परमेश्वरा, मला दुष्ट लोकांपासून वाचव
दुष्टांपासून माझे रक्षण कर.
२ ते लोक वाईट गोष्टी करण्याच्या योजना आखत आहेत.
ते लोक नेहमी भांडणाला सुरुवात करतात. (स्तोत्रसंहिता १४०:१-२)
दावीद या स्तोत्राची सुरुवात दुष्ट माणसांपासून, बहुधा त्याचे शत्रू, ज्यांना त्याच्यावर मात करावी असे वाटत होते, त्यांच्यापासून सुटका मिळावी या विनंतीने केली आहे. जतन करण्याची त्याची विनंती सुरक्षेसाठी देवावर अवलंबून राहणे अधोरेखित करते. आधुनिक विश्वासणाऱ्यांसाठी, ही वचने प्रार्थना मुद्दे होऊ शकतात जेव्हा आध्यात्मिक किंवा भौतिक शत्रूंचा सामना करत आहात.
इफिस. ६:१२ आपल्याला याचे स्मरण करून देते की आपला संघर्ष हा मांस आणि रक्तासह नाही, परंतु आध्यात्मिक शक्तींविरुद्ध आहे.
३त्यांच्या जिभा विषारी सापासारख्या आहेत.
जणु काही त्यांच्या जिभेखाली सापाचे विष आहे. (स्तोत्रसंहिता १४०:३)
येथे, दावीद ज्वलंत प्रतिमा उपयोगात आणत आहे, त्याच्या शत्रूंच्या फसव्या शब्दांची तुलना सापाच्या विषारी चावण्याशी करत आहे. ते आपल्याला चुकीच्या आणि फसव्या बोलण्याबद्दल सावध राहण्याची आठवण देत आहे.
याकोब ३:८ जिभेची तुलना घातक विषाने भरलेल्या अस्वस्थ दुष्टाशी करत आहे.
“परंतु मनुष्यांपैकी कोणीही जिभेला वश करण्यास समर्थ नाही; ती शांतीरहित असून दुष्ट आहे व प्राणघातक विषाने भरलेली आहे.” (याकोब ३:८)
५त्या गर्विष्ठ लोकांनी माझ्यासाठी सापळा रचला.
त्यांनी मला पकडण्यासाठी जाळे पसरले.
त्यांनी माझ्या मार्गात सापळा लावला. (स्तोत्रसंहिता १४०:५)
दाविदाच्या शत्रूंच्या युक्तीची तुलना शिकार करण्याच्या तंत्राशी केली जाते-पाश, दोरखंड, जाळे, सापळे. हे वचन आपल्याला याचे स्मरण देते की गर्व नेहमी लोकांना प्रेरणा देते की दुसऱ्यांसाठी सापळे रचावे.
७परमेश्वरा, तू माझा बलदंड प्रभु आहेस.
तू माझा रक्षणकर्ता आहेस.
लढाईत माझे डोके वाचवणाऱ्या शिरस्त्राणासारखा तू आहेस. स्तोत्रसंहिता १४०:७)
दावीद देवाला त्याचा संरक्षक म्हणून कबूल करतो, विशेषतः देवाने त्याचे डोके झाकले आहे असा उल्लेख करतो, जो शस्त्राच्या महत्वाच्या भागाचा संदर्भ आहे. समकालीन विश्वासणाऱ्यांसाठी हे आपल्या मनाचे आणि विचारांचे देवाच्या संरक्षांचे प्रतिक आहे.
आपल्याला आपल्या डोक्यांना संरक्षणाची गरज आहे कारण याच ठिकाणी आपली अधिकतर युद्धे होत असतात. आपल्या डोक्यात आपल्या मनातील विचार आणि वृत्ती असतात, जेथे अनेक संकटांची सुरुवात होते.
अडचण अशी आहे की आपण काय विचार करतो याबद्दल आपल्याला अनेकदा माहिती नसते आणि आपल्याला आपल्या विचारांमध्ये ‘स्वतःला पकडण्याचा’सराव करावा लागतो. आपले मन कशाने भरलेले आहे हे एकदा आपल्या लक्षात आले, तर आपण निर्णय करू शकतो की आपले विचार हे, “सत्य, आदरणीय, न्याय्य, शुद्ध, प्रेमळ, सर्वोत्कृष्ट किंवा प्रशंसनीय, श्रवणीय असे आहे. (फिलिप्पै. ४:८)
आपण सातत्याने आपले विचार ख्रिस्ताकडे आणत आहोत का जेणेकरून त्यांना ख्रिस्तापुढे मान वाकवण्यास लावावे. (२ करिंथ. १०:५)
लोक त्यांच्या डोक्यात गाणे अडकून राहिल्याबद्दल बोलतात. त्याप्रमाणेच आपण वाईट विचारांच्या पद्धतींमध्ये अडकून जाऊ शकतो. आपल्या मनातून अनैच्छिक गीत काढून टाकण्याचा उत्तम मार्ग हा त्यास उत्तम गीताने बदलावे. त्याचप्रमाणे, जर आपण वाईट पद्धतींच्या विचारामध्ये अडकले गेलो, तर आपण येशूला आपल्या मनात बोलावू शकतो आणि त्याला उत्तम विचारांसाठी मागणी करावी. लढाईच्या दिवशी तो आपल्या डोक्याचे रक्षण करील.
Chapters
- अध्याय १
- अध्याय २
- अध्याय ३
- अध्याय ४
- अध्याय ५
- अध्याय ६
- अध्याय ७
- अध्याय ८
- अध्याय ९
- अध्याय १०
- अध्याय ११
- अध्याय १२
- अध्याय १३
- अध्याय १४
- अध्याय १५
- अध्याय १६
- अध्याय १७
- अध्याय १८
- अध्याय १९
- अध्याय २०
- अध्याय २१
- अध्याय २२
- अध्याय २३
- अध्याय २४
- अध्याय २५
- अध्याय २६
- अध्याय २७
- अध्याय २८
- अध्याय २९
- अध्याय ३०
- अध्याय ३१
- अध्याय ३२
- अध्याय ३३
- अध्याय ३४
- अध्याय ३५
- अध्याय ३६
- अध्याय ३७
- अध्याय ३८
- अध्याय ३९
- अध्याय ४०
- अध्याय ४१
- अध्याय ४२
- अध्याय ४३
- अध्याय ४४
- अध्याय ४५
- अध्याय ४६
- अध्याय ४७
- अध्याय ४८
- अध्याय ४९
- अध्याय ५०
- अध्याय ५१
- अध्याय ५३
- अध्याय ५४
- अध्याय ५५
- अध्याय ५६
- अध्याय ५७
- अध्याय ५८
- अध्याय ५९
- अध्याय ६०
- अध्याय ६१
- अध्याय ६९
- अध्याय ७०
- अध्याय ७१
- अध्याय ७२
- अध्याय ७६
- अध्याय ७७
- अध्याय ७९
- अध्याय ८०
- अध्याय ८१
- अध्याय ८२
- अध्याय ८३
- अध्याय ८५
- अध्याय ८६
- अध्याय ८७
- अध्याय ८८
- अध्याय ८९
- अध्याय ९०
- अध्याय १०५
- अध्याय १२७
- अध्याय १२८
- अध्याय १३०
- अध्याय १३१
- अध्याय १३२
- अध्याय १३३
- अध्याय १३८
- अध्याय १३९
- अध्याय १४०
- अध्याय १४२
- अध्याय १४४
- अध्याय १४५
- अध्याय १४८
- अध्याय १४९
- अध्याय १५०