेल
“तुझी मुले तुझ्या मेजाभोवती जैतुनाच्या रोप्यांसारखी होतील.” (स्तोत्र 128:3ब)
इस्राएली शेतकीविषयक जैतूनाचे झाड हे महत्वाचे घटक आहे. बायबल मध्ये ते उत्पादनक्षमता व आशीर्वादाचे सुद्धा चित्र आहे. स्तोत्र 52:8 मध्ये, उदाहरणार्थ, आपण वाचतो: “मी तर देवाच्या घरी हिरव्यागार जैतून झाडासारखा आहे. देवाच्या दयेवर सदासर्वकाळ माझा भरवसा आहे.”
मेजावर जैतुनाच्या रोपट्याचे चित्र हे त्याच्यासभोवती जमिनीतून जैतुनाच्या नवीन शाखा निर्माण होत आहेत त्यासह एक परिपक्व, स्थापित जैतुनाचे झाडाचे चित्र रेखाटते. इस्राएल मध्ये हे सामान्य घडणे होते. जैतुनाचे कोंब तरुणपणा व जीवनशक्ती प्रतिबिंबित करते, आणि सर्वात महत्वाचे क्षमता. जेव्हा तुम्ही तुमचे कुटुंब, तुमची लेकरे यांबरोबर जेवावयास बसता तेव्हा ते भविष्यातील आशा व आश्वासन प्रतिनिधित करतात. स्तोत्रसंहिता 144:12 तशीच प्रतिमा सादर करते, “आमचे पुत्र आपल्या तारुण्याच्या भरात उंच वाढलेल्या रोप्यांसारखे आहेत; आमच्या कन्या राजमंदिराच्या कोपऱ्यांच्या कोरलेल्या खांबांसारख्या आहेत.”
जैतुनाचे झाड सावकाश वाढते. जैतुनाच्या झाडाला फळ देण्यासाठी दहा ते पंधरा वर्षे लागू शकतात, परंतु एकदा की स्थिर झाले, तर त्यास सांभाळण्यास किंवा जपण्यास फार कमी खर्च होतो आणि अनेक वर्षे ते फळ देत राहते. तुमच्या लेकरांच्या बाबतीत त्याप्रमाणेच खरे आहे. स्वतंत्रता व परिपक्वपणा प्राप्त करण्यासाठी त्यांना काही वेळ लागतो. आई-वडील म्हणून आपल्याला आपल्या लेकारांबरोबर थोडेसे संयम बाळगावा जेव्हा आपण त्यांना प्रभूच्या प्रशिक्षणात व मार्गदर्शनात वाढवितो. पण तुमच्या सर्व कठीण परिश्रमाचा तुम्हांला लाभ मिळेल; ते व्यर्थ जाणार नाही. नीतिसूत्रे 22:6 आपल्याला सांगते की, “मुलाच्या स्थितीस अनुरूप असे शिक्षण त्याला दे, म्हणजे वृद्धपणीही तो त्यापासून परावृत्त होणार नाही.”
“परमेश्वर सीयोनातून तुला आशीर्वाद देवो आणि तुझ्या आयुष्याचे सर्व दिवस..............” (स्तोत्र 128:5)
ही आशीर्वादाची प्रार्थना आहे केवळ एक वेळ किंवा समया साठी नाही पण तुमच्या उरलेल्या आयुष्यासाठी. स्तोत्र 23 पासून ते घेते, जे म्हणते, “खरोखर माझ्या आयुष्याचे सर्व दिवस मला कल्याण व दया ही लाभतील; आणि परमेश्वराच्या घरात मी चिरकाल राहीन.” (स्तोत्र 23:6)
पुन्हा एकदा, सीयोन हे देवाचे निवासस्थान आहे. परमेश्वर व त्याच्या लोकांचे भेटण्याचे ते स्थान आहे. आशीर्वाद आपल्या जीवनात येतो जेव्हा आपण देवा बरोबर प्रतिदिवशीच्या आधारावर त्याच्याबरोबर त्याच्या सान्निध्यात राहतो.
Chapters
- अध्याय १
- अध्याय २
- अध्याय ३
- अध्याय ४
- अध्याय ५
- अध्याय ६
- अध्याय ७
- अध्याय ८
- अध्याय ९
- अध्याय १०
- अध्याय ११
- अध्याय १२
- अध्याय १३
- अध्याय १४
- अध्याय १५
- अध्याय १६
- अध्याय १७
- अध्याय १८
- अध्याय १९
- अध्याय २०
- अध्याय २१
- अध्याय २२
- अध्याय २३
- अध्याय २४
- अध्याय २५
- अध्याय २६
- अध्याय २७
- अध्याय २८
- अध्याय २९
- अध्याय ३०
- अध्याय ३१
- अध्याय ३२
- अध्याय ३३
- अध्याय ३४
- अध्याय ३५
- अध्याय ३६
- अध्याय ३७
- अध्याय ३८
- अध्याय ३९
- अध्याय ४०
- अध्याय ४१
- अध्याय ४२
- अध्याय ४३
- अध्याय ४४
- अध्याय ४५
- अध्याय ४६
- अध्याय ४७
- अध्याय ४८
- अध्याय ४९
- अध्याय ५०
- अध्याय ५१
- अध्याय ५३
- अध्याय ५४
- अध्याय ५५
- अध्याय ५६
- अध्याय ५७
- अध्याय ५८
- अध्याय ५९
- अध्याय ६०
- अध्याय ६१
- अध्याय ६९
- अध्याय ७०
- अध्याय ७१
- अध्याय ७२
- अध्याय ७६
- अध्याय ७७
- अध्याय ७९
- अध्याय ८०
- अध्याय ८१
- अध्याय ८२
- अध्याय ८३
- अध्याय ८५
- अध्याय ८६
- अध्याय ८७
- अध्याय ८८
- अध्याय ८९
- अध्याय ९०
- अध्याय १०५
- अध्याय १२७
- अध्याय १२८
- अध्याय १३०
- अध्याय १३१
- अध्याय १३२
- अध्याय १३३
- अध्याय १३८
- अध्याय १३९
- अध्याय १४०
- अध्याय १४२
- अध्याय १४४
- अध्याय १४५
- अध्याय १४८
- अध्याय १४९
- अध्याय १५०